do strony głównej
MAŁY SŁOWNIK PRZYRODNIKÓW ŚLĄSKICH
do kalendarium

OBJAŚNIENIE SKRÓTÓW:

BSPŚ I - biogram opublikowany w pierwszym tomie "Biograficznego słownika przyrodników śląskich" (Katowice 2006); BSPŚ II - biogram planowany do drugiego tomu; PGŚ - biogram opublikowany w kwartalniku "Przyroda Górnego Śląska".


 A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż


ABRAMSKI Theodor Leopold (4.11.1871 Bytom - 28.1.1918 Ząbkowice Śląskie).  Syn Josepha Abramskiego i Julii z d. Iwan. Studiował we Wrocławiy przez 3 l. teologię katolicką, później pracował jako nauczyciel w szkołach miejskich w Opolu, Merzig w Saarlandzie i Katowicach. Od 1901 nauczyciel w Progimnazjum w Ząbkowicach Śląskich. Od 1902 członek Międzynarodowego Towarzystwa Entomologicznego. W 1908 wrócił  na Uniwersytet Wrocławski, gdzie w roku 1911 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "Beiträge Zur Kenntnis der Juncaceen".

ADAMI Ernst Daniel (19.11.1716 Zduny, Wielkopolska - 29.6.1795 Pomorzowice k. Prudnika). Syn Siegmuda Adamiego i Johanny Teodory z d. Göbischen; w l. 1743-56 był konrektorem i dyrektorem chóru w Kamiennej Górze; opublikował wówczas ok. 20 większych i mniejszych prac o treści teologicznej, pedagogicznej, muzycznej, historycznej i przyrodniczej; od roku 1757 był pastorem w Wielkopolsce, najpierw w Kwiejcach i Kamienniku, później w Wieleniu; w roku 1765 został przeniesiony na Górny Śląsk do Pomorzowic.

ADAMSON Joy (urodzona jako Fryderyka Wiktoria Gesner) (20.10.1910 Opawa - 4.1.1980 Park Narodowy Shaba, Kenia). Córka Viktora Gesnera i Fryderyki Gertrudy z d. Greipel. Malarka. Zdobyła sławę wychowując lwicę Elzą, którą następnie przysposobiła do życia na swobodzie; w późniejszych latach pracowała z gepardami i lampartami; zginęła jako ofiara napadu rabunkowego. [PGŚ]
ADERHOLD Rudolf Ferdinand Theodor (12.2.1865 Bad Frankenhausen, Turyngia - 17.3.1907 Berlin-Dahlem). Syn Friedricha Oskara Aderholda i  Magdaleny Augusty Fryderyki z d. Picht. Fitopatolog i mykolog.  Asystent w zakładzie doświadczalnym fizjologii roślin w Królewskim Instytucie Winiarstwa, Sadownictwa i Ogrodnictwa w Geisenheim am Rhein. W l. 1893-1901 kierownik botanicznego oddziału stacji doświadczalnej Królewskiego Instytutu Pomologicznego w Prószkowie pod Opolem. Od 1901 w Oddziale Biologicznym Królewskiego Instytutu Zdrowia w Berlinie jako pracownik pomocniczy, potem kierownik laboratorium botanicznego. Od 1902 dyrektor Oddziału Biologicznego przekształconego w 1905 w samodzielny Biologiczny Instytut Rolnictwa i Leśnictwa. Upamiętniony w mykologii w nazwie Moniliopsis aderholdi Ruhland. [BSPŚ II]
AHRENDTS Max Ludwig (7.4.1850 Frankfurt nad Odrą - 24.8.1913 Berlin). Syn Carla Ludwiga Reinharda Ahrendtsa i Johanny Franciszki z d. Rothenburg. Mistrz budowlany. Pracował przy modernizacji Instytutu Anatomicznego i Muzeum Zoologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1879 związany się z armią, pracował jako technik budowlany w garnizonach w Nysie, Kłodzku, Wrocławiu i Poczdamie.  Od 1904 w Wydziale Budowlanym Ministerstwa Wojny w Berlinie. Od 1884 członek Międzynarodowego Towarzystwa Entomologicznego. W l. 1887-93 członek Verein für Schlesische Insektenkunde.


ALBERTINI Johannes Baptist (17.2.1769 Neuwied am Rhein koło Koblencji - 6.12. 1831 Berthelsdorf, Górne Łużyce). Syn Jakoba Ulricha von Albertini i Margarethy z d.  von Plantha. Kaznodzieja Kościoła Braci Morawskich w Niskiej na Łużycach, Godnowie koło Bolesławca i Piławie Górnej koło Dzierżoniowa; botanik-amator, badacz mszaków i grzybów; wydał wraz Ludwigiem Davidem von Schweinitz "Conspectus fungorum" (Leipzig, 1805); jego nazwisko w mikologii upamiętnia gatunek Coprinus albertinii Karsten. [BSPŚ I]

ALT Antonin (17.8.1806 Broumov - 10.9.1888 Brno). Syn Antona Alta i Barbary z d. Friedrich; nauczyciel w Seminarium Biskupim w Brnie, od r. 1842 w Gimnazjum w Opawie, gdzie pełnił też obowiązki kustosza muzeum gimnazjalnego; zajmował się mineralogią, zoologią i obserwacjami meteorologicznymi; w r. 1854 przeniesiony do Bratysławy, od r. 1856 żył w klasztorze augustianów w Brnie. [BSPŚ II]

ALTHANS Ernst Frriedrich (22.11.1828 Saynerhütte - 27.11.1899 Berlin). Syn Ludwiga Karla Althansa i Elżbiety Charlotty z d. Schenk. Nadradca górniczy, od 1872 r. dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, autor wielokrotnie wznawianego niemiecko-francusko-angielskiego słownika technicznego, badacz przyrody nieożywionej Śląska, zwłaszcz bogactw mineralnych oraz utworów karbońskich i plejstoceńskich; wyróżnił warstwy rudzkie i mikołowskie w karbonie górnośląskim. [BSPŚ I]

AMMANN Paul (31.8.1634 Wrocław - 4.2.1691 Lipsk). Profesor botaniki i fizjologii fakultetu medycznego Uniwersytecie w Lipsku, jeden z wybitniejszych systematyków ery przedlinneuszowskiej; doprowadził do rozkwitu uniwersytecki ogród botaniczny w Lipsku; napisał m.in. "Character plantarum naturalis" (Lipsiae 1676); jego nazwisko upamiętnia w botanice nazwa rodzajowa Ammannia L. (krwawnicowate). [BSPŚ I]

ANDRASZEK Ferdinand Lorenz Heinrich, imię zakonne: Edmund (22.10.1784 Bruntal - 24.6.1837 Warszawa). Syn Johanna Andraska (!) i Johanny z d. Seidemann. Pijar przysłany do Polski po ukończeniu szkoły pijarskiej w Lipniku; był nauczycielem języków klasycznych i historii naturalnej w kolegiach i konwiktach pijarskich w Łukowie, Radomiu, Opolu Lubelskim i Warszawie, znakomitym przyrodnikiem i twórcą szkolnych gabinetów przyrodniczych; do jego uczniów należeli dwaj wybitni przyrodnicy polscy - bracia Antoni Waga i Jakub Ignacy Waga. [BSPŚ I]

ANDRÉ Christian Karl (20.3.1763 Hildburghausen - 19.7.1831 Stuttgart). Syn Friedricha Wilhelma Andrä (!) i Johanny Rosiny z d. Körbitz. Nauczyciel w Arolsen, Schnepfenthal, Gotha, Eisenach i Brnie, gdzie wydawał gazetę "Patriotisches Tageblatt" i czasopismo "Hesperus", współzałożyciel Morawsko-Śląskiego Towarzystwa Wspierania Rolnictwa, Przyrodoznawstwa i Krajoznawstwa; jego kolekcje minerałów z Moraw i Śląska stały się zaczątkiem muzealnych zbiorów mineralogicznych w Brnie i Opawie. [BSPŚ I]

ANSORGE Bruno (24.4.1855 Ząbkowice Śląskie - 5.12.1897 Punta Arenas, Chile). Chemik; student Uniwersytetu Wrocławskiego; badacz flory Śląska i Moraw, na którego odkrycia florystyczne powoływało się wielu innych botaników; od r. 1890 pracownik należącego do Juliusa Poppera przedsiębiorstwa na Ziemi Ognistej; z jego zbiorów zielnikowych z Ziemi Ognistej korzystał Per Dusen; zginął w strzelaninie. [BSPŚ II]

APPUN Carl Ferdinand (24.5.1820 Bolesławiec - przed 18.7.1882 Mazaruni, Gujana Brytyjska). Syn Karla Friedricha Appuna i Marii Babette z d. Freyberger. Samouk, przyrodnik i malarz; w latach 1849-59 zbierał okazy przyrodnicze w Wenezueli, później, w latach 1859-69 w Gujanie Brytyjskiej i Brazylii. Zginął wskutek nieszczęśliwego wypadku. Wydał dwutomowe, tłumaczone na wiele języków dzieło "Unter den Troppen" (1871); jego nazwisko upamiętnia w botanice nazwa rodzajowa Appunia Hooker (marzanowate). [BSPŚ I]

ARNDT Rudolf Gottfried (31.3.1835 Białki, pow. kwidzyński - 29.9.1900 Greifswald). Syn Heinricha Gottfrieda Arndta i Ernestyny z d. Wendt; młodość spędził w Raciborzu, gdzie pod wpływem Kelcha stał się zapalonym florystą – na jego odkrycia florystyczne z okolic Raciborza, Koźla i z Beskidów powoływali się inni botanicy; studia medyczne ukończył w Greifswaldzie, tam też w 1873 został prof. nadzw. psychiatrii i neurologii, a dwa lata później prof. zwycz. i dyr. zakł. psychiatrycznego; usiłował stworzyć przyrodnicze podstawy psychiatrii; jego nazwisko upamiętnia w medycynie reguła Arndta-Schulza. [BSPŚ II]

ARNDT Walter (08.1.1891 Kamienna Góra - 26.6.1944 Brandenburg-Görden). Syn Fedora Arndta i Klary z d. Conrad. Studiował zoologię we Wrocławiu pod kierunkiem W. Kükenthala; od 1921 pracował w Muzeum Przyrodniczym w Berlinie, gdzie zajmował się gąbkami (ponad 230 publikacji), robakami, mszywiołami i szkarłupniami. Jako zdecydowany antyfaszysta został w 1944 aresztowany pod zarzutem zdrady i stracony. Jego nazwisko upamiętniają m.in. rodzaj Waltherarndtia De Laubenfels. [BSPŚ II]

ASSMANN JOHANN CARL AUGUST (27.10.1819 Wrocław - 26.9.1896 Wrocław). Rysownik i rytownik, którego ilustracje można znaleźć w wielu publikacjach naukowych; asystent w Muzeum Zoologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego; zajmował się entomologią, w obrębie której specjalizował się w motylach i owadach kopalnych; był członkiem pierwszego zarządu powstałego w 1846 Verein für Schlesische Insektenkunde; podczas wycieczek, na które wyruszał z innymi wrocławskimi przyrodnikami, powstawały jego słynne karykatury. [BSPŚ II]


ASSMANN Paul Gustav Bernhard (3.1.1881 Drezno - 10.4.1967 Berlin-Wilmersdorf). Syn Gustava Assmanna i Zofii z d. Pechstein. Geolog Pruskiego Krajowego Zakładu Geologicznego; na Górnym Śląsku rozpoczynał pracę pod kierunkiem R. Michaela; opracował szereg arkuszy mapy geologicznej Górnego Śląska 1:25 000, obszerną monografię górnośląskiego triasu i szereg prac o skamieniałościach triasowych Górnego Śląska; jego nazwisko upamiętnia m.in. Omphaloptycha assmanni Schmidt. [PGŚ - tłum.] [BSPŚ II]

ATZE Christian Gottlieb (24.8.1736 Boguszów - 11.6.1826 Głuszyca). Syn Christiana Atze.  Od 1764 rektor i kaznodzieja popołudniowy w Mieroszowie, od 1787 duszpasterz w Głuszycy. Napisał rozdziały poświęcone logice, historii, geografii i historii naturalnej do 2 i 3 tomu podręcznika dla kobiet Christiana Gottlieba Steinberga (Lehrbuch für Frauenzimmer, 1772-1781). Rozdziały poświęcone historii naturalnej rozwinął w obszerną "Naturlehre für Frauenzimmer" (1781). [BSPŚ II]

ATZE Friedrich Benjamin (1738 Boguszów - 6.7.1810 Kowary). Syn Christiana Atze. Od  1784 odpowiadał we władzach miejskich Świebodzic za finanse i ochronę przeciwpożarową. Był właścicielem kolekcji motyli, na którą składało się 179 gatunków motyli dziennych, 58 gatunków zawisakowatych, 489 gatunków motyli nocnych oraz 491 gatunków miernikowców, zwójkowatych i molowatych. W większości były to gatunki występujące na Śląsku, osobiście złapane lub wyhodowane przez niego. W swoich zbiorach miał też chrząszcze i muchówki. Był jednym z informatorów Weigla. [BSPŚ II]


ATZLER Maria Elisabeth (14.8.1905 Głuchołazy - po 1965). Córka Aloisa Atzlera i Marty z d. Schwab. Studiowała w Innsbrucku, Monachium i Wrocławiu, gdzie pod kierunkiem Hermanna Giersberga napisała dysertację "Untersuchungen über den morphologischen und physiologischen Farbwechsel der Stabheuschrecke Dixippus (Carausius) morosus" poświęconą zmianie ubarwienia u patyczaka indyjskiego; jako nauczycielka pracowała w szkołach średnich w Gliwicach, Bytomiu i Głubczycach; w 1938 wyszła za nauczyciela Wilhelma Jaschke.  Po wojnie zamieszkali z mężem w Speyer w Nadrenii-Palatynacie. Ich córka Maria była członkiem Bawarskiego Towarzystwa Botanicznego.

AUGUSTIN Adolf Bernhard (16.2.1842 Lutol k. Lubska, Dolne Łużyce - 5.7.1920 Cieplice). Syn pastora. Po ukończeniu gimnazjum w Żaganiu studiował we Wrocławiu, Berlinie i Halle, gdzie w 1867 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "De usu dativi atque praepositionum in structura verborum compositorum, quae apud Ciceronem leguntur". Aż do przejścia na emeryturę w 1906 pracował w Gimnazjum w Jeleniej Górze. Członek Verein Schlesischer Ornithologen.

AUSSNER Friedrich Hugo Alfred (19.10.1882 Przemków - po 1930). Syn Hermanna Aussnera i Anny Selmy Henrietty z d. Thiem. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Żaganiu pracował od 1906 w szkole ludowej w Przemkowie. Był autorem dwóch publikacji o przyrodzie powiatu szprotawskiego - "Botanische Streifzüge durch den Kreis Sprottau" (1927) i "Aus der Natur der Heimat - Beiträge zur Heimatkunde des Kreises Sprottau" (1930, z H. Ewaldem). W l. 1926-27 odnotowany w sprawozdaniach florystycznych Theodora Schube.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony

BACHMANN Franz (21.6.1856 Leszno - 4.6.1931 Berlin). Syn Franza Baumanna i Walerii z d. Cords. Lekarz; w młodości badacz flory Śląska; po ukończeniu studiów wyjechał do Południowej Afryki, skąd przywiózł bogate zbiory florystyczne i faunistyczne; po powrocie do Niemiec pracował w Ilfeld, Hamburgu-Harburgu i Hamm w Westfalii; w pierwszych latach XX w. był inicjatorem nowego, skierowanego przeciw postępującej specjalizacji kierunku medycznego – medycyny biologicznej; w roku 1905 założył Wolne Stowarzyszenie Biologicznie Myślących Lekarzy, które w roku 1908 przekształciło się w Towarzystwo Medyczno-Biologiczne. [BSPŚ II]

BAENITZ Carl Gabriel (28.1.1837 Bierzwnik k. Choszczna - 3.1.1913 Wrocław). Syn Gabriela Sebastiana Baenitza i Elżbiety z d. Meisnner. Nauczyciel; pracował w Lubsku, Zgorzelcu, Bydgoszczy i Królewcu; przeszedłszy w stan spoczynku, zamieszkał we Wrocławiu; ceniony autor i współautor takich wydawnictw zielnikowych, jak "Herbarium europaeum", "Herbarium dendrologicum", "Herbarium florae phanerogamicae Germaniae et Helvetiae" i in. Jego nazwisko upamiętnia m.in. Rhododendron baenitzianum Lauterbach. [BSPŚ I]

BAIER Anton (18.5.1843 Růží Důl k. Nového Jičína - 26.3.1915 Opawa). Syn Franza Baiera i Anny z d. Schubert. W l. 1875-1906 nauczyciel w Wyższej Szkole Realnej w Bielsku; zajmował się budową geologiczną i florą okolic Bielska i Białej; opublikował rozprawkę "Eine geologische Excursion in die Umgebung von Bielitz-Biala" i artykuł "Zur Flora der Umgebung von Bielitz und Biala" będący uzupełnieniem wcześniejszych publikacji Kolbenheyera. [BSPŚ II]

BAIL Carl Adolph Emmo Theodor (5.5.1833 Chojnów - 30.9.1922 Gdańsk). Syn Carla Gottfrieda Hugona Baila i Augusty Pauliny z d. Scholtz. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Wrocławskim pracował jako nauczyciel we Wrocławiu, Poznaniu i od 1862 w Gimnazjum Realnym w Gdańsku; był autorem szkolnych podręczników botaniki, zoologii i mineralogii; jako botanik interesował się przede wszystkim grzybami; po ograniczeniach wprowadzonych w nauczaniu biologii w związku ze sporami wokół teorii Darwina, walczył z zapałem o zniesienie tych ograniczeń. [BSPŚ II]
BAKALLA Wenzel Reinhold (17.2.1852 Biała pow. prudnicki - 4.7.1924 Opole). Syn Conrada Bakalli i Anny z d. Tschirer. Egzekutor sądowy w Opolu. Od 1891 członek Internationaler Entmologischer Verein.
BANDMANN Siegfried (8.6.1864 Środa Śląska - 13.5.1894 Wrocław). Syn Louisa Bandmanna i Liny z d. Schatzky. Po ukończeniu stomatologii na Uniwersytecie Wrocławskim prowadził praktykę dentystyczną, a obok tego zajmował się pod kierunkiem Josepha Schroetera badaniem grzybów występujących w ściekach i szlamie z wrocławskich kanałów. Opisał nowy gatunek Acrostalagmus penicilloides. Z powodu choroby płuc w 1892 musiał zrezygnować z praktyki i badań. [BSPŚ II]


BANNERTH Benedict Joseph (15.2.1791 Stodoły k. Rud Wielkich - 24.4.1835 Królewska Huta). Syn Petera Bannertha i Karoliny z d. Görlitz. Lekarz, chirurg spółki brackiej w Królewskiej Hucie, odkrywca właściwości leczniczych tzw. kwaśnej wody z wyrobisk kopalni „Król” i twórca uzdrowiska Królewska Huta; ceniony przez Heinricha Roberta Goepperta kolekcjoner skamieniałości. [PGŚ] [BSPŚ II]

BARON Oscar Theodor (8.9.1847 Rzepcze, pow. prudnicki - 7.9.1926 Głogówek). Syn Josepha Barona i Zofii z d. Kolloczek. Marynarz, później kartograf, nadzorca szkunerów i inżynier kolejowy w USA. Od 1884 zajmował się zawodowo zbieraniem okazów najpierw owadów, później również kolibrów, w preparowaniu których był prawdziwym mistrzem. Wędrował w poszukiwaniu okazów po Meksyku, Ekwadorze i Peru. W 1896 sprzedał większość zgromadzonych okazów Muzeum Zoologicznemu Waltera Rothschilda w Tring w Anglii i zamieszkał w Głogówku, gdzie zajmował się pszczelarstwem. Jego nazwisko upamiętniają m. in. nazwy gatunkowe kolibrów Metallura baroni Salvin i Eutoxeres baroni O. Hartert & C. Hartert. [BSPŚ II]

BARTHEL Johannes (26.4.1826 Biernacice, pow. ziębicki - 19.1.1908 Wrocław). Syn Antona Barthela i Teresy z d. Dumbsch. Uczył się w katolickich gimnazjach w Nysie i Wrocławiu, w l. 1848-52studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracował w gimnazjach w Głogowie, Chojnicach i od 1865 w Wejherowie, gdzie badał lokalną florę. Był członkiem Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku, Pruskiego Stowarzyszenia Botanicznego i Zachodniopruskiego Stowarzyszenia Botanicznego Zoologicznego. Opublikował "Die Doldenpflanzen der nächsten Umgebung von Neustadt – ein Beitrag zur Flora Westpreussens" (1869). Od 1884 mieszkał jako emeryt we Wrocławiu.

BARTONEC Franz (17.8.1850 Budišovice - 19.12.1924 Smolkov k. Háje ve Slezsku). Syn Josefa Bartonca i Marianny z d. Beinhauer. Wybitny fachowiec w dziedzinie górnictwa; kierował kopalniami hrabiego Salma w Ostawie, potem zakładami przemysłowymi hrabiego Potockiego w Trzebini, Sierszy, Trzebionce i Grojcu. Pomagał D. Štúrowi w jego badaniach karbońskiej flory; wyróżnił występujące w okolicach Krzeszowic karbońskie warstwy z Tenczynka. Jego nazwisko upamiętnia nazwa karbońskiej paproci Sphenopteris bartoneci Štúr. [BSPŚ I]

BARTSCH Ferdinand Gottlieb Moritz (24.11.1809 Pokój - 5.1868 Oława). Studiował we Wrocławiu teologię ewangelicką i został dopuszczony do pracy duszpasterkiej, jednak zrezygnował z kariery duchownego i  rozpoczął pracę w szkolnictwie. Od 1857 był nauczycielem w Wyższej Szkole Miejskiej w Oławie. Badał florę okolic nie tylko Oławy, ale też Międzyborza, Strzelina, Zgorzelca i Mużakowa. W 1859 wydał  "Flora der Umgegend von Ohlau". [BSPŚ II]

BARTSCH Paul (14.8.1871 Tłumaczów k. Kłodzka - 24.4.1960 McLean, Virginia). Syn Heinricha Bartscha i Anny z d. Klein. W wieku 10 lat wyjechał z rodziną do USA i tam mieszkał najpierw w Missouri, potem w Iowa, gdzie ukończył studia; w l. 1895-1946 pracował w Dziale Mięczaków U.S. National Museum; w l. 1899-1939 był profesorem Georg Washington University; zajmował się głównie malakozoologią i ornitologią; brał udział w wielu ekspedycjach na obszarze Ameryki Środkowej i w wyprawie naukowej na Filipiny.
BAU Walter (29.1.1888 Kleinwelka k. Budziszyna - 9.6.1967 Königsfeld/Schwarzwald). Syn Johannesa Baua i Pauliny z d. van Calker. Po ukończeniu Pädagogium w Niesky pracował jako nauczyciel w Neuwied i od 1914 w Pawłowiczkach. Zajmował się geologią, archeologią, ornitologią i drobnymi ssakami., działał też aktywnie na polu ochrony przyrody. Po wojnie współpracował z Państwowym Muzeum Przyrodniczym w Stuttgarcie i Miejskim Muzeum Przyrodniczym we Freiburgu Bryzgowijskim. [BSPŚ II]

BAUMANN Carl (12.4.1819 Wrocław - 5.2.1874 Opole). Od 1859 nauczyciel klasy przygotowawczej w Królewskim Katolickim Gimnazjum w Opolu. Badał florę okolic Opola, Lublińca, Koźla, Olesna, Chojnowa i Kłodzka. Jako informatora cenił go Rudolf von Uechtritz. Odkrył m. in. sporne stanowisko goździcznika skalnicowego (Tunica saxifraga (L.) Scop.=Petrorhagia saxifraga (L.) Link) koło Sadowa w pow. lublinieckim. [BSPŚ II]

BAYER Johann Nepomuk (21.3.1802 Velká Kraš k. Opawy - 14.2.1870 Steyr-Reicherrschwall, Górna Austria). Syn Antona Bayera i Anny Marii z d. Zuntz. Urzędnik kolejowy, od 1845 kierował administracją kolejową w Pradze, później w Peszcie, zaś w 1855 został generalnym inspektorem austriackich kolei państwowych. Jego specjalnością były lipy i jerzyny. Opublikował "Monographia Tiliae generis" (1862) oraz szereg przyczynków do flory Czech, Moraw, Śląska, Górnej i Dolnej Austrii oraz Węgier, a także przewodnik botaniczny po Austrii i opracowanie flory Prateru. [BSPŚ II]


BECKE Friedrich Johann Karl (31.12.1855 Praga - 18.6.1931 Wiedeń). Syn Friedricha Becke i Fryderyki z d. Behm. Wybitny petrograf, profesor mineralogii w Czerniowcach na Bukowinie, od 1890 w Pradze, od 1898 w Wiedniu; jego przełomowe dla petrografii badania skał metamorficznych przez szereg lat były związane z Jesionikami; jasna smuga świetlna obserwowana pod mikroskopem na granicy minerałów o różnej gęstości optycznej nazywana jest linią Beckego.

BECKER Ewald Gustav (14.3.1846 Wrocław - 7.2.1873 Monachium). Syn Gustava Beckera i Emmy Berty Matyldy z d. Grüttner. Stopień doktora filozofii uzyskał na podstawie poświęconej minerałom z okolic Strzegomia dysertacji "Über das Mineralvorkommen im Granit von Striegau, insbesondere über den Orthoklas und den dunkelgrünen Epidot" (1868). W 1869 ukazała się jego publikacja o kopalnych rybach i roślinach z czerwonego spągowca okolic Świerzawy. Od 1870 był asystentem zbiorów paleontologicznych Akademii Nauk w Monachium. Nie zdążył ukończyć opracowania fauny koralowców z górnojurajskich warstw z Nattheim w Wirtembergii. [BSPŚ II]

BECKER Lothar August Adalbert (4.4.1825 Leszna Dolna k. Szprotawy - po 1897). Syn Ernsta Wilhelma Gottloba Beckera. Uczył się w Akademii Rycerskiej w Legnicy. W l. 1849-53 podróżował po Australii, Indonezji i Indiach. Ponownie przebywał w Australii, gdzie zajmował się m. in. grzybami, w l. 1855-65.  Po powrocie zajął się grzybami Śląska, a zebrane przez niego materiały wykorzystał Goeppert w "Conspectus Fungorum Silesiae". W l. 1873-83 był aktywnym florystą, a obok tego w l. 1874-79 pełnił obowiązki bibliotekarza Schlesische Gesellschaft für vaterländische Kultur.  W 1886 opublikował artykuł "Schlesiens unterirdische Pilze", w którym opisał nowy gatunek Octaviania silesiaca. [BSPŚ II]


BEDERKE Erich(3.6.1895 Zielona Góra - 19.4.1978 Getynga). Syn Heinricha Wilhelma Bederke i Emilii Pauliny Henrietty z d. Wirth. Do 1945 prof. geologii Uniwersytetu Wrocławskiego, później - Uniwersytetu w Getyndze; badał "białe plamy" na mapie geologicznej Śląska, m.in. następstwo ruchów tektonicznych w Sudetach, stratygrafię starszego paleozoiku Sudetów, powiązania utworów Gór Kaczwskich z kambrem okolic Zgorzelca i in.; jego nazwisko upamiętnia m.in. dewońska paproć Archaeopteris bederkei Gothan et Zimmermann.

BEHLAU Joachim Arthur (9.6.1910 Hajduki Wielkie - po 1944). Syn Allana Behlaua i  Marii z d. Töpper. W 1935 uzyskał we Wrocławiu stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "Die Spondylomoraceen-Gattung Chlamydobotrys". W tym samym roku rozpoczął pracę w Schlegeter-Oberrealschule w Zabrzu. Od 1938, będąc asystentem w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, wrócił do badań nad glonami. W 1944 został odnotowany jako zamieszkały w Gliwicach. Jego dalszy losy pozostają nieznane. [BSPŚ II]

BEHUNECK Hugo (6.6.1849 Wińsko - 22.11.1891 Havelberg, Saksonia-Anhalt). Syn Adolpha Behuncka i Christiany z d. Hubrich. W l. 1869-73 studiował na Uniwersytecie Wrocławskim, tam też w l. 1873-75 był asystentem prof. Meyera w Instytucie Fizycznym. W l. 1875-76 pracował w w gimnazjum w Raciborzu, później, w l. 1876-78, w Szkole Realnej i w Akademii Handlowej w Gdańsku. W 1879 uzyskał w Kilonii stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji „Zur Anatomie von Oenanthe crocata L.”, która była poświęcona anatomii kropidła szafranowego. Zdawszy egzamin pro facultate docendi, pracował w l. 1881-82 we wrocławskiej Szkole Realnej na Zwingerze i od 1882 w Szkole Realnej w Havelbergu. [BSPŚ II]

BEILSCHMIED Carl Traugott (19.10.1793 Olszyna Lubańska - 6.5.1848 Wąsosz). Pomocnik aptekarski w Bytomiu Odrzańskim i Berlinie, później aptekarz w Oławie, badacz śląskiej flory i jej rozmieszczenia, tłumacz dzieł angielskich uczonych Lindleya i Watsona z dziedziny geografii roślin, przyjaciel Neesa von Esenbeck; jego nazwisko upamiętnia w botanice nazwa rodzajowa Beilschmidia Nees (wawrzynowate). [BSPŚ I]


BEINERT Carl Christian (15.1.1793 Wojciechów koło Bierutowa - 20.12.1868 Jedlina-Zdrój). Pomocnik aptekarski w Bierutowie, Oławie, Wrocławiu i Erfurcie, potem aptekarz w Jedlinie-Zdroju; badacz flory i przyrody nieożywionej okolic Jedliny; wraz z prof. Goeppertem opublikował nagrodzoną przez Holenderską Akademię Nauk pracę o florze karbońskiej okolic Wałbrzycha; jego nazwisko w paleobotanice upamiętnia karbońska roślina Eristophyton beinertianum (Goeppert) Zalessky. [BSPŚ I]
BEINLING Theodor Rudolf Berthold (2.9.1825 Wrocław - 26.4.1900 Wrocław). Syn Johanna Ernsta Beinlinga i Julianny Wilhelminy z d. Rémont. W 1850 uzyskał we Wrocławiu stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "De Smilacearum structura", która była poświęcona anatomii kolcorośli. W l. 1852-1900 był nauczycielem we wrocławskim Gimnazjum św. Marii Magdaleny. W l. 50. zajmował się geograficznym rozprzestrzenieniem szpilkowych – opublikował "Über die geographische Verbreitung der Coniferen" (1858). Od 1868 był członkiem Verein für Schlesische Insektenkunde. Swoją kolekcję motyli jeszcze za życia podarował Muzeum Zoologicznemu Uniwersytetu Wrocławskiego. [BSPŚ II]
BENNER Carl Max Conrad (20.7.1854 Lwówek Śląski - 9.6.1931 Cieplice). Syn Carla Juliusa Rudolfa Bennera. Wikary w Lubomierzu, pastor w Trójcy w pow. zgorzeleckim, diakon w Wołowie i od 1896 duszpasterz zakładu karnego w Rawiczu. Lepidopterolog, członek Verein für schlesische Insektenkunde; pierwszy znalazł na Śląsku rojnika morfeusza (Cyclopides morpheus=Heteropterus morpheus); opublikował "Verzeichnis der bei Rawitsch vorkommenden Schmetterlinge". Po przejściu w 1919 na emeryturę mieszkał w Lwówku Śląskim, później zaś przeprowadził się do Cieplic. [BSPŚ II]
BENNER Max Ernst Theodor (11.4.1883 Trójca, pow. zgorzelecki - po 1939). Syn Carla Maxa Conrada Bennera i Agnes z d. Drath. Lepidopterolog i florysta. W 1905 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "Die Hieracien des Riesengebirges aus den Sektionen Alpina und Alpestria in ihren phylogenetischen Beziehungen zu andern Verwandtschaftkreisen". Od 1909 pracował w Głównej Szkole Realnej w Jeleniej Górze. [BSPŚ II]
BERGER Andreas Reinhold (30.11.1824 Wrocław - 19.1.1850 Wrocław) Syn Georga Bergera i jego żony Anny z d. Thiel.  18.12.1848 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "De fructibus et seminibus ex formatione lithanthracum", która była poświęcona karbońskim nasionom i owocom. Wspólnie z Goeppertem opisał w niej nowy rodzaj Rhabdocarpos oraz 16 gatunków z rodzajów Trigonocarpon, Rhabdocarpos, Cardiocarpon i Carpolithes (okazy pochodziły w większości ze Śląska – z Wałbrzycha Jedliny Zdroju, Królewskiej Huty, Mysłowic i Mikołowa). Zmarł nieco ponad rok po promocji. [BSPŚ II]

BERNSTEIN Heinrich Agathon (22.9.1828 Wrocław - 19.4.1865 w pobliżu wyspy Batanta u wybrzeży Nowej Gwinei). Syn Georga Heinricha Bernsteina i Agaty z d. Brückner. Lekarz, dyrektor uzdrowiska Gadok na wyspie Jawie, ornitolog; od roku 1859 badał na zlecenie holenderskiej administracji kolonialnej Molukki i wybrzeża Nowej Gwinei; zmarł w drodze powrotnej ze swej drugiej wyprawy; jego nazwisko upamiętnia m.in. ryba Muraenopsis bernsteini Bleekers i ptak Sterna bernsteini Schlegel. [BSPŚ I]
BESCHORNER Friedrich Wilhelm Christian (23.3.1806 Wrocław - 20.12.1873 Owińska, Wielkopolska). Syn Johanna Josepha Beschornera i Luizy Christiany z d. Heisinger. W 1830 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji "De spermatorrhoea".  Pracował w Prowincjalnym Zakładzie Psychiatrycznym w Lubiążu, od 1836 był dyrektorem nowo otwartego Prowincjonalnego Zakładu Psychiatrycznego Prowincji Poznańskiej w Owińskach. Zajmował się botaniką, jednak na temat jego zainteresowań wiadomo niewiele.  Carl Sigismund Kunth upamiętnił jego nazwisko w nazwie rodzajowej Beschorneria z podrodziny agawowych (Agavoideae). [BSPŚ II]
BEYER Gustav Rudolf Adolf (1.10.1852 Godzięcin, pow. wołowski - 6.7.1932 Berlin-Tempelhof). Syn Rudolfa Beyera i Christiany z d. Hampel. Nauczyciel w Andreas-Realgymnasium w Berlinie. Zajmował się florą alpejską, mieszańcami prymul, krwawników, skalnic, kosmatek, turzyc, wierzb i dzwonków, wydał też przewodnik do oznaczania roślin kwiatowych i paprotników okolic Berlina. Działał aktywnie w Botanischer Verein der Provinz Brandenburg, będąc m. in. w latach 1892-99 współredaktorem czasopisma tego towarzystwa. Brał udział w opracowaniu IV wydania "Illustrierte Flora von Nord- und Mittel-Deutschland, mit einer Einführung in die Botanik" Henry’ego Potonié (1899). [BSPŚ II]


BEYRICH Heinrich Ernst (31.8.1815 Berlin - 9.7.1896 Berlin). Syn Friedricha Gottloba Beyricha i Karoliny z d. Dames. Geolog i paleontolog; w latach 1841-67 kierował pracami nad mapą geologiczną Dolnego Śląska 1:100 000; prof. Uniwersytetu w Berlinie, prezes Niemieckiego Towarzystwa Geologicznego, od 1873 dyrektor Pruskiego Krajowego Instytutu Geologicznego; jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa sylurskiego małżoraczka Beyrichia. [BSPŚ I]


BĘTKOWSKI Walerian (21.12.1899 Nowosielce k. Sanoka - 23.11.1964 Zabrze). Syn Andrzeja Bętkowskiego i Joanny z d. Komańskiej. Asystent Katedry Anatomii i Fizjologii Roślin we Lwowie, po wojnie nauczyciel najpierw w Dąbrowie Tarnowskiej, potem w Bytomiu; współpracownik krakowskiego Zakładu Ochrony przyrody; w pracy naukowej łączył zagadnienia biologiczne z zagadnieniami ochrony przyrody; jego nazwisko upamiętnia nazwa eugleniny Phacus bętkowskii Stawiński. [BSPŚ II]

BIALUCHA Karl (30.1.1884 Kały k. Opola - 30.12.1961 Lübben, Dolne Łużyce). Syn Augusta Bialuchy i Marii z d. Podleska. Nauczyciel; od 1927 pracował w Opolu, gdzie w 1930 powierzono mu kierownictwo muzealnych zbiorów przyrodniczych; jego pracowitości zawdzięczał swoje powstanie bogaty zielnik muzealny; od 1945 do 1949 pracował jako nauczyciel w Gross-Leuthen i Lübben; kontynuował tam swoje zainteresowania botaniczne, biorąc m.in. udział w kartowaniu geobotanicznym. [BSPŚ II]

BIELEWICZ Marian (19.8.1915 Stare Stawy k. Oświęcimia - 17.7.1988 Katowice). Syn Stefana Bielewicza i Marii z d. Stawowczyk. Od 1945 kustosz, potem adiunkt i starszy kustosz Działu Przyrody w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu; entomolog; współzałożyciel i od 1962 przewodniczący Górnośląskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Entomologicznego; znany był jako współpracujący z radiem i telewizją popularyzator zagadnień przyrodniczych; działał aktywnie na polu ochrony przyrody.
BLACHA Emanuel Guido Gottfried Ignatius Valentin Nepomuk von (30.7.1824 Lubliniec - 11.5.1893). Syn Vincenta von Blachy i Barbary z d. von Garnier. Jako pomocnik aptekarski pracował w Lewinie Brzeskim. W 1864 przejął od Johannesa Raabe aptekę bonifratrów we Wrocławiu, którą prowadził do 1890. O jego działalności na polu botaniki wiadomo niewiele. W 1864 opublikował artykuł "Die Flora von Kamenz in Schlesien".

BLANDOWSKI Wilhelm Theodor Ludwig von (21.1.1822 Gliwice - 18.12.1878 Bolesławiec). Syn Feliksa von Blandowskiego i Leopoldyny z d. Woyrsch. Inżynier w kopalni "Król" koło Chorzowa; w 1849 wyjechał do Australii, gdzie badał przyrodę stanu Wiktoria i był pierwszym kustoszem muzeum przyrodniczego w Melbourne; po powrocie z Australii otwarł pierwszy zakład fotograficzny w Gliwicach; jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa australijskiej ryby Blandowskius. [BSPŚ I]
BLEISCH Eduard Josef Ludwig (27.1.1813 Niemcza - 8.8.1900 Strzelin). Syn Josefa Bleischa i Doroty z d. Günther. Uzyskawszy w 1838 stopień doktora medycyny we Wrocławiu, zamieszkał w Strzelinie, gdzie od 1855 pełnił obowiązki chirurga powiatowego i od 1857 - fizyka powiatowego. Zajmował się florą okolic Strzelina, zaś w l. 50. i 60. jego wielką pasją stały się okrzemki. Opisał kilka nowych gatunków okrzemek (m. in. Nitschia minuta, Navicula pistillum, Pinnularia medio-constricta), w kilku innych jego nazwisko zostało upamiętnione przez innych badaczy (m. in. Navicula bleischiana Janisch et Rabenhorst i Chroolepus bleischii Rabenhorst). [BSPŚ II]
BLOTTNER Karl Ludwig (18.7.1773 Wschowa - 25.2.1802 Duszniki-Zdrój). W 1797 uzyskał w Halle stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji "De fungorum origine". Pracował jako lekarz w Lesznie i Kłodzku, od 1800 był fizykiem miejskim w Dusznikach i lekarzem zdrojowym na Duszniki i Kudowę. W l. 1799-1800 wydawał z pastorem Johannem Gottlobem Pohle miesięcznik "Glätzische Monatschrift", w którym zamieścił szereg artykułów poświęconych botanice.  Heinrich Adolph Schrader wykorzystał rękopis Blottnera "Nachträge und Berichtigungen zu Hrn. Dr. Krocker's Flora Silesiaca" w swojej "Flora Germanica". Krocker uwzględnił jego odkrycia florystyczne w 3 i 4 tomie "Flora Silesiaca". [BSPŚ II]

BOCHEŃSKI Tadeusz (7.11.1901 Szczakowa - 28.2.1958 Kraków). Syn Antoniego Bocheńskiego i Marii z d. Kluss. Geolog i paleobotanik; od 1934 kustosz Działu Geologii Muzeum Śląskiego w Katowicach; po wojnie organizował Stację Państw. Inst. Geol. w Czeladzi; od 1950 wykładowca krakowskiej AGH; jako pierwszy wprowadził w Polsce mikrosporową metodę do celów stratygrafii i identyfikacji pokładów węgla; jako paleobotanik badał m.in. szyszki zarodniowe karbońskich widłaków.

BOJKOWSKI Karol (17.9.1923 Nowy Sącz - 4.2.1987 Sosnowiec). Geolog i paleontolog związany ze Stacją Państw. Inst. Geol. w Czeladzi, później Oddziałem Państw. Inst. Geol. w Sosnowcu; zajmował się stratygrafią, zoostratygrafią i paleogeografią karbonu górnośląskiego i lubelskiego, a także karbońskimi głowonogami; jego nazwisko upamiętnia m.in. karboński koral Brachyphyllum bojkowskii Fedorowski.


BÖLSCHE Wilhelm (2.1.1861 Kolonia - 31.8.1939 Szklarska Poręba). Syn Carla Bölsche i Elizy z d. Kunckel. Po niepowodzeniach kilku swoich powieści zajął się popularyzacją wiedzy przyrodniczej; napisał kilkadziesiąt książek, spośród których kilka - "Miłość w przyrodzie", "Dni stworzenia", "O pochodzeniu człowieka" - ukazało się w przekładzie polskim; w 1917 przeniósł się na stałe do Szklarskiej Poręby; jego nazwisko upamiętniała niegdyś grań między Śnieżnymi Kotłami w Karkonoszach. [BSPŚ I]
BÖNIGK Otto von (26.10.1821 Głogów - 12.9.1870 Neuenkirchen, Westfalia). Syn Georga Ferdinanda Wilhelma von Bönigk i Henrietty Ernestyny z d. von Kamptz. W karierze wojskowej doszedł do stopnia podpułkownika. Prowadził obserwacje ornitologiczne na Śląsku, w Wielkopolsce i na Łużycach. Zmarł wskutek rany odniesionych w bitwie pod Noisseville. [BSPŚ II]
BOODSTEIN Oscar Alexander Emil (13.7.1842 Borek Wielkopolski - 1914 Jawor). Syn Carla Friedricha Boodsteina i Luizy Augusty z d. Wilke. Aptekarz 1875-76 w Malczycach, 1876-80 w Jastrzębiu, 1880-82 w Piechowicach k. Szklarskiej Poręby, 1882-86 w Świerzawie, w 1887-90 w Lwówku Śląskim. Od 1885 członek Internationaler Entomologischer Verein.
BORGGREVE Bernard Robert August (6.7.1836 Magdeburg - 5.4.1914 Wiesbaden). Syn Christiana Borggreve i Elżbiety z d. Coermann. Uczył się zawodu leśnika, w l. 1858-61 studiował w Akademii Leśnej w Eberswalde, w 1864 objął zarząd lasów księcia Hohenlohe w Koszęcinie. Podczas niemal trzyletniego pobytu w Koszęcinie Borggreve gruntownie przebadał awifaunę powiatów lublinieckiego, gliwickiego, bytomskiego, oleskiego i kluczborskiego. Zgromadzone informacje wykorzystał w książce o faunie ptaków północnych Niemiec, której część wykorzystał później jako dysertację doktorską. W l. 1866-91 był profesorem akademii leśnych w Bonn-Poppelsdorf i Hannoversch Münden. W l. 1891-1905 lasomistrz w okręgu inspekcyjnym Biedenkopf. Na Górnym Śląsku po 1866 bywał często jako rzeczoznawca. [BSPŚ II]

BÖRNER Immanuel Karl Heinrich (10.7.1747 Clobikau, Saksonia - 13.4.1807 Wrocław). Generalny śląski syndyk krajowy; twórca Śląskiego Gabinetu Historii Naturalnej, który został przekazany Akademii Rycerskiej w Legnicy, i zlikwidowanego w roku 1803 ogrodu botanicznego we Wrocławiu; opublikował m.in. "Zoologiae Silesiacae prodromus" i szereg artykułów z dziedziny entomologii; w rękopisach pozostawił prace o występujących na Śląsku kręgowcach. [BSPŚ I]

BRAUN Gustav Christian Carl Maximilian (30.9.1850 Mysłowice - 19.2.1930 Królewiec). Syn Gustava Brauna i Marii z d. Böhm. Malakozoolog, ornitolog, herpetolog, ichtiolog, embriolog i parazytolog, docent w Würzburgu,  potem profesor w Dorpacie (Tartu, Estonia), Rostocku i od 1890 w Królewcu; inicjator założenia Ogrodu Zoologicznego w Królewcu i Stowarzyszenia Ochrony Przyrody Prus Wschodnich; jego nazwisko upamiętnia w zoologii nazwa rodzajowa Braunina Heider. [BSPŚ I]
BRAUNER August (ok. 1844 Kłodzko - 12.12.1909 Polanica Zdrój). Syn Franza Braunera i Marii z d. Pohl. Sekretarz sądowy w Świerzawie, od 1897 w Zabrzu. Od 1884 członek Internationaler Entomologischer Verein.
BRAUNER Pius Martin Gabriel (28.8.1876 Świerzawa - 30.5.1959 Halle). Syn Augusta Braunera i Heleny Marii Johanny Elżbiety z d. Lehmann. W 1898 wpisany na listę członków Internationaler Entomologischer Verein jako zamieszkały w Zabrzu "Naturhistoriker". Zajmował się już wówczas zawodowo preparowaniem i sprzedażą okazów. Oferował okazy reprezentujące 7 rzędów owadów, posiadał też dużą prywatną kolekcję muchówek, głównie z Górnego Śląska. Od 1911 mieszkał w Halle, gdzie w książkach adresowych figurował jako kupiec bądź preparator. 
BRAUSE Guido Georg Wilhelm (7.8.1847 Kochanowice, pow. lubliniecki - 17.12.1922 Berlin). Syn Carla Brause i Luizy z d. Woedtke. Oficer artylerii; w karierze wojskowej doszedł do rangi podpułkownika. Po przejściu w 1905 w stan spoczynku został współpracownikiem Muzeum Botanicznego w Berlinie, dla którego sporządzał rysunki paproci. U boku Hieronymusa dość szybko stał się specjalistą w obrębie tej grupy roślin. Opracowywał m.in. zbiory Ernsta Ule z Amazonii, Georga Eduarda Selera z Meksyku, Friedricha Vaupela z Samoa, René Maire z chińskiej prowincji Yunnan i Karla Adolfa Georga Lauterbacha z Nowej Gwinei, opisując przy tym kilkadziesiąt nowych gatunków paproci. Jego nazwisko upamiętniają m. in. Asplenium brausei Hieronymus, Cyathea brauseana Domin, Dryopterus brausei Hieronymus i Elaphoglossum brausei Rosenstock. [BSPŚ II]
BREFELD Julius Oskar (19.8.1839 Telgte k. Münster, Westfalia - 7.1.1925 Berlin-Schlachtensee) . Syn Wilhelma Brefelda i Franciszki z d. Powel. Studiował farmację we Wrocławiu i Berlinie, potem zajął się chemią i w 1864 uzyskał w Halle stopień doktora filozofii (dys. "Über Chlor- und Bromgehalt des Meerwassers"). Od 1868 zajmował się w Halle grzybami u boku Antona de Bary. W l. 1872-1912 wydał w 15 zeszytach swoją "Biblię mykologii" (H. 1-4, Botanische Untersuchungen über Schimmelpilze, H. 5, Botanische Untersuchungen über Hefenpilze, H. 6-16, Untersuchungen aus dem Gesammtgebiete der Mykologie). W l. 1878-1907 profesor w Eberswalde, Münster i Wrocławiu. Musiał zrezygnować z pracy dydaktycznej i badawczej z powodu utraty wzroku. [BSPŚ II]
BRESLER Karl Adolph Moritz (8.1902 Wrocław - 10.1841 River k. Dover, Anglia). Syn Benjamina Breslera i Rebeki z d. Ollendorff. Rozpoczęte we Wrocławiu studia kontynuował w Berlinie, gdzie w 1826 uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji "Generis Asparagi historia naturalis atque medica". Opisał w niej 4 nowe gatunki z rodzaju Asparagus - A. tetragonus, A. grandiflorus, A. umbellulatus i A. umbellatus. Pracował w w Klinice Chirurgicznej i Okulistycznej Uniwersytetu w Bonn, później prowadził praktykę lekarską w Stadtkyll w Nadrenii i we Wrocławiu. We wrześniu 1841 przypłynął z Ostendy do Dover i zatrzymał się w leżącej nieopodal wsi River, gdzie w połowie października zostały znalezione jego zwłoki. Jego nazwisko upamiętnia Asparagus breslerianus Schulth. f. [BSPŚ II]
BREUER Richard (29.3.1865 Opawa - 9.12.1945 Wiedeń). Syn Johanna Breuera i Marii z d. Odersky. Studiował stomatologię w Wiedniu, tam też w 1889 uzyskał stopień doktora medycyny i przez wiele lat prowadził praktykę dentystyczną. Był cenionym współpracownikiem wiedeńskiego uniwersyteckiego Instytutu Paleontologii i Paleobiologii. W latach 1926-41 opublikował szereg artykułów poświęconych uzębieniu kopalnych ssaków, zwłaszcza niedźwiedzi jaskiniowych. [BSPŚ II]

BRINKMANN Matthias(31.3.1879 Ostenfelde k. Osnabrück - 21.9.1969 Osnabrück). Syn Johanna Heinricha Brinkmanna i Marii Gertrudy z d. Meyer. Nauczyciel w Osnabrück, Hamburgu i Hildesheim, później w Raciborzu i od 1930 w Bytomiu; zajmował się na Górnym Śląsku ornitologią (przedstawiciel międzynarodowej akcji liczenia bocianów) i, jako przewodnicący Verband oberschlesischer Tierschutzvereine oraz wydawca "Mitteilungen des Verbandes oberschlesischer Tierschutzvereine", ochroną przyrody. [PGŚ]


BRONNY Theophil (26.2.1864 Szeroka k. Jastrzębia - 18.2.1940 Świętochłowice). Syn Jan Bronnego i Zofii z d. Pustelnik. Nauczyciel, najpierw w Imielinie, później, od 1898, w Świętochłowicach; zajmował się geografią roślin (publikacja: Verbreitung der Pflanzen in Oberschlesien in ihrer Abhängigkeit von den allgemeinen Lebensbedingungen, 1904),  krajoznawstwem, prowadził jeden z najpiękniejszych szkolnych ogrodów botanicznych na Górnym Śląsku; działał też aktywnie w Stowarzyszeniu Geologów Górnego Śląska i znany był jako utalentowany malarz, który ze szczególnym upodobaniem malował akwarelami zamki i krajobrazy Jury Krakowskiej. [BSPŚ I]
BRÖSKE Max Wilhelm Hugo (27.10.1869 Elbląg - 2.11.1939 Zabrze). Syn Karla Wilhelma Bröske i Wilhelminy z d. Schröter. Po studiach w Berlinie i Monachium pracował jako weterynarz od 1894 w Elblągu, a następnie od 1897 najpierw krótko w Katowicach, a następnie w rzeźni miejskiej w Zabrzu. Jako botanik zajmował się turzycami, glonami i mszakami. Dostarczył informacji o glonach z okolic Elbląga do publikacji Eduarda Nitardy'ego. Był członkiem Towarzystwa Ekonomiczno-Fizycznego w Królewcu, Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej i Niemieckiego Towarzystwa Botanicznego. W pierwszej dekadzie XX w. był aktywnym taternikiem (upamiętniał go Komin Bröskego i Koziczinskich w zachodniej ścianie Małej Kończystej). Był żonaty ze znaną taterniczką i alpinistką Käthe Bröske z d. Sagowsky (1870-1929). [PGŚ, BSPŚII]


BRZENSKOT August(14.9.1879 Dziadowa Kłoda, pow. sycowski - 20.2.1958 Cham, Oberpfalz). Syn N Brzenskota i Józefy z d. Wanzek. Nauczyciel w Dańcu, Ligocie Turawskiej, później, od 1906, w Miechowicach, a do 1930 - w Stolarzowicach, był krajoznawcą i botanikiem, twórcą szkolnego ogrodu botanicznego w Miechowicach i autorem mapy stanowisk bytomskiej flory leśnej; od 1937 mieszkał we Wrocławiu, który opuścił w styczniu 1945. [BSPŚ II]
BRZEZAK Gustav August Johann (16.5.1863 Wodzisław Śl. - 22.10.1910 Bytom). Syn Josepha Brzezaka i Marii z d. Wallowy. Po studiach we Wrocławiu pracował w gimnazjach we Wrocławiu, Głogowie, Kłodzku, w progimnazjach w Cisku i Ząbkowicach Śląskich, od 1900 w Głównej Szkole Realnej w Bytomiu. W l. 1903-04 do wydawnictwa "Heimatkunde von Beuthen" opracował rozdziały omawiające faunę kręgowców (Tierwelt, 1. Wirbeltiere, Heimatkunde von Beuthen 1-2, Beuthen 1903-04) i florę Bytomia (Pflanzenwelt, Heimatkunde von Beuthen 2, Beuthen, 1904). Były one oparte na jego własnych obserwacjach i informacjach, jakie przekazali mu Carl Kayser i Karl Istel. [BSPŚ II]

BUCH LeopoldChristian von (26.4.1774 Stolpe, Brandenburgia - 4.3.1853 Berlin). Syn Adolfa Friedricha von Bucha i Charlotty z d. von Arnim Suckow. Jeden z twórców nowoczesnej geologii, w latach 1796-97 referendarz Wyższego Urzędu Górniczego w Dzierżoniowie; opublikował prace o geologii Ślęży, okolic Lądka, Toszka i Księstwa Siewierskiego oraz o skamieniałościach ze Śląska. Nazwisko Bucha upamiętniają m.in. kopalne małże Buchia Rouillier i Buchiola Barrande. [BSPŚ I]


BUCH Otto (27.4.1848 Karłowice pow. brzeski - po 1883). W 1870 uzyskał we Wrocławiu stopień doktora filozofii na podstawie napisanej pod kierunkiem F. Cohna dysertacji o komórkach tkanki wzmacniającej "Über Sklerenchymzellen – mikroskopische Untersuchungen"; pracował jako nauczyciel we Wrocławiu, Zgorzelcu i Gliwicach, od 1873 roku we wrocławskiej Katolickiej Wyższej Szkole Miejskiej; w 1883 po długiej chorobie został przeniesiony w stan spoczynku. [BSPŚ II]

BUCHAL Gustav (ok. 1842 Ziębice - 31.3.1916 Paczków). Księgarz w Paczkowie. W l. 1877-84 członek Verein für Schlesische Insektenkunde. Jako lepidopterolog wymieniony też w "The Naturalists' Directory" z 1888.
BUCHS Max Joseph Arthur (8.3.1872 Nysa - 16.11.1944 Lubomierz). Syn Roberta Buchsa i Marii z d. Giersdorf. Ukończywszy naukę w seminarium nauczycielskim w Głuchołazach, pracował w Przewozie, Nysie, Nowym Lesie k. Nysy, Niwnicy, następnie w szkole przygotowawczech w Głuchołazach. Jako florysta odkrył dla wielu gatunków pierwsze górnośląskie stanowiska. Od 1901 pracował w seminarium nauczycielskim w Prószkowie, gdzie prowadził z Aderholdem badania mykologiczne. Również i później zajmował się mykologią, w której upamiętnia go Pyronema buchsii Hennings. W kolejnych l. pracował w seminariach nauczycielskich w Białej i Ząbkowicach Śląskich, a od 1930 w gimnazjum w Lubomierzu. Obok botaniki zajmował się też ornitologią i był aktywnym członkiem Verein Schlesischer Ornithologen. [BSPŚ II]

BUDDENBROCK-HETTERSDORF Wolfgang von (25.3.1884 Biskupice, pow. sycowski - 11.4.1954 Mainz). Syn Richarda Alfreda Ottona von Buddenbrock-Hettersdorff i Elżbiety z d. von Herder. Studiował zoologię w Jenie oraz w Heidelbergu, gdzie po I wojnie światowej został prof. nadzw.; od 1920 asyst. w Inst. Zool. w Berlinie, od 1923 prof. zwycz. w Kilonii; w 1936 zesłany karnie do Halle; od 1942 prof. w Wiedniu, w l. 1946-52 prof. w Moguncji; zajmował się głównie fauną morską; jego nazwisko upamiętnia m.in. Macrodasys buddenbrocki Remane.

BUDER Hermann Walter Johannes (16.11.1884 Berlin - 13.7.1966 Halle). Nieślubny syn Hermanna Knechtla i Karoliny Emilii Buder. Wybitny znawca fizjologii roślin, od 1917 prof. nadzwycz. w Lipsku, od 1922 prof. zwycz. w Greifswaldzie, od 1928 - we Wrocławiu, od 1947 - dyr. Ogrodu Botanicznego w Halle; przez długi czas zajmował się badaniami budowy stożka wzrostu roślin kwiatowych; we Wrocławiu kontynuował doświadczenia z zakresu fototropizmu i fototaksji, za obiekt badań obierając m.in. sporangiofory grzybów z rodzaju Phycomycetes. [BSPŚ II]
BURDA Joseph (22.2.1861 Służowice (cz. Služovice) w ówczesnym pow. raciborskim - 17.6.1927 Namysłów). Syn Antona Burdy i Anny z d. Niemetz. Mistrz kominiarski w Rychtalu. Wraz z Karlem Albertem Schrammem badał florę powiatu namysłowskiego. Po przyłączeniu Kraiku Rychtalskiego do Wielkopolski przeprowadził się do Namysłowa. [BSPŚ II]
BURGHARDT Christian Friedrich (6.1.1785 Hoop, Surinam - 24.2.1854 Niesky). Syn Jacoba Erdmanna Burghardta. Uczył się zawodu aptekarza w Herrnhut na Łużycach, później pracował w ogrodzie botanicznym w Zurychu u Jacoba Johanna Roemera oraz w aptekach w Zurychu, Schaffhausen, Burgsdorfie i Bernie. Po powrocie na łono kościoła Braci Morawskich pracował w aptekach w Piławie Górnej  i w Niesky. Był członkiem Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Przyrodniczego w Zgorzelcu. W l. 1827-36 opublikował obejmujący 1187 gatunków roślin naczyniowych "Prodromus florae Lusatiae". Jego nazwisko upamiętnia Mentha burkhardtiana Opiz. [BSPŚ II]

BURGHART Heinrich Gottfried (5.7.1705 Dzierżoniów - 16.7.1771 Brzeg). Syn Christopha Timotheusa Burgharta i Anny Rozyny z d. Bischof. Lekarz i przyrodnik, w 1736 opublikował pracę "Iter sabothicum", która poświęcona była zabytkom i przyrodzie Ślęży. Od 1743 był profesorem gimnazjum w Brzegu; na zlecenie Fryderyka II badał złoża bogactw mineralnych w Złotym Stoku, Srebrnej Górze i okolicach Tarnowskich Gór. [BSPŚ I]
BURKART Emil (9.5.1884 Riedlingen, Badenia-Wirtembergia - 9.3.1957 tamże). Syn Emila Burkarta i Olgi z d. Ulrich. Doktor medycyny. W 1913 wpisany na listę członków Internationaler Entomologischer Verein jako lekarz-asystent w Tarnowskich Górach. Od 1914 w Knurowie i od 1916 w Paruszowcu w pow. rybnickim. Członek Verein für Schlesische Insektenkunde od 1916. Na Górnym Śląsku do 1930, później w Winterligen w Badenii-Wirtembergii. Jego duża kolekcja chrząszczy z rodziny biegaczowatych trafiła po jego śmierci do Państwowego Muzeum Przyrodniczego w Stuttgarcie.
BURMEISTER Paul Adolf Hugo (24.10.1844 Greifswald - 20.2.1928 Zielona Góra). Syn Carla Friedricha Burmeistra Fryderyki z d. Saegert. Po studiach w Greifswaldzie pracował w Wyższej Szkole Miejskiej we Wriezen w Brandenburgii, w Szkole Realnej w Zgorzelcu i od 1876 w Szkole Realnej w Zielonej Górze. W 1882 w programie tej szkoły opublikował wykaz roślin naczyniowych występujących w okolicach Zielonej Góry. Był członkiem zielonogórskiego Stowarzyszenia Przemysłowego i Ogrodniczego, Towarzystwa Miłośników Kaktusów w Niemczech i Stowarzyszenia Śląskich Ornitologów. [BSPŚ II]

BUZEK Karol (28.10.1882 Leszna Dolna - 14.6.1936 Połom, Beskid Śląsko-Morawski). Syn Georga Buska (!) i Ewy z d. Wilczek. Nauczyciel w Karwinie i Cieszynie-Bobrku, od 1919 inspektor szkolny powiatu cieszyńskiego; przez szereg lat zajmował się florą i przyrodą nieożywioną Śląska Cieszyńskiego, opublikował m.in. "Przyczynek do geologii Księstwa Cieszyńskiego" z odkrytą mapą geologiczną; zmarł podczas górskiej wycieczki. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


CADURA Richard Carl Franz (23.1.1861 Ząbkowice Śląskie - 26.5.1933 Wrocław?). Syn Carla Cadury i N z d. Kuschel. Stopień doktora filozofii uzyskał w 1886 we Wrocławiu na podstawie dysertacji "Physiologische Anatomie  der Knospendecken dicotyler Laubbäume". Nauczyciel gimnazjalny w Królewskiej Hucie, Katowicach, Bytomiu i Wrocławiu, u schyłku życia zasłużony florysta.

CALLIER Alfons (29.6.1866 Spremberg, Dolne Łużyce - 29.4.1927 Bolesławiec). Syn Valeriana Gustava Calliera i Marii Ernestyny Zofii z d. Selinke. Aptekarz w Świdnicy, Miliczu, Pawłowiczkach, Wrocławiu i Legnicy. W l. 1889-95 dystrybuował wydawnictwo zielnikowe "Flora silesiaca exsiccata". W 1895 z Maxem Wetschky odwiedził po raz pierwszy Krym. W tym samym roku przeprowadził się do wsi Gołta w guberni chersońskiej, skąd podejmował kolejne wyprawy na Krym (Iter tauricum secundum, Iter tauricum tertium). Na pocz. XX w. wrócił do Niemiec i prowadził apteki w Rosswein w Saksonii , Siedlisku w powiecie nowosolskim i Bolesławcu. Zajmował się w tym czasie badaniem olch. W 1926 wznowił dystrubucję wydawnictwa "Flora silesiaca exsiccata". [BSPŚ II]

CAMMERLANDER Carl von (11.8.1861 Sibiu, Rumunia - 17.1.1892 Kaltenleutgeben k. Wiednia). Syn Nicolausa von Camerlandera i Johanny Karoli z d. Edler von Reichsheim. Najpierw jako wolontariusz, a później praktykant Muzeum Zakładu Geologicznego Rzeszy w Wiedniu prowadził badania geologiczne w Wysokich Jesionikach; zajmował się również dewonem okolic Vrbna i Benešova oraz kulmem między Opawą, Budišovem i Vitkovem; jego dobrze zapowiadającą się karierę przerwała przedwczesna śmierć. [BSPŚ II]
CARL Alois (4.4.1765 Eberndorf, Karyntia - 11.9.1831 Uherské Hradiště). Syn Matthaeusa Carl i Urszuli z d. Kramer. Po studiach medycznych w Wiedniu pracował w Brnie, gdzie w l. 1796-1800 kierował instytutem szczepień przeciwko ospie. Od 1800 w Pradze, gdzie pracował z Josefem Dobrowskym nad nową klasyfikacją roślin (Entwurf eines Pflanzensystems nach Zahlen und Verhältnisses, Prag 1802). Od 1812 fizyk powiatowy w Uherském Hradišti. Jego dzieła "Phytographia Silesiaco-Moravica" i "Synopsis plantarum in Moravia et Bohemia sponte crescentium" pozostały w rękopisach. Korzystali z nich Rohrer i Mayer, opracowując pierwszy wykaz roślin austriackiego Śląska i Moraw.

CARNALL RudolphArwid Wilhelm von (9.2.1804 Kłodzko - 17.11.1874 Wrocław) Syn Arwida Konrada von Carnalla i Matyldy z d. Le Cointe. Nadsztygar Urzędu Górniczego i wykładowca w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, później starosta górniczy i dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu; współzałożyciel Niemieckiego Tow. Geol.; wydawca "Zeitschrift für Berg-, Hütten- und Salinenwesen im preussischen Staate"; autor map geologicznych Górnego Śląska; jego nazwisko upamiętnia m.in. minerał karnalit. [BSPŚ I]


CARNAP-QUERNHEIMB Ernst (10.9.1863 Opole - 1.12.1945 Jelenia Góra). Syn Georga von Carnap-Quernheimb i Marii z d. Holzheimer. Badacz Afryki; od 1888 badał obszar Niemieckiej Afryki Wschodniej i Wybrzeże Somalijskie; w l. 1894-95 był jednym z przewodników niemieckiej Togo-Expedition; w 1896 rozpoczął badania na obszarze południowego Kamerunu, gdzie odkrył rzekę Dja; wróciwszy w pierwszych latach XX w. do Niemiec, zamieszkał w Jeleniej Górze.

CEBULSKI Alojzy (17.1.1896 Ludźmierz, pow. nowosądecki - 13.7.1928 tamże). Po ukończeniu Akademii Rolniczej w Dublanach i praktyki w Zakładzie Hodowli Roślin w Łyszkowicach pracował jako zarządca majątków ziemskich w powiecie mławskim; od 1925 pracował w Komunalnym Gimnazjum Męskim w Rudzie Śląskiej jako nauczyciel; w 1926 wraz A. Czudkiem, R. Jojko i J. Skibą założył Komitet Ochrony Przyrody na obszar Górnego Śląska. Od 1927 pracował w Krajowej Szkole Ogrodniczej w Tarnowie. [BSPŚ II]

CELIŃSKI Florian (28.7.1924 Osolinki, pow. bielskopodlaski - 1.7.2001 Warszawa). Botanik, docent Katedry Systematyki i Geografii Roślin UAM w Poznaniu, w 1968 organizator Zakładu Botaniki w Instytucie Biologii UŚl w Katowicach, później kierownik Katedry Botaniki i Ochrony Przyrody; zajmował się geobotaniką, ochroną przyrody i florystyką; jego prace obejmowały obszar północno-zachodniej Polski, a także Podlasie, Górny Śląsk, Pogórze Sudeckie i pasmo Babiej Góry.


CHARPENTIER Toussaint von (22.11.1779 Freiberg, Saksonia - 4.3.1847 Brzeg). Syn Johanna Friedricha Wilhelma von Charpentiera i Johanny Doroty Wilhelminy z d. von Zobel. Asesor Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, później kierował urzędami górniczymi w Świdnicy i, od 1836, w Brzegu; prywatnie był znanym entomologiem, badaczem chrząszczy, motyli, ważek i owadów kopalnych; poza swymi własnymi pracami opracował też i przygotował do druku wznowienie dzieł Eugena Espera; jego nazwisko upamiętnia Oedipoda charpentieri Fieber (prostoskrzydłe). [BSPŚ I]
CHAUSSY Carl Louis (13.1.1846 Miedzianka - 19.7.1888 tamże). Syn Ernsta Louisa Chaussy i Matyldy z d. Meier. Aptekarz w Miedziance, florysta i mineralog, założyciel i przewodniczący sekcji Riesengebirgsverein w Janowicach. Na jego cześć jedno ze wzniesień leżących koło Miedzianki otrzymało nazwę Chaussy-Höhe. Na wzniesieniu tym w roku 1889 Riesengebirgsverein wzniosło 3-metrowy kurhan z bloków skalnych, na którym umieszczono marmurową tablicę z napisem "Chaussy. 1846-1888. Kupferberg. R.G.V.". [BSPŚ II]

CHUN Carl(1.10.1853 Höchst nad Menem - 11.4.1914 Lipsk). Syn Philippa Gustava Friedricha Rudolpha Chuna i Luizy Marii Anny Katarzyny z d. Ulrich. Od 1883 prof. zoologii w Królewcu, od 1890 - we Wrocławiu, od 1898 - w Lipsku; badacz rurkopławów, żebropławów i innych zwierząt morskich, kierownik Niemieckiej Ekspedycji Głębokomorskiej na statku "Valdivia"; jako pierwszy wyjaśnił znaczenie dla życia na dużych głębokościach organów świetlnych i innych narządów; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwie rodzajowej Chunianna Brinkmann. [BSPŚ I]
CIESLAR Adolf Carl (25.9.1858 Błogocice k. Cieszyna - 14.7.1934 Wiedeń). Syn Georga Cieslara i Ewy z d. Busek. Studiował botanikę na Uniwersytecie w Wiedniu, później leśnictwo w tamtejszej Hochschule für Bodenkultur, pracując jednocześnie u boku Juliusa Wiesnera w Instytucie Fizjologii Roślin, gdzie powstała jego dysertacja "Untersuchungen über den Einfluss des Lichtes auf die Keimung der Samen". Przez szereg lat pracował w Instytucie Doświadczalnym Leśnictwa w Mariabrunn. W 1905 objął katedrę produkcji leśnej w Hochschule für Bodenkultur. Prowadził badania w obszarach istotnych dla leśnictwa - badał m. in. wpływ czasu sadzenia na późniejszy rozwój świerków i sosen, wpływ wielkości nasion świerków na ich późniejszy rozwój, na rolę światła w życiu lasu, znaczenie pochodzenia nasion dla upraw leśnych itd.
CLAUDIUS Heinrich (Hendrik) (ok. 1655 Wrocław - przed 1697 Amsterdam?). Pracował w Batawii jako asystent lekarza i botanika Andreasa Cleyera, który w 1681 wysłał go do Kraju Przylądkowego w Afryce. Tam w służbie Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej brał udział w ekspedycjach Olofa Bergha i Simona van der Stela, podczas których zbierał informacje o faunie i florze, a także sporządzał rysunki zwierząt i roślin. Przed 1687 został wydalony z Kraju Przylądkowego za ujawnienie zebranych informacji jezuitom. Zbiory jego rysunków zachowały się w kolekcjach bibliotecznych i muzealnych w Dublinie, Johannesburgu i Cape Town.

CLOOS Hans (8.11.1886 Magdeburg - 16.9.1951 Bonn). Syn Ulricha Cloosa i Elżbiety z d. Heckel. Po studiach w Jenie, Bonn i Freiburgu prowadził badania w pd-zach. Afryce i Indonezji; od 1913 docent w Marburgu; w latach I wojny światowej nadzorował kopalnie niklu na Śląsku; w 1917 zastępca F. Frecha na Uniw. Wrocł.; tamże w l. 1919-26 prof. zwycz. geologii; badania granitów Karkonoszy i Wzgórz Strzelińskich zapoczątkowały jego słynne badania skał plutonicznych; od 1926 był prof. geologii w Bonn.
CLUSIUS Alfred (13.6.1867 Wrocław - 13.2.1909 Wrocław). Syn Augusta Clusiusa i Pauliny z d. Riedel. W 1901 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji "Ein Beitrag zur Casuistik der kryptogenetischen Septicopyämie". Od 1903 członek Internationaler Entomologischer Verein i od 1905 członek Verein für Schlesische Insektenkunde.
COGHO August (12.12.1816 Sobieszów k. Jeleniej Góry - 11.11.1891 Strachocin k. Stronia Śląskiego). Syn Johanna Cogho i Amalii z d. Trentin. Stopień doktora filozofii uzyskał w Giessen w Hesji. Przez większość życia pracował w majątkach w Wielkopolsce i w Kotlinie Kłodzkiej należących do Wilhelma I Orańskiego i Wilhelminy Fryderyki z domu von Hohenzollern. Jako przyrodnik i leśnik interesował się jeleniami i kornikowatymi, którym poświęcił większość swych publikacji. W latach 1870-73 pracował na obszernym dziełem "Die europäischen Hirscharten im Kampfe ums Dasein – Geschichte der europäischen Hirscharten", z którego drukiem ukazało się tylko kilka rozdziałów. Szereg publikacji poświęcił też językowi łowieckiemu. [BSPŚ II]

COHN Ferdinand Julius (24.1.1828 Wrocław - 25.6.1898 Wrocław). Syn Issaka Cohna i Amalii z d. Nissen. Botanik i mikrobiolog nazywany "ojcem bakteriologii", od 1859 pierwszy żydowski prof. nadzwycz. w Niemczech, od 1872 pierwszy żydowski prof. zwycz. w Niemczech; dzięki jego staraniom w 1866 powstał pierwszy w Prusach Instytut Fizjologii Roślin; od 1870 wydawał "Beiträge zur Biologie der Pflanzen", od 1875 - "Kryptogamen-Flora von Schlesien"; jego nazwisko upamiętnia rodzaj Cohnia Kunth. [BSPŚ I]

COLER Johannes (1566 Zagrodno k. Złotoryi - 23.10.1639 Parchim, Meklemburgia). Syn Jacoba Colera i Urszuli z d. Teichmann. Pastor w Doberau i Parchim w Meklemburgii, autor obszernego, 16-tomowego podręcznika rolniczego "Oeconomia oder Haussbuch" (Wittenberg 1593-1604), który oparty był w dużej mierze na materiałach zebranych przez jego ojca, Jacoba; jego dzieło była nie tylko źródłem wiedzy rolniczej, ale i przyrodniczej; do swego nazwisko często dodawał przydomek Aureo-Montanus Silesius. [BSPŚ I]
CRAMER Rudolf (9.1.1882 Racibórz - 7.12.1949 Erfurt). Syn Adolfa Cramera i Karoliny z d. Heinemann. Studiował geologię i paleontologię w Strassburgu, Halle, Monachium i Berlinie, gdzie w 1906 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "Über Mene rhombeus". Od 1907 pracował w Pruskim Instytucie Geologicznym. Brał udział w kartowaniu Saksonii-Anhalt, Wielkopolski, Górnych Łużyc i Śląska (m. in. samodzielnie arkusze Ujazd, Kotlarnia, Sośnicowice, Rudy Wielkie oraz Pyskowice z P. Assmannem i W. Ahrensem ). Opisał fauny karbońskie z Gołonoga k. Dąbrowy Górniczej (1910) i Jabłowa w pow. wałbrzyskim (1912).

CROMER Achilles (? - 13.5.1598 Brno). Przydomek Achilles Cromerus Nissenus wskazuje, że pochodził z Nysy; pracując tam jako nauczyciel, przesyłał okazy miejscowej flory wybitnemu botanikowi Charlesowi de l'Ecluse (Carolus Clusius), m.in. okazy bagna zwyczajnego, któremu l'Ecluse nadał nazwę Ledum silesiacum; w latach 1583-85 studiował w Padwie; po ukończeniu studiów był praktykującym lekarzem w Brnie. [BSPŚ I]
CURIE Pierre Frédéric (Peter Freidrich) (28.6.1777 Montmirail, Szwajcaria - 19.2.1855 Berthelsdorf, Górne Łużyce). Syn Pierre'a Curie i Marii z d. Quelet. Uczeń Albertiniego. Pracował jako nauczyciel w Niesky i Kleinwelka na Łużycach, później był duszpastrzem i od 1825 biskupem kościoła Braci Morawskich. Zachowały się rękopisy jego prac "Nieskysche Flora, gesammelt in einem Umkreis von ungefähr drei Stunden", "Flora Kleinwelkensis", "Plantae kryptogamae circa Kleinwelke inventae" i "Analyse der norddeutschen Gräser". W 1823 wydał w Zgorzelcu "Anleitung die wildwachsenden Pflanzen auf eine leichte und sichere Weise durch eigene Untersuchung zu bestimmen", klucz, który do roku 1891 był wznawiany 13 razy. [BSPŚ II]

CZARNOCKI StefanJan (5.4.1878 Gajlańce k. Kowna - 6.1.1947 Kraków). Syn Jana Czarnockiego. Po studiach w Instyt. Górn. w Petersburgu prowadził badania na Kaukazie; od 1922 był pracownikiem Państw. Inst. Geol., w którym, m.in. jako naczelnik Wydz. Węgli i kierownik Poszukiwań Geologiczno-Górniczych, pracował na obszarze Górnośląskiego Zagłębia Węglowego; od 1938 był prof. zwycz. geologii stosowanej AGH w Krakowie; jego nazwisko upamiętnia m.in. Glossopteridium czarnockii Bocheński.

CZARNOTA Józef (1818 Strumień - 20.9.1852 Teheran). Po ukończeniu nauki w akademiach górniczych w Bańskiej Szczawnicy i Leoben wyjechał w 1851 do Iranu, gdzie objął stanowisko wykładowcy w politechnicznej szkole wojskowej w Teheranie; jego badania geologiczne w krótkim czasie przyniosły odkrycie złóż miedzi i srebra; w sierpniu 1852 wszedł na Demawend, najwyższy szczyt pasma Elburs, jako drugi po T. Kotschym jego zdobywca. [BSPŚ I]
CZAYA Kurt Franz Andreas (16.11.1885 Wrocław - 3.5.1935 Wrocław). Syn Franza Czayi i Marty z d. Peschke. W 1908 uzyskał we Wrocławiu stopień doktora prawa na podstawie dysertacji "Das Indossament zum Inkasso". Interesował się lepidopterologią. Od 1910 był członkiem Verein für Schlesische Insektenkunde, w którym jego aktywność była widoczna szczególnie w l. 1912-15.
CZECH Karl (29.1.1830 Rudy Wielkie - 27.12.1907 Drezno). Syn Karla Czecha. Po studiach we Wrocławiu pracował od 1854 we wrocławskim Gimnazjum św. Macieja i od 1856 w Szkole Realnej w Düsseldorfie. Stopień doktora filozofii uzyskał w 1857 w Tybindze ma podstawie dysertacji "Die Hexenbesen an der Rothtanne, ein Beitrag zur Kenntniss der durch Thiere verursachten Krankheiten der Pflanzen". Opublikował szereg prac poświęconych współczesnym i kopalnym owadom, wyroślom, aparatom szparkowym i geografii Alp. Wniósł duży wkład w przywrócenie funkcji dydaktycznej ogrodowi botanicznemu w Düsseldorfie, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1895. [BSPŚ II]

CZMOK Emanuel (15.10.1867 Żerniki k. Gliwic - 13.6.1934 Gliwice). Syn Josepha Czmoka i Marianny z d. Pichura. Starszy mistrz odlewniczy w gliwickiej hucie, później pracownik Dyrekcji Kopalń Królewskich w Zaborzu; zajmował się florą nieużytków poprzemysłowych i zmianami zachodzącymi w górnośląskiej florze pod wpływem gatunków obcych; sporządzał rejestry chronionych i godnych ochrony pomników przyrody ożywionej i nieożywionej; zbierał też i opracowywał materiały etnograficzne - pieśni, bajki, legendy i anegdoty. [BSPŚ I]

CZUDEK Andrzej (5.1.1901 Marklowice - 16.9.1968 Oberhausen, Bawaria). Syn Jana Czudka i Katarzyny z d. Matloch. Po ukończeniu studiów w Wiedniu i Lwowie pracował jako nauczyciel w Rudzie Śląskiej, zaś od 1929 był pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego i Muzeum Śląskiego w Katowicach; zajmował się głównie zoologią ("Głuszec w lasach śląskich", "Bocian biały w województwie śląskim") oraz zagadnieniami ochrony przyrody i środowiska ("Osobliwości i zabytki przyrody Województwa Śląskiego", "Ochrona przyrody w województwie śląskim"); Polskę opuścił w 1948. [PGŚ] [BSPŚ II]




A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


DANISCH Ernst (22.12.1888 Racibórz - 14.8.1962 Dortmund). Syn Johannesa Danischa. Pracował jako nauczyciel w Bolaticach k. Hulczyna, a po I wojnie światowej w Długopolu Dolnym. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Wrocławskim pracował od roku 1928 w Katolickiej Szkole Średniej w Bytomiu-Miechowicach. Wraz z wybuchem II wojny światowej został powołany do służby wojskowej. Po powrocie z niewoli zamieszkał w Dortmundzie. Przeszedłszy w stan spoczynku, zajął się badaniami geologicznymi i paleontologicznymi w okolicach Dortmundu. Jego nazwisko upamiętnia w paleontologii Unio danischi Huckriede.

DEGENKOLB Hermann (19.12.1843 Eilenburg k. Lipska-18.10.1919 Drezno). Syn Karla Degenkolba i Emilii z d. Bodemer. Pracując w Kalinowicach w powiecie strzeleckim zajmował się lokalną florą – na jego doniesienia powoływali się liczni śląscy botanicy; w 1867 osiadł w majątku Rottwerndorf koło Pirny w Saksonii, gdzie założył duży sad i szkółkę drzew owocowych; jego nazwisko upamiętnia pododmiana śmiałki goździkowej Aira caryophyllea var. genuina degenkolbii Ascherson et Graebner. [BSPŚ II]

DEMEL Kazimierz Konstanty (9.3.1889 Katowice-Zawodzie - 27.9.1978 Gdynia). Syn Bolesława Demla i Marii z d. Ostrowskiej. Zoolog, ekolog, oceanograf; 1925-32 kier. Morskiego Laboratorium Rybackiego, 1932-39 kier. Działu Biologicznego Stacji Morskiej w Helu i w Gdynii; od 1945 zastępca kier. Morskiego Instytutu Rybackiego; od 1957 org. i kier. Katedry Oceanografii i Biologii Morza w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie; autor książek "Biologia morza", "Życie morza", "Zwierzę i jego środowisko" oraz "Morza i oceany".

DEWOLETZKY Rudolf (17.4.1858 Ruda Śląska-Wirek - 2.2.1909 Mödling k. Wiednia). Syn Paula Dewoletzky’ego i Henrietty z d. Lerche. Asystent w Instytucie Zoologii i Anatomii Porównawczej i demonstrator w Instytucie Mineralogiczno-Petrograficznym w Wiedniu, później nauczyciel gimnazjalny w Wiedniu, Czerniowcach i Mödling k. Wiednia; zajmował się ewolucją ssaków, zwłaszcza rozwojem ich uzębienia; jego nazwisko upamiętnia nazwa gatunkowa kredowego ssaka z Patagonii Heteroglyphis dewoletzky Roth. [BSPŚ II]

DIHM Hugo (7.4.1867 Wleń - 13.11.1942 Monachium-Pasing). Syn Augusta Jerschke i Marii z d. Dihm. Uczony prywatny, briolog; jego jedyną publikacją była praca doktorska "Untersuchungen über den Annulus der Laubmoose"; w latach 1899-1900 podróżował po Indonezji z K. F. G. Giesenhagenem; zbierając samodzielnie mszaki z obszaru Bawarii i pozyskując drogą wymiany okazy z innych obszarów, zgormadził zielnik obejmujący blisko 3000 arkuszy; po I wojnie światowej stracił cały majątek w wyniku inflacji. [BSPŚ I]

DITTRICH Rudolf (23.12.1850 Wrocław - 19.12.1922 Wrocław). Syn Hugona Dittricha i Emilii z d. Berndt. Nauczyciel we wrocławskim Gimnazjum na Zwingerze; był badaczem błonkówek (opracował 4 części wykazu śląskich Hymenoptera) i wyrośli (wydawał wraz z F. Paxem i A. Lingelsheimem Herbarium cecidiologicum); jako współpracownik Śląskiego Prowincjonalnego Komitetu Ochrony Zabytków Przyrody zabiegał m.in. o ochronę Lasu Segiet koło Tarnowskich Gór. [BSPŚ I]

DOKTOROWICZ-HREBNICKI Stanisław (9.11.1888 Petersburg - 27.12.1974 Warszawa). Syn Adama Doktorowicza-Hrebnickiego i Stanisławy z d. Stankiewicz. Po studiach w Inst. Górn. w Petersburgu prowadził badania na Zabajkalu; jako następca S. Czarnockiego w Wydz. Węgli Państw. Inst. Geol. badał m.in. poziomy faunistycznych w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym; w l. 1956-70 jako prof. Górnośląskiej Stacji Terenowej opracowywał mapy geologiczne Górnego Śląska; jego nazwisko upamiętnia Polidevcia hrebnicki Ružička & Bojkowski.

DOMINIAK Bogusław Antoni (22.1.1936 Siemianowice Śląskie - 22.12.1975 Katowice). Syn Antoniego Dominiaka i Marii z d. Szul. Adiunkt Zakładu Zoologii Ogólnej UAM w Poznaniu; od 1969 adiunkt Zakładu Ekologii Zwierząt UŚl w Katowicach; specjalista w dziedzinie systematyki i rozmieszczenia równonogów Polski; opracowywał też zbiory równonogów bałkańskich; w latach 1972-73 był organizatorem naukowych wypraw do Iranu, Turcji, Syrii i Iraku.

DÖRING AdolphReinhold (2.4.1804 Piotrków Trybunalski - 16.9.1878 Brzeg). Syn Friedricha Döringa i Fryderyki z d. Kynast. Nauczyciel, najpierw w Raciborzu, później, od 1829, w Brzegu; był z zamiłowania krajoznawcą i entomologiem specjalizującym się w motylach; w roku 1840 założył Schlesische Tauschverein für Schmetterlinge z siedzibą w Brzegu; stowarzyszenie to przestało istnieć z chwilą powołania do życia w 1846 Verein für Schlesische Insektenkunde z siedzibą we Wrocławiu. [BSPŚ I]

DRESCHER JohannNepomuk Walter Eberhardt (10.2.1872 Ligota Wielka, pow. grodkowski - 17.4.1938 Bytom). Syn Gustava Phipippa Dreschera i Johanny Nepomuceny Christiany Klary z d. von Rust. Ziemianin gromadzący okazy przyrodnicze i świadectwa przeszłości z okolic Paczkowa i Otmuchowa, zapalony ornitolog; w roku 1928 przekazał swoje ogromne zbiory Muzeum Krajowemu w Bytomiu, które zatrudniło go jako ich kustosza, a później również kustosza całych zbiorów przyrodniczych. [BSPŚ I]


DRESLER Ernst Friedrich (1824 Rębiszów?, pow. lwówecki - 9.8.1909 Lwówek Śląski). Być może syn Benjamina Dreslera i  Johanny Beaty z d. Stelzer. Nauczyciel w Rębiszowie i Żerkowicach w pow. lwóweckim, od r. 1875 w ewangelickiej Szkole Miejskiej  w Lwówku Śląskim; znawca przyrody okolic Lwówka, autor rozprawy „Flora von Löwenberg in Schlesien”; z jego zbiorów korzystało wielu botaników i paleontologów; upamiętniony m. in. w nazwie Pecten dresleri Drescher. [BSPŚ II]

DUCKE Adolf (27.10.1874 Wiedeń - 5.1.1959 Fortaleza). Syn Christiny Ducke z d. Scherzer. Nauczyciel w Gleichenbergu i Trieście, od roku 1899 preparator w Museu Paraense w Belem w Brazylii; jako uczeń seminarium nauczycielskiego w Opawie badał faunę błonkówek austriackiego Śląska; w Brazylii początkowo pracował jako entomolog, zajął się jednak botaniką i stał się znawcą flory Amazonii, zwłacza występujących na jej obszarze bobowatych; jego nazwisko upamiętniają m. in. ogród botaniczny i rezerwat leśny koło Manaus. [BSPŚ II]

DUDA Paul Theodor Oswald Friedrich (11.4.1869 Brzeg - 21.11.1941 Międzylesie). Syn Theodora Augusta Emila Dudy i Alwiny z d. Otto. Po studiach w Greifswaldzie  pracował jako lekarz w Niemczy, Ilfeld w Turyngii, Bystrzycy Kłodzkiej i Gliwicach; wybitny znawca muchówek, wśród których opisał kilkadziesiąt nowych rodzajów i kilkaset nowych gatunków; jego publikacje z lat 1918-42 objęły 26 rodzin muchówek, w tym dwie nowe, wyodrębnione przez niego – Aulacigastridae i Curtonotidae. [BSPŚ II]

DUNKER Wilhelm Bernhard Rudolph (21.2.1809 Eschwege, Hesja - 13.3.1885 Marburg). Syn Leopolda Dunkera i Karoliny z d. Sommer. Od 1837 nauczyciel w Wyższej Szkole Przemysłowej w Kassel, od 1854 profesor mineralogii i geognozji w Marburgu; światowej sławy malakozoolog, zarówno w dziedzinie mięczaków współczesnych, jak i kopalnych; opracował górnośląską triasową faunę muszlową z kolekcji C. R. Mentzla, stając się tym samym, obok H. v. Meyera, pionierem badań triasowych skamieniałości z Górnego Śląska. [BSPŚ I]


DÜRRMAYER Emanuel Alois Albert (16.6.1864 Opawa-23.11.1933 Wiedeń). Syn Alberta Dürrmayera i Albertyny z d. Mossler. Nauczyciel w Schrattenbergu i Wenzersdorfie w północnej Austrii; od 1917 mieszkał jako emeryt w Ernstbrunn w północnej Austrii, gdzie zgromadził zbiór skamieniałości, który stał się podstawą rozprawy doktorskiej jego syna Walthera.


DYHRENFURTH Hermine (1852 Bogdaszowice, pow. średzki - 13.10.1918 Wrocław). Córka Adolfa Dyhrenfurtha i Laury z d. Dyhrenfurth. Badaczka mszaków, uczennica Karla Gustava Liprichta; wraz z Heleną Lettgau urządziła wystawę mszaków w dziale roślin zarodnikowych Muzeum Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego; obie zajmowały się też porządkowaniem przekazanych tej placówce zielników, m. in. Heinricha Schulze i Eduarda Wencka. [BSPŚ II]


DZIADZKO (DZIACZKO) Carl Jakob (15.7.1859 Królewska Huta - 10.2.1923 Gliwice). Syn Carla Dziadzko i Julii z d. Kaliczinski. Inspektor hutniczy w Górnośląskiej Fabryce Drutu w Gliwicach; florysta; poza Górnym Śląskiem zbierał też okazy m. in. w Karkonoszach, północnych Czechach,  Nadrenii, Saksonii i Bawarii; w l. 1880-1919 zgromadził liczący ok. 3500 arkuszy zielnik roślin naczyniowych, który po jego śmierci trafił do muzeum w Opolu. [BSPŚ II]

DZIERŻON Jan (16.1.1811 Łowkowice k. Kluczborka - 26.10.1906 tamże). Syn Szymona Dzierżona i Marii z d. Jantoś. Ksiądz, wikary w Siołkowicach, później proboszczw Karłowicach; wybitny pszczelarz; ok. 1840 roku zapoczątkował nowatorską metodę hodowli pszczół w rozbieralnych ramkowych ulach własnej konstrukcji (tzw. dzierżonach); odkryte przez niego i ogłoszone w roku 1845 zjawisko dzieworództwa u pszczół zostało powszechnie zaakceptowane dopiero na kongresie przyrodników w Marburgu w 1901. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


EBEL Johann Gottfried (6.10.1764 Sulechów - 7.10.1830 Zurych). Lekarz praktykujący początkowo we Frankfurcie nad Menem, a później - gdy zaczęto go podejrzewać o propagowanie wywrotowych idei - w Paryżu. Rozczarowany młodą republiką francuską, zamieszkał w Szwajcarii, gdzie powstało jego dzieło "Über den Bau der Erde in dem Alpen-Gebirge", w którym po raz pierwszy poszczególne pasm Alp zostały przedstawione jako jedna powiązana ze sobą całość. [BSPŚ I]

ECK Heinrich Adolf (13.1.1837 Gliwice - 11.3.1925 Stuttgart). Syn Ludwiga Ecka i Liny Bönisch. Wybitny znawca formacji triasowej, od 1861 członek zespołu opracowującego mapę geologiczną Górnego Śląska po kier. F. Roemera; od 1866 docent Akademii Górniczej w Berlinie, od 1871 profesor geologii i mineralogii Politechniki w Stuttgarcie; w roku 1900 stracił wzrok i wycofał się z działalności naukowej i pedagogicznej; jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa triasowego liliowca Eckicrinus Hagdorn et Głuchowski. [BSPŚ I]

ECKE Hans-Georg (2.5.1902 Samborz - 4.2.1945 Belgia). Syn Carla i Amalii Ecke. Właściciel majątku Samborz w pow. średzkim; ornitolog, założyciel prywatnej stacji obrączkowania ptaków w Samborzu, która działała w latach 1931-38; poległ pod koniec II wojny światowej. [BSPŚ II]

L'ECLUSE Charles de (19.2.1526 Arras - 4.4.1609 Lejda). Syn Michela de l'Escluse i Guillelmine Quineaut. Znany też pod zlatynizowanym imieniem jako Carolus Clusius, w l. 1564-65 podróżował po Hiszpanii i Portugalii; od 1573 nadworny lekarz w Wiedniu, gdzie nawiązał kontakty ze śląskimi florystami - A. Cromerem i F. Sebischem; od 1587 mieszkał we Frankfurcie nad Menem, a od 1593 wykładał botanikę w Lejdzie; jego nazwisko upamiętnia w botanice m.in. nazwa rodzajowa Clusia L. (dziurawcowate). [BSPŚ I]

EIDAM Michael Emil Eduard (6.9.1845 Norymberga - 21.9.1901 Garmisch). Mykolog, asystent w Instytucie Fizjologii Roślin Uniwersytetu Wrocławskiego, od roku 1875 kierownik Stacji Kontroli Nasion przekształconej w roku 1887 w samodzielną Rolno-Botaniczną Stację Badawczą; odkrył owadomorkowce (Entomophthorales) prowadzące saprofityczny tryb życia w przewodach pokarmowych płazów i na ich odchodach; w mykologii jego nazwisko upamiętnia nazwa rodzajowa Eidamia Lindau. [BSPŚ II]

EISENREICH Gustav Ignatz (10.7.1867 Siedlimowo, Wielkopolska - 13.2.1945 Drezno). Syn Friedricha Eisenreicha i Henrietty Lindner. Nauczyciel w Ząbkowicach, później w Katowicach; komisarz do spraw ochrony pomników przyrody na Górnym Śląsku; w 1924 założył Geologische Vereinigung Oberschlesiens; od 1925 w Gliwicach, gdzie zajmował się sprawami ochrony przyrody, póki nie został odsunięty od tej pracy przez nazistów; do 1941 kierował Geologische Vereinigung Oberschlesiens. Zginął podczas bombardowania Drezna. [BSPŚ I]

ELSNER Carl Friedrich Moritz (20.11.1809 Kartowice, pow. szprotawski - 8.8. 1894 Wrocław). Badacz flory okolic Jeleniej Góry, której poświęcił rozprawę doktorską "Synopsis florae Cervimontanae"; od 1841 nauczyciel we Wrocławiu; odsunięty w 1851 z przyczyn politycznych od pracy w szkolnictwie, poświęcił się dziennikarstwu - redagował przez szereg lat "Breslauer Morgen-Zeitung". [BSPŚ I]

EMIN PASZA Mehmed (28.3.1840 Opole - 23.10.1892 Kanena, Kongo Belgijskie). Właśc. Eduard Schnitzer, syn Ludwiga Schnitzera i Pauliny Schweitzer. Lekarz, od 1864 w Albanii i Turcji, od 1875 w Ekwatorii - prowincji ówczesnego pd. Sudanu; podejmował liczne wyprawy badawcze, podczas których odkrył m.in. Nil Semliki; zgromadzone przez niego zbiory zoologiczne, botaniczne i etnograficzne wzbogaciły muzea w Londynie, Wiedniu i Berlinie; jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa skorpiona Hottentotta eminii (Pocock). [BSPŚ I] [PGŚ]

ENDLER Friedrich Gottlob (12.3.1763 Lubin - 7.7.1822 Wrocław). Artysta-samouk; sporządził ponad 300 akwarelowych wizerunków zwierząt dla gabinetu przyrodniczego Börnera; w późniejszych latach zajmował się miedziorytem; na rycinach swoich przedstawiał pejzaże różnych okolic Śląska; w l. 1809-24 wrócił do rysowania zwierząt, wydając wraz z F. P. Scholzem czasopismo "Der Naturfreund, oder Beiträge zur schlesischen Naturgeschichte"; zmarł w biedzie i zapomnieniu. [BSPŚ I]

ENGLER Heinrich Gustav Adolf (25.3.1844 Żagań - 10.10.1930 Berlin-Dahlem). Syn Augusta Englera i Pauliny Scholtz. Twórca pierwszej w świecie ewolucyjnej systematyki roślin; od 1871 kustosz w Monachium, profesor od 1878 w Kilonii, od 1884 we Wrocławiu i od 1889 w Berlinie; od 1878 wydawał "Botanisches Jahrbuch", od 1900 - "Das Pflanzenreich"; jego nazwisko upamiętniają m.in. rodzaje Englera F. L. Stevens i Engleria O. Hoffmann. [BSPŚ I]

ENS Faustin (15.2.1782 Rottweil, Badenia - 5.3.1858 Bregenz, Voralberg). Syn Stanislausa Ensa i Eleonory Weissenhorn. Po zakończonych niepowodzeniem próbach zostania wojskowym i duchownym w 1812 rozpoczął pracę w Gimnazjum w Opawie; w 1814 objął kierownictwo założonego wraz z F. Mükuschem muzeum gimnazjalnego; zajmował się geologią, botaniką i zoologią, jednak jego największą pasją była geografia, a najwybitniejszym dokonaniem - topografia Śląska Opawskiego; w 1844 przeniósł się do Bregenz. [BSPŚ I]

ERNST Gustav Adolf (26.10.1832 Przemków - 12.8.1899 Caracas). Syn Adolfa Ernsta i Karoliny Bischof. Do Wenezueli wyjechał jako nauczyciel języków obcych; w 1867 założył Sociedad Ciencias Físicas y Naturales de Caracas, w 1874 objął katedrę historii naturalnej na Uniwersytecie w Caracas, w 1875 rozpoczął organizację Biblioteki Uniwersyteckiej w Caracas i utworzonego dzięki jego staraniom wenezuelskiego Muzeum Narodowego; jego nazwisko upamiętnia rodzaj Ernstia Badillo (złożone). [BSPŚ I]

 


 A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


FABIAN Konrad (12.3.1878 Strumień - 31.3.1945 Graz). Nauczyciel w Cieszynie i różnych miejscowościach w Styrii, od r. 1919 profesor gimnazjalny w Grazu; opublikował rozprawę o miocenie w okolicach Grazu "Das Miozänland zwischen Mur und Stiefing bei Graz" (1906). Zginął podczas nalotu.

FEISTMANTEL Ottakar Eduard Franz Karl (28.11.1848 Hýskov, okr. Beroun, Czechy - 10.2.1891 Praga). Syn Karela Feistmantla i Franciszki z d. Nachvátalovej. Asystent A. Friča w Muzeum Królewskim w Pradze, w l. 1873-75 asystent F. Roemera we Wrocławiu, gdzie zajmował się karbońską florą Górnego Śląska; w l. 1875-83 w brytyjskiej służbie geologicznej w Indiach; od 1883 wykładowca w Wyższej Czeskiej Szkole Technicznej w Pradze; jego nazwisko upamiętnia rodzajowa nazwa karbońskiego skorpiona Feistmantelia Frič. [BSPŚ I]

FELSMANN Carl (20.4.1822 Ciernie k. Świebodzic - 11.11.1892 Dziećmorowice k. Walbrzycha). Chirurg prowadzący prywatną praktykę w Dziećmorowicach; w wolnym czasie zajmował się badaniem flory Gór Wałbrzyskich i Gór Kamiennych; uważany był za wybitnego znawcę flory tego obszaru; hodował w swoim ogrodzie wiele problematycznych gatunków roślin, starając się poznać prawa rządzące ich zmiennością. [BSPŚ I]

FIEDLER Carl August Heinrich (10.2.1833 Nysa - 22.1.1899 Wrocław). Syn Karla Fiedlera i Luizy z d. Mai. Od 1854 nauczyciel w Szkole Realnej św. Ducha we Wrocławiu i zarazem, od 1855, asystent w Muzeum Mineralogicznym Uniwersytetu Wrocławskiego; do roku 1869 opublikował szereg prac poświęconych przede wszystkim występującym na Śląsku minerałom; późniejsza działalność na polu organizacji szkolnictwa zawodowego na Śląsku i działalność w związkach zawodowych odciągnęły go od nauk przyrodniczych. [BSPŚ I]

FIEK Emil (23.8.1840 Ujście, Wielkopolska - 21.6.1887 Cunnersdorf, wieś wchłonięta przez Jelenią Górę). Syn Hugona Fieka i Emilii z d. Bönig. Aptekarz w Arnstadt w Turyngii, poźniej w Świdnicy, Dzierżoniowie i Mieroszowie; od 1877 mieszkał w Cunnersdorfie. W 1881 wydał dzieło swego życia, jakim była praca "Flora von Schlesien"; uzupełnienia do niego publikował jeszcze przez szereg lat we współpracy z R. v. Uechtritzem, T. Schube i F. Paxem; jego nazwisko upamiętnia m.in. Hieracium fieki Uechtritz. [BSPŚ I]

FINSCH Otto Friedrich Hermann (8.8.1839 Cieplice - 31.1.1917 Brunszwik). Syn Moritza Fritza Finscha i Matyldy z d. Leder. Samouk, ornitolog i etnograf; od 1861 konserwator muzealny w Lejdzie, od 1864 - w Bremie; podróżował po Ameryce Płn., Laponii, Syberii, wyspach Pacyfiku, Nowej Zelandii i Indonezji; w roku 1884 odegrał kluczową rolę w powstaniu niemieckiej kolonii na Nowej Gwinei; w ostatnich latach życia był konserwatorem muzealnym w Brunszwiku; w ornitologii jego nazwisko upamiętnia rodzaj Finschia Hutton. [BSPŚ I; PGŚ]

FLEISCHER Johannes (11.10.1582 Wrocław - prawdopodobnie 7.8.1608 Jamestown). Syn Johanna Fleischera i Anny z d. Jörg. Studiował medycynę, najpierw we Frankfurcie nad Odrą, później w Bazylei u słynnego Caspara Bauhina; dokonał licznych odkryć florystycznych m.in. na Śląsku i w Alpach; w grudniu 1606 wyruszył wraz z pierwszą grupą osadników do angielskiej kolonii w Virginii; na miejsce dotarł 26.04.1607; zmarł podczas epidemii malarii. [BSPŚ I] [PGŚ]

FLEISCHER Richard Paul Max (4.7.1861 Piaśniki k. Lipin - 3.4.1930 Menton-Garavan, włoska Riviera). Syn Wilhelma Fleischera i Pauliny z d. Brettschneider. Studiował malarstwo we Wrocławiu, Berlinie, Monachium i geologię w Zurychu; badaniem mszaków zajął się dopiero w 1892 podczas pobytu we Włoszech; w l. 1898-1901 oraz 1908-13 przebywał jako malarz i botanik na Jawie; później był współpracownikiem Muzeum Botanicznego w Berlinie; w briologii jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Fleischeria Penzig et Saccardo. [BSPŚ I; PGŚ]

FLOTOW Juliusvon (9.3.1788 Pstrowice k. Myśliborza, Pomorze - 15.8.1856 Wrocław). Syn Adama Ernsta Friedricha von Flotowa i Fryderyki Wilhelminy z d. von Dossow. Oficer regimentu dragonów w Gorzowie Wlkp.; porostami zainteresował się dzięki znajomości z J. Ch. Güntherem; zbierał okazy najpierw w okolicach Gorzowa Wlkp., a później w okolicach Jeleniej Góry, gdzie zamieszkał jako emerytowany major; z biegiem lat stał się uznanym autorytetem w dziedzinie lichenologii; jego nazwisko w botanice upamiętnia m.in. rodzaj Flotowia Endlicher (złożone). [BSPŚ I]

FLOERICKE Kurt Karl Ehrenreich (23.3.1869 Zeitz, Turyngia - 29.10.1934 Stuttgart). Syn Kurta Paula Floericke i Selmy Berty z d. Hüller. Studiował zoologię na Uniwersytecie Wrocławskim; w 1893 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy "Versuch einer Avifauna Schlesiens"; następne lata spędził na podróżach po Europie, Afryce, Azji i Ameryce Południowej; później żył głównie z pisania; był autorem ponad 100 większych i mniejszych książek oraz redaktorem i wydawcą czasopisma "Kosmos".

FORMÁNEK Edvard (7.4.1845 Klatovy, Czechy - 9.8.1900 Dafne u podnóża góry Athos, Grecja). Syn Wenzla Formanka i Antonii z d. Pleninger. Nauczyciel w Litomyšlu, Vidnavie i Brnie; badacz krytycznych gatunków jastrzębca, mięty, jeżyny, marzanki i przytulii na Morawach i austriackim Śląsku i autor pierwszego opracowania flory ich obszaru w języku czeskim ("Květena Moravy a rakouského Slezska"); od 1887 podróżował co roku po Bałkanach; jego nazwisko zostało upamiętnione m.in. w nazwach chabru Centaurea formanekii Halácsy, wiciokrzewu Lonicera formanekiana Halácsy i dziewanny Veronica formanekii Heldreich.

FRECH Fritz Daniel (17.3.1861 Berlin - 28.9.1917 Aleppo, Syria). Syn Friedricha Frecha i Anny z d. Friedländer. Wybitny uczony zajmujący się paleontologią, stratygrafią, tektoniką, paleoklimatologią, geomorfologią i geografią; w 1893 przybył do Wrocławia jako następca F. Roemera; przed I wojną światową zajął się badaniami na obszarze Grecji, Turcji i Mezopotamii; w czasie I wojny światowej przebywał na Bliskim Wschodzie jako geolog wojskowy; w paleontologii upamiętnia go m.in. Clymenia frechi Wedekind. [BSPŚ I]

FRISCH JodocusLeopold (29.10.1714 Berlin - 14.10.1786 Zielona Góra). Syn Johanna Leonharda Frischa i Zofii Elżbiety z d. Dornmann. Pastor w Kotowicach k. Głogowa, Świdnicy k. Zielonej Góry, Zaborze i od 1765 w Zielonej Górze; idąc w ślady ojca, wybitnego entomologa i ornitologa J. L. Frischa, zajmował się głównie zoologią; ukończył i wydał bogato ilustrowane dzieło ojca o ptakach z obszaru Niemiec; jego praca"Ursachen des Unterschiedes zwischen Männchen und Weibchen" została nagrodzona przez Akademię Nauk w Berlinie. [BSPŚ I]

FRITZE Richard (6.11.1841 Rybnik - 22.4.1903 Lubiąż). Syn Augusta Ferdinanda Fritze i Luizy z d. Klobucky. Aptekarz w Rybniku, od 1883 właściciel majątku ziemskiego w Rydułtowach; botanik-amator specjalizujący się zwłaszcza w mszakach; 14 października 1871 dokonał w stawie koło Kuźnicy Rybnickiej słynnego odkrycia marsylii czterolistnej (Marsilea quadrifolia);  przez pewien czas stał na czele Schlesischer Botanischer Tauschverein; zbierał okazy na Górnym Śląsku, w Tatrach, później też w Norwegii, na Bałkanach, w Hiszpanii, na Maderze i na Wyspach Kanaryjskich; jego nazwisko upamiętnia w briologii m.in. Fisidens fritzei Geheeb.

FUCHS Ernst (? - po 1863). Syn Gottlieba Fuchsa. Nauczyciel w Prószkowie i Oleśnie, badacz flory okolic obu miejscowości, odkrywca pierwszych śląskich stanowisk driakwi wonnej, starca wiosennego i turzycy nitkowatej, autor pierwszej ilustrowanej publikacji poświęconej florze Górnego Śląska „Oberschlesische Pflanzen, nach der Schöpfung gezeichnet, durch deutsche Bestimmung verschiedener Botaniker beschrieben und mit besondern Anmerkungen versehen” (1821), którą wydał wraz z Georgiem Manjackiem, malarzem związanym z prószkowską fabryką fajansu. [PGŚ]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


GABRIEL Konrad (17.11.1841 Nysa - 14..09.1937 Nysa). Zawodowy żołnierz, u schyłku kariery generał-major, dowódca 5 brygady artylerii polowej w Poznaniu; koleopterolog, od r. 1895 członek Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego.

GAEBLER Carl Ludwig August Hermann (22.11.1838 Nysa - 6.09.1913 Wrocław). Pracował jako górnik w Tarnowskich Górach i Królewskiej Hucie, później jako mierniczy górniczy w Bytomiu, Tarnowskich Górach, Mysłowicach i Katowicach; prowadził pionierskie badania w dziedzinie stratygrafii i tektoniki karbonu i identyfikacji pokładów węgla; ukoronowaniem jego badań była praca "Das Oberschlesische Steinkohlenbecken" z 1909. [BSPŚ I]

GALLE Johann Gottfried (9.06.1812 Wittemberga - 10.07.1910 Poczdam). Od 1835 asystent w Obserwatorium Astronomicznym w Berlinie, gdzie odkrył planetę Neptun, 3 komety i wewnętrzne pierścienie Saturna; w l. 1851-97 profesor astronomii i dyrektor Obsewatorium Astronomicznego we Wrocławiu; poza astronomią zajmował się też na Śląsku meteorologią i klimatologią ("Grunzüge der schlesischen Klimatologie"); jego nazwisko upamiętniają kratery Galle na Księżycu i Marsie.

GEISLER Anton Felix (07.01.1766 Gliwice - 29.04.1826 Kotlarnia). Lekarz; pracował w Raciborzu i Trzebnicy, od r. 1816 był lekarzem hutniczym na region sławięcicki z siedzibą w Kotlarni; zajmował się florą okolic Kotlarni, zwłaszcza grzybami, które przedstawił na 331 barwnych tablicach; ilustracje te dostarczyły wielu informacji późniejszym mykologom.

GEORG RUDOLF (22.01.1595 Oława - 14.01.1653 Wrocław). Książę z legnicko-brzeskiej linii Piastów, starosta śląski w trudnych czasach wojny 30-letniej. W 1612, w trakcie studiów we Frankfurcie nad Odrą sporządził zielnik zawierający 226 gatunków roślin. Zielnik ten, przechowywany w Akademii Rycerskiej w Legnicy, był przedmiotem badań najpierw F. Cohna w 1893, potem H. Neumanna w 1921. [BSPŚ I]

GERHARDT Julius (18.01.1827 Bukowiec k. Kowar - 18.11.1912 Legnica). Uczeń K. F. R. Schneidera, nauczyciel w Kunicach k. Legnicy i w Legnicy, florysta badający głównie okolice Legnicy oraz koleopterolog; po śmierci C. Letznera ukończył pracę nad 2 wydaniem spisu śląskich chrząszczy; do jego uczniów należeli E. Figert, E. A. Schwarz i O. Penzig; jego nazwisko upamiętnia m.in. Carex gehardti Figert w botanice i Limnebius gerhardti Heyd w entomologii. [BSPŚ I]

GERHARDT Karl Abraham (26.02.1738 Gorzyca k. Lubina - 9.03.1821 Berlin). Studiował najpierw mineralogię we Frankfurcie nad Odrą, później medycynę w Berlinie; jako praktykujący lekarz opublikował szereg prac z dziedziny mineralogii i w 1768 otrzymał rangę radcy górniczego; przyczynił się wydatnie do rozwoju górnictwa na Śląsku; założył Akademię Górniczą w Berlinie; jako geolog był w poglądach na genezę skał wulkanicznych zadecydowanym przeciwnikiem A. G. Wernera. [BSPŚ I]
GEROLT zur LEYEN Friedrich (Fritz) Rudolph von (4.2.1871 Buesbach, Nadrenia - 2.9.1930). Syn Rudolpha Augusta von Gerolta zur Leyen i Margarethy Merl. Inżynier w Gliwickiej Fabryce Drutu. W l. 1902 i 1909 uwzględniony przez Ignaza Dörflera w książkach adresowych botaników.

GERSDORF Adolf Traugott von (20.03.1744 Rengersdorf k. Zgorzelca - 16.06.1807 Unięcice). Wybitny przedstawiciel Oświecenia na Łużycach; zajmował się mineralogią, botaniką, astronomią i meteorologią, przede wszystkim słynął jednak jako wybitny znawca Karkonoszy i Gór Izerskich; w 1779 założył wraz z K. G. v. Antonem i K. A. G. v. Schachmannem Oberlausitzische Gesellschaft zur Beförderung der Natur- und Geschichtskunde. [BSPŚ I]

GEYER Julius (Gyula) (15.09.1828 Bielsko - 28.09.1900 Spišská Nová Ves). W młodości walczył po stronie węgierskich rewolucjonistów; od 1850 pracował jako prywatny nauczyciel na Spiszu i Orawie, od 1859 w gimnazjum w Rožňavě, od 1871 w gimnazjum w Spišské Nové Vsi. Jako entomolog zajmował się motylami, chrząszczami i błonkówkami, które obserwował i zbierał na obszarze Gemeru i Spiszu. Był współzałożycielem Muzeum Podtatrzańskiego w Poprade. [BSPŚ I]

GLOCKER Ernst Friedrich (1.05.1793 Stuttgart - 15.07.1858 Stuttgart). Od 1818 nauczyciel we Wrocławiu, od 1824 docent, od 1825 prof. nadzw., od 1832 prof. zwycz. mineralogii Uniwersytetu Wrocławskiego; badał intensywnie obszar Śląska i Moraw, zgromadził zbiór mineralogiczny liczący ponad 16 tys. okazów; opisał 9 nowych minerałów i nadał używane do dziś nazwy 6 innym minerałom (m.in. halit i sfaleryt); w 1854 pod naciskiem władz uniwersyteckich zrezygnował z profesury. [BSPŚ I]

GLOGER Constantin Lambert (17.09.1803 Kaziszka, pow. grodkowski - 30.12.1863 Berlin). Nauczyciel przyrody we wrocławskim Gimnazjum św. Macieja; znawca śląskich ssaków i ptaków; badał wpływ klimatu na zróżnicowanie zwierząt w obrębie jednego gatunku; od roku 1843 mieszkał w Berlinie, gdzie był współpracownikiem Muzeum Zoologicznego; zabiegał w Berlinie o prawne uregulowanie ochrony przyrody i opracował projekt ustawy o ochronie ptaków. [BSPŚ I]

GOEPPERT Heinrich Robert (25.07.1800 Szprotawa - 18.05.1884 Wrocław). Wybitny uczony, którego działalność naukowa obejmowała prawie wszystkie dziedziny botaniki. Ukończył studia medyczne, był praktykującym lekarzem oraz profesorem medycyny Uniwersytetu Wrocławskiego i dopiero po odejściu Neesa von Esenbeck objął katedrę botaniki i dyrekcję Ogrodu Botanicznego. Jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Goeppertia Grisebach (goryczkowate). [BSPŚ I]

GRABOWSKI Heinrich Emanuel (11.07.1792 Głubczyce - 1.10.1842 Wrocław). Uczył się zawodu farmaceuty u J. Ch. Günthera, później prowadził aptekę w Opolu; od 1840 mieszkał we Wrocławiu; wydał wraz z Güntherem i Wimmerem "Enumeratio stirpium phanerogamarum, quae in Silesia sponte proveniunt", z Wimmerem "Flora Silesiae", samodzielnie pracę o florze Górnego Śląska i Jesioników oraz uzupełnienie wykazu Mayera i Rohrera. [BSPŚ I]

GRABOWSKY Friedrich (27.01.1857 Olecko, Prusy Wschodnie - 20.01.1929 Wrocław). W młodości podróżował po Indonezji i Nowej Gwinei, skąd przywiózł bogatą kolekcję ornitologiczną; od 1891 pracował w Muzeum Przyrodniczym w Brunszwiku; w 1901, jako następca H. Stechmanna, został dyrektorem wrocławskiego ZOO; był wydawcą pisma "Der zoologische Garten"; wrocławskie ZOO rozsławiły za jego czasów sprowadzone z Rosji irbisy i gorylica Pussi, która przeżyła 7 lat w niewoli. [BSPŚ I]

GRAUER Rudolf (20.08.1870 Opawa - 17.12.1927 Wiedeń). Podróżnik i myśliwy; zbierał okazy zoologiczne na zlecenie m.in. Muzeum Przyrodniczego w Berlinie i Gabinetu Dworskiego w Wiedniu; przywożone przez niego okazy były obiektem studiów licznego grona badaczy (m.in. C. Attemsa, Ch. Kerremansa, L. v. Lorenza, H. Rebela, M. Sassi'ego, F. Spaethę, F. Steindachnera i J. Thiele'ego); jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa ptaka Graueria Hartert (pokrzewkowate). [BSPŚ I]

GRAVENHORST Johann Ludwig (14.11.1777 Brunszwik - 14.01.1857 Wrocław). Uczeń Blumenbacha i Gmelina; w 1809 prof. nadzw. zoologii w Getyndze; w 1811 prof. zwycz. we Franfurcie nad Odrą; w 1811 przeniesiony do Wrocławia; zajmował się głównie bezkręgowcami, opisał szereg nowych gatunków korali, zapoczątkowując badania tych zwierząt w ośrodku wrocławskim; był światowej sławy badaczem błonkówek z rodziny gąsieniczników. [BSPŚ I]

GROSCHKE Franz (3.12.1914 Duszniki Zdrój - 4.01.1956 Stuttgart). Entomolog; w 1939 uzyskał we Wrocławiu stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "Die Kleinschmetterlinge der Grafschaft Glatz"; pracował w Instytucie Zoologicznym w Tharandt, po wojnie był asystentem w Instytucie Zoologii Stosowanej w Monachium i od 1953 kierownikiem działu entomologicznego w Muzeum Przyrodniczym w Stuttgarcie.

GRUBE Adolph Eduard (18.05.1812 Królewiec - 23.06.1880 Wrocław). Uczeń K. E. Baera; od 1844 prof. zoologii w Dorpacie (Tartu, Estonia), gdzie jego uczniem był B. Dybowski; następca J. L. Gavenhorsta na wrocławskiej katedrze zoologii; zajmował się prawie wszystkimi grupami bezkręgowców, jednak światową sławę zdobył jako badacz wieloszczetów - opisał ok. 500 ich nowych gatunków; jego nazwisko upamiętnia m.in. liścionóg Chirocephalus grubei Dybowski. [BSPŚ I]

GRUMMANN Vitus (3.03.1899 Jakubowice k. Niemodlina - 12.12.1967 Berlin). Pracując w l. 1920-42 jako nauczyciel w Berlinie ukończył studia; później pracował w Instytucie Filmu i Obrazu w Nauce i Edukacji w Berlinie; zajmował się lichenologią; napisał m.in. "Catalogus Lichenum Germaniae" i "Biographisch-bibliographisches Handbuch der Lichenologie"; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwie porostu Verrucaria grummanni Servit.

GRUNDEY Max (10.02.1856 Koźle - 16.01.1946 Berlin). Geodeta pracujący dla Królewskiej Dyrekcji Kolei Żelaznej; namiętny kolekcjoner skał i skamieniałości; od 1930 nadzorował własne zbiory, które kupiło od niego Muzeum w Gliwicach; od 1934 dyrektor odrębnego Górnośląskiego Muzeum Mineralogii i Geologii w Gliwicach. Opuścił Gliwice w 1945. Jego nazwisko upamiętnia m.in. znaleziony przez niego w Gogolinie triasowy liliowiec Dadocrinus grundeyi Jaekel.

GRÜTZNER Emil Hermann (25.12.1857 Paczków - ?). Studiował nauki przyrodnicze i matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim; od 1886 pracował jako nauczyciel w Niemodlinie i Grodkowie, od 1896 - w Nysie, od 1901 - w Katowicach i od 1902 - w Bytomiu; tu w 1902 został pierwszym przewodniczącym Entomologischer Verein Oberschlesiens; opatentował podwójną szpilkę entomologiczną nazywaną szpilką Grütznera; w 1903 w czasopiśmie "Beuthener Heimatkunde" zamieścił pierwszy spis owadów spotykanych w Bytomiu i występujących w jego najbliższej okolicy; pod koniec życia mieszkał w Górze na Dolnym Śląsku.

GRZIMEK Bernhard (24.04.1909 Nysa - 13.03.1987 Frankfurt nad Menem). Syn Paula Franza Constantina Grzimka i Margarethy Wanke. Studiował weterynarię w Lipsku i Berlinie; od 1945 był dyrektorem Ogrodu Zoologicznego we Frankfurcie nad Menem; w latach 50-tych i 60-tych badał biologię wymierających ssaków w Afryce i Australii; w latach 60-tych był kuratorem parków narodowych w Ugandzie i Tanzanii; jego film "Serengeti nie może umrzeć" został nagrodzony Oscarem. [PGŚ]

GÜNTHER Johann Christian (10.10.1769 Jawor - 18.06.1833 Wrocław). Zawodu aptekarza uczył się najpierw u swego ojca, później zaś we Wrocławiu, Dreźnie, Berlinie i Szczecinie; od 1797 prowadził własną aptekę we Wrocławiu; był, obok Starkego, Seligera, i Ludwiga, jednym z pierwszych badaczy śląskich roślin zarodnikowych; w późniejszych latach zajął się roślinami nasiennymi Śląska i wydał z Grabowskim i Wimmerem ich spis. Jego nazwisko upamiętnia m.in. Potentilla guentheri Sprengel. [BSPŚ I]

GÜRICH Georg Julius Ernst (25.9.1859 Dobrodzień - 16.8.1938 Berlin-Schlachtensee). Syn Eduarda Güricha i Emilii Bruckisch. Docent Uniwersytetu Wrocławskiego; w 1885 uczestnik zachodnioafrykańskiej ekspedycji Flegla; w 1887 i 1891 prowadził badania w Górach Świętokrzyskich, w 1888 w Afryce Pd.-Zach, w 1890 w Wenezueli; po śmierci swego mistrza, F. Roemera, pracował jako nauczyciel we Wrocławiu; od 1910 prof. Inst. Kolonialnego w Hamburgu; upamiętnia go m.in. dewońska ryba Guerichosteus Tarlo. [BSPŚ I]

GURLT Ernst Friedrich (13.10.1794 Drzonków k. Zielonej Góry - 13.8.1882 Berlin). Początkowo uczył się zawodu aptekarza, później jednak ukończył studia medyczne; od 1819 wykładał anatomię zwierząt w berlińskiej Szkole Weterynaryjnej; jego podręcznik "Handbuch der vergleichenden Anatomie der Haus-Säugethiere" z 1822 doczekał się do 1932 17 wydań; Gurlt rozbudował w znacznym stopniu zbiory anatomiczne Szkoły Weterynaryjnej w Berlinie. [BSPŚ I]


A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


HAASE Erich (19.01.1857 Koszalin - 24.04.1894 Bangkok). Podczas studiów na Uniwersytecie Wrocławskim wyspecjalizował się w badaniach śląskich krocionogów, którym poświęcił cały szereg publikacji; od 1880 bibliotekarz i asystent w Muz. Zool. we Wrocławiu; od 1885 asystent Muz. Zool. w Dreźnie; od 1888 asystent C. Chuna w Królewcu; od 1891 dyrektor Syjamskiego Muzeum Królewskiego w Bangkoku; jego nazwisko upamiętnia m.in. krocionóg Cryptops haasei Attems. [BSPŚ I]

HALLMANN Christian Gottlieb (8.01.1754 Nowy Kościół k. Złotoryi - 11.12.1831 Bystrzyca Kłodzka). Samouk wybrany w wieku niespełna 30 lat na dożywotniego burmistrza Bystrzycy Kłodzkiej; rozległa wiedza przyrodnicza pozwoliła mu wnieść duży wkład w poznanie Ziemi Kłodzkiej; zajmował się m.in. obserwacjami meteorologicznymi, jednak najwięcej czasu poświęcał mineralogii i paleontologii; opublikował m.in. pracę o skamieniałym drewnie z okolic Nowej Rudy. [BSPŚ I]

HEINRICH Albin (1.03.1785 Břidličná k. Rýmařova - 5.04.1864 Brno). Od 1806, pracując jako nauczyciel w Krakowie, prowadził badania geologiczne Zach. Galicji i Gór Świętokrzyskich; od 1813 nauczyciel w Cieszynie, gdzie był pomocnikiem i następcą L. J. Szersznika; od 1831 profesor gimnazjalny w Brnie; od 1836 kustosz Franzens-Museum w Brnie; poza geologią zajmował się też geografią, historią i zoologią; upamiętnia go kopalna ryba Centriscus heinrichi (Heckel). [BSPŚ I]

HEINROTH Katharina Bertha Charlotte (panieńskie: Katharina Berger) (4.02.1897 Wrocław - 20.10.1989 Berlin). Po studiach we Wrocławiu i Monachium pracowała naukowo w Zoo w Berlinie, gdzie poznała swojego męża, dyrektora akwarium Oskara Heinrotha; od 1945, jako pierwsza dyrektorka Zoo w Niemczech, kierowała odbudową berlińskiego Zoo; od 1953 wykładała zoologię ogólną na Politechnice w Berlinie.

HEMPRICH Wilhelm Friedrich (24.06.1796 Kłodzko - 30.06.1925 Massaua, Abisynia). Po ukończeniu studiów medycznych był asystentem prof. Lichtensteina w Muz. Zool. w Berlinie; w 1820 wyznaczony został wraz z Ch. Ehrenbergiem na przyrodnika ekspedycji generała von Minutoli; zbierał wraz z Ehrenbergiem okazy zoologiczne w Egipcie, na Pustyni Libijskiej, w Syrii, Libanie i Abisynii; jego nazwisko upamiętnia m.in. koral sześciopromienny Megalactis hemprichii Ehrenberg. [BSPŚ I]

HENEL VON HENNENFELD Nicolaus (11.01.1582 Prudnik - 23.07.1656 Wrocław). Wychowawca dzieci Nicolausa Rehdigera, później pisarz powiatowy w Ząbkowicach; od 1639 syndyk wrocławski; w 1613 wydał dwa swoje najważniejsze dzieła: "Silesiographię", będącą opisem Śląska potraktowanego jako wyraźnie wyodrębniona kraina geograficzna i jednostyka polityczna, oraz "Breslographię", zawierającą opis i dzieje Wrocławia. [BSPŚ I]

HENSCHEL August Wilhelm Eduard Theodor (20.12.1790 Wrocław - 24.7.1856 Wrocław). Profesor medycyny Uniwersytetu Wrocławskiego; zajmował się botaniką, ale po ostrej krytyce, z jaką spotkała się jego praca "Von der Sexualität der Pflanzen", nigdy już niczego nie opublikował w tej dziedzinie; zgromadził ogromny zielnik obejmujący 46413 gatunków roślin; był autorem szeregu prac z historii nauk przyrodniczych i medycyny; jego nazwisko upamiętnia rodzaj Henschelia Presl. [BSPŚ I]

HENSEL Reinhold Friedrich (1.9.1826 Odolanów, Wielkopolska - 5 lub 6.11.1881 Opole). Syn Carla Benjamina Hensla i Amalii Kutsch. Uczeń Gravenhorsta; wybitny badacz współczesnych i kopalnych ssaków; od 1850 nauczyciel w Berlinie; w latach 1864-67 przy wsparciu Akademii Nauk w Berlinie prowadził badania zoologiczne w południowej Brazylii; od 1867 był profesorem zwyczajnym zoologii w Akademii Rolniczej w Prószkowie k. Opola. Jego nazwisko upamiętnia południowoamerykański płaz Physalaemus henselii (Peters). [BSPŚ I]

HERMANN Leonhard David (27.6.1670 Masłów - 1.5.1736 Masłów). Kaznodzieja w Oleśnicy, od 1698, jako następca swego ojca, pastor w Masłowie; w wolnych chwilach prowadził w okolicach obserwacje meteorologiczne i przyrodnicze; kolekcjonował też okazy flory i fauny, minerały i skamieniałości oraz prehistoryczne narzędzia i naczynia; ukoronowaniem jego pracy badawczej był kompleksowy opis okolic Masłowa, który został wydany w 1711 pod tytułem "Maslographia". [BSPŚ I]



HETSCHKO Alfred (7.10.1854 Stadło k. Muszyny, Małopolska - 9.1.1933 Komorní Lhotka k. Cieszyna). Nauczyciel; od 1879 pracował w Bielsku, od 1896 - w Cieszynie; zajmował się badaniem chrząszczy i szeregiem szczegółowych zagadnień z ogólnej biologii owadów; był autorem wielu bibliograficznych opracowań entomologicznych; od 1901 redagował "Wiener entomologischer Zeitung"; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwie Arthrolips hetschkoi (Reitter). [BSPŚ I]



HIERONYMUS Georg Hans Emmo Wolfgang (15.2.1846 Proszków k. Środy Śląskiej - 18.1.1921 Berlin). Studiował nauki przyrodnicze w Zurychu, Bernie, Berlinie i Halle; później wyjechał wraz z P. G. Lorenzem do Cordoby w Argentynie; zajmował się tam badaniem flory Andów; w l. 1874-83 wykładał botanikę w Cordobie; po powrocie do Europy żył jako prywatny uczony we Wrocławiu; w 1892 został kustoszem Muzeum Botanicznego w Berlinie; upamiętnia go rodzaj Hieronymiella Pax. [BSPŚ I]

HILSE Friedrich Wilhelm (29.11.1820 Bielawa Wschodnia k. Dzierżoniowa - 29.3.1871 Wrocław). Nauczyciel w Rozumicach i Sudzicach k. Kietrza, od 1844 - w Strzelinie, od 1863 - we Wrocławiu; początkowo interesował się roślinami naczyniowymi, później jednak podjął pierwsze na Śląsku badania nad rozprzestrzenieniem i morfologią glonów; wniósł poważny wkład do wydawnictw zielnikowych L. Rabenhorsta; jego nazwisko upamiętnia m.in. Pinnularia hilseana C. Janisch. [BSPŚ I]

HINGENAU Otto Bernhard Gottlieb von (19.12.1818 Triest - 22.5.1872 Wiedeń). Pracował jako urzędnik górniczy w Kutnej Horze, Leoben i od 1847 w Brnie; poświęcił szereg prac budowie geologicznej i minerałom Moraw i Śląska, był współzałożycielem Wernerowskiego Towarzystwa do Badań Geologicznych Śląska i Moraw; w 1850 był starostą górniczym Moraw i austriackiego Śląska, ale jeszcze w tym samym roku objął Katedrę Prawa Górniczego w Akademii Górniczej w Wiedniu.

HINTZE Carl (17.8.1851 Wrocław - 28.12.1916 Wrocław). Uczeń F. Roemera i P. Grotza; przez szereg lat pracował w Reńskim Kantorze Mineralogicznym w Bonn; od 1886 był prof. nadzw. mineralogii we Wrocławiu; pod koniec lat 80 rozpoczał pracę nad wielotomowym podręcznikiem mineralogii, który po jego śmierci został ukończony przez K. Chudobę; od 1892 był prof. zwycz. mineralogii we Wrocławiu; jego nazwisko upamiętnia minerał carlhintzeit. [BSPŚ I]

HŁAWICZKA Józef (2.11.1906 Cisownica k. Goleszowa - 6.9.1986). Pracował jako leśnik w nadleśnictwa Ustroń, Brenna, w lasach spalskich i w Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie; w 1947 objął leśnictwo Jankowice k. Pszczyny, gdzie w 1956 został dyrektorem Ośrodka Hodowli Żubrów; jako specjalista w dziedzinie hodowli żubrów zakładał ośrodki ich hodowli w Jugosławii, Czechosłowacji, Rumunii, Bułgarii i NRD; za jego czasów urodziło się w Jankowicach 186 żubrów.

HOEGER Alexander (13.2.1813 Zgorzelec - 5.6.1882 Kamienna Góra). Od 1839 nauczyciel w Wyższej Szkole Miejskiej w Kamiennej Górze; w okolicach Kamiennej Góry zajmował się obserwacjami meteorologicznymi oraz badaniami botanicznymi i geologicznymi; opublikował kilka prac o budowie geologicznej i florze okolic Kamiennej Góry, zaś wyniki jego obserwacji meteorologicznych uwzględnił w swych poblikacjach J. G. Galle. [BSPŚ I]

HOHENEGGER Ludwig (21.2.1807 Memmingen, Bawaria - 25.8.1864 Cieszyn). Kierował zakładami przemysłowymi na Morawach, w Karyntii i na zachodzie Niemiec; od 1839 stał na czele książęcych hut i kopalń w księstwie cieszyńskim; poszukując nowych złóż rud żelaza rozpoczął geologiczne badania Beskidów, na obszasze których wyróżnił szereg jednostek stratygraficznych; w paleontologii jego nawisko upamiętnia m.in. amonit Hamites hoheneggeri Uhlig. [BSPŚ I; PGŚ]

HOMEYER Alexander von (18.1.1834 Grimmen, Pomorze - 14.7.1903 Greifswald). Oficer 38 Śląskiego Regimentu Fizylierów; ornitolog; obserwował ptaki na Balearach, Bałkanach, w Danii i Czechach; gdy po 1859 biologię zdominowały dyskusje o teorii doboru naturalnego, na pewien czas zrezygnował z ornitologii na rzecz lepidopterologii; w l. 1875-78 prowadził badania w Angoli; jego nazwisko upamiętnia m.in. podgatunek orła przedniego Aquila chrysaetos homeyeri Severtrov. [BSPŚ I]

HONIGMANN Hans David Sigmund (5.7.1891 Wrocław - 17.11.1943 Glasgow). Syn Paula Honigmanna i Betty Sachs. Studiował najpierw zoologię, potem zaś medycynę i przez kilka lat prowadził praktykę lekarską; od 1927 był asystentem Grabowsky'ego we Wrocławskim Ogrodzie Zoologicznym, od 1929 następcą Grabowsky'ego na stanowisku dyrektora ogrodu; jako Żyd w 1934 musiał ustąpić ze stanowiska. Po wyjeździe do Wielkiej Brytanii zajmował się m.in. badaniami w dziedzinie fizjologii zwierząt. [BSPŚ I]


HORNIG Hermann (5.11.1858 Stary Zdrój k. Wałbrzycha - 20.6.1942 Reading, Pensylwania). Jubiler, od 1883 w Nowym Jorku i od 1885 w Filadelfii; członek Akademii Nauk Przyrodniczych w Filadelfii, Filadelfijskiego Towarzystwa Historii Naturalnej (od 1925 prezes) i Amerykańskiego Towarzystwa Entomologicznego; od 1909 miejski entomolog w Departamencie Zdrowia Publicznego w Filadelfii i od 1927 entomolog w Muzeum Publicznym i Galerii Sztuki w Reading w Pennsylwanii.


HOYOLL Philipp (13.10.1815 Aachen - 23.8.1881 St. Pancras k. Londynu). Po studiach w Królewskiej Szkole Sztuki, Architektury i Rzemiosła we Wrocławiu oraz w akademiach sztuki w Berlinie i Düsseldorfie zamieszkał we Wrocławiu, gdzie zarabiał jako portrecista; zajmował się motylami i był członkiem założonego przez Döringa Schlesischer Tauschverein für Schmetterlinge, później zaś członkiem pierwszego zarządu Schlesischer Verein für Insektenkunde; zaangażowany politycznie w 1848, został w 1851 postawiony w stan oskarżenia za udział w nielegalnym rozlepianiu plakatów; w 1853 emigrował do Anglii, gdzie mieszkał w Manchesterze, Bolton i St. Pancras pod Londynem.

HUMIŃSKI Stanisław (3.2.1923 Siemianówka k. Lwowa - 12.5.1975 Wrocław). Nauczyciel w Oleśnicy i Brzezince k. Oleśnicy; w l. 1949-54 studiował biologię we Wrocławiu pod kierunkiem W. Szarskiego; od 1955 związany z Katedrą Zoologii Akademii Rolniczej we Wrocławiu; prowadził badania fizjograficzno-faunistyczne nad drobnymi ssakami (zwłaszcza owadożernymi i gryzoniami) okolic Wrocławia, Zielonej Góry, masywu Ślęży, Beskidu Sądeckiego i Sudetów.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


ILGNER Eduard (ok. 1810 - 19.4. 1863 Wrocław). Farmaceuta. Jako briolog stawiał pierwsze kroki w okolicach Jeleniej Góry u boku Flotowa. Odkrył pierwsze śląskie stanowiska Mnium spinosum i Barbula insidiosa na Stromcu w Górach Kaczawskich. W późniejszych l. był  prywatnym sekretarzem Neesa von Esenbeck, z którym wydawał zielniki śląskich mszaków; od roku 1860 pracował przy konserwacji zbiorów zielnikowych Henschla.

ISTEL Karl Johann (27.1.1860 Olesno - 17.8.1921 Olesno). Syn Paula Istela i Johanny z d. Blasel. Nauczyciel szkolnictwa powszechnego w Nowym Bytomiu (Ruda Śląska) i Bytomiu, później dyrektor Miejskiej Szkoły Handlowej w Bytomiu; od 1908 stał na czele miejskiego szkolnictwa zawodowego w Bytomiu; zajmował się botaniką, prowadził zajęcia z botaniki dla aptekarzy, w roku 1903 podał szereg stanowisk rzadkich gatunków roślin z okolic Bytomia w czasopiśmie "Beuthener Heimatkunde".



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


JACHOWICZ Aleksander (26.2.1928 Grybów k. Nowego Sącza - 15.8.1989). Po ukończeniu AGH w Krakowie pracował u boku T. Bocheńskiego w PIG w Krakowie, następnie na Katedrze Złóż Węgli AGH, w Stacji Karpackiej PIG i w Oddziale Górnośląskim PIG; od 1974 współpracował z Wydziałem Nauk o Ziemi UŚl; wraz ze swoją żoną, Sonią, opracował systematykę i taksonomię miospor karbońskich, na których oparł stratygrafię karbonu produktywnego Górnośl. Zagłębia Węglowego.

JACKISCH Eduard (21.12.1820 Opole - 10.12.1893 Krapkowice). Ksiądz katolicki, wikary w Gorzycach i Głogówku, od 1850 administrator i od 1851 proboszcz parafii w Krapkowicach; od 1863 roku dziekan dekanatu Strzeleczki i inspektor Powiatowego Inspektoratu Szkolnego Opole I; członek Schlesischer Botanischer Tauschverein; 20 czerwca 1878 w bukowym lesie miedzy Górażdżami i Kamieniem Śląskim znalazł jedyne znane wówczas na Śląsku stanowisko kruszczyka drobnolistnego (Epipactis microphylla).

JAEKEL Otto Max Johannes (22.2.1863 Nowa Sól - 6.3.1929 Pekin). Uczeń Roemera, Zittela i Beyricha; profesor geologii w Berlinie, Greifswaldzie i Kantonie; badacz kopalnych szkarłupni, rekinów i gadów; jeden z twórców biologicznego kierunku w paleontologii, którego zasadnicze podstawy zawarł w r. 1901 w pracy "Über verschiedenen Wege phylogenetischer Entwicklung"; jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa kopalnego rekina Jaekelotodus Menner. [BSPŚ I]

JIČINSKÝ Vilém (26.8.1832 Karlštejn - 9.10.1902 Praga). Po studiach w Instytucie Technicznym w Pradze i w K. K. Montanistische Lehranstalt w Přibramie pracował w Zagłębiu Ostawsko-Karwińskim jako inżynier Towarzystwa Kolei Północnej i od 1871 jako dyrektor Spółki Połączonych Kopalń Witkowickich; uchodził za wybitnego znawcę budowy geologicznej karbonu w Zagłębiu Ostrawsko-Karwińskim, któremu poświęcił cały szereg publikacji. [BSPŚ I]

JITSCHIN Constantin (31.1.1877 Wierzbięcice k. Nysy - 6.10.1941 pod Moskwą). Żołnierz wojsk kolonialnych w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej; w latach I wojny światowej na wschodnim froncie, później na Górnym Śląsku m.in. w policji plebiscytowej, następnie komendant policji w Zabrzu i Opolu; od końca lat 30. podpułkownik Wehrmachtu; był z zamiłowania ornitologiem, twórcą i kierownikiem Stacji Ochrony Ptaków w Prószkowie k. Opola. [BSPŚ I]

JOSEPH Gustav (17.12.1828 Brzeg Dolny - 1891 Berlin). Od 1852 lekarz praktykujący we Wrocławiu; od lat 50. często odwiedzał okolice Wenecji, by badać tamtejsze chrząszcze, a od lat 60. Dalmację i Krajinę, gdzie zajmował się badaniem jaskiń i jaskiniowej fauny; po habilitacji w 1873 w zakresie antropologii i anatomii porównawczej wiele uwagi poświęcał też w swych publikacjach studiom kraniologicznym. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


KABATH Joseph Hermann (16.8.1816 Braniewo - 12.12.1888 Leśnica k. Wrocławia). Syn Josepha Kabatha i Justyny Liedtki; dorastał w Gliwicach, studiował medycynę i filologię we Wrocławiu, poźniej pracował we wrocławskiej administracji i w kancelarii katedralnej we Wrocławiu; owocem jego zainteresowania botaniką była praca "Flora von Gleiwitz" wydana w r. 1846 oraz zielnik obejmujący ok. 10 tys. gatunków; jego nazwisko upamiętnia rodzaj Kabathia Nieuwland. [BSPŚ I]

KABSCH Albert Walter Wilhelm (25.9.1835 Wrocław - 20.6.1864 Hohenkasten k. Alpenzelle, Szwajcaria). Uczył się zawodu aptekarza w Jeleniej Górze, pracował jako pomocnik aptekarski w różnych miastach płn. Niemiec, później studiował farmację na Uniwersytecie Wrocławskim; od 1862 pracował w aptece w Zurychu; był autorem kilku prac z dziedziny anatomii i fizjologii roślin oraz dzieła "Das Pflanzenleben der Erde"; zginął podczas górskiej wyprawy; jego nazwisko upamiętnia sekcja Kabschia Engler w obrębie rodzaju Saxifraga. [BSPŚ I]

KALUZA Augustin (28.8.1776 Kouty k. Hlučina - 4.12. 1836 Nasiedle k. Głubczyc). Syn Georga Kaluzy i Anny z d. Timmel. Ksiądz; w latach 1806-18 profesor nauk przyrodniczych w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu, gdzie do jego uczniów należał m.in. H. R. Göppert; zajmował się zoologią (głównie kręgowcami, m.in. "Ornithologia silesiaca" i "Kurze Beschreibung der schlesische Säugethiere") oraz mineralogią; w 1818 odszedł ze szkolnictwa i objął parafię w Nasiedlu. [BSPŚ I]

KAPF Friedrich Georg (15.5.1759 Wittichen, Szwabia - 19.1.1797 Wrocław). Studiował w Straburgu i Tybindze, później zaś ze zmiennym szczęściem szukał posady w górnictwie w różnych częściach Niemiec, nim w 1786 zatrudnił go baron von Heinitz; wysłany na Śląsk, prowadził badania geologiczne w okolicach m.in. Złotego Stoku, Kłodzka i Raciborza; nadzorował też poszukiwania węgla kamiennego na Górnym Śląsku, skąd opisał Hauptflözzug nazwany później siodłem głównym. [BSPŚ I]

KELCH Johann August (16.3.1797 Dąbie k. Wołowa - 26.8.1859 Racibórz). Syn Johanna Kelcha. Nauczyciel w szkołach elementarnych w Gościszowie i Jaczkowie, od 1819 - w gimnazjum w Raciborzu. Zajmował się botaniką (wspólpracował z Goeppertem i Güntherem) i mineralogią (pod kierunkiem Glockera), przede wszystkim jednak znany był jako badacz owadów występujących w okolicach Raciborza, współpracujący z Klopschem, Rendschmidtem, Schillingiem i Schummelem. [BSPŚ I]

KENNGOTT Gustav Adolf (6.1.1818 Wrocław - 14.3.1897 okolice Lugano, Szwajcaria). Syn Johanna Christopha Kenngotta i Marii Luizy z d. Danier. Uczeń E. F. Glockera; od 1850 profesor historii naturalnej w Bratysławie, od 1852 kustosz-adiunkt Dworskiego Gabinetu Mineralogicznego w Wiedniu, od 1856 profesor mineralogii Politechniki w Zurychu; zajmował się krystalografią, systematyką minerałów i badaniem meteorytów; napisał m.in. "Die Minerale der Schweiz". [BSPŚ I]

KITTLITZ Friedrich Wilhelm von (16.2.1799 Wrocław - 10.4.1874 Moguncja). Syn Friedricha von Kittlitza i Henrietty z d. von Diebitsch. Pruski oficer, w l. 1826-29 jeden z przyrodników rosyjskiej wyprawy dookoła świata na pokładzie korwety "Sieniawin"; po powrocie do Europy prywatny uczony we Frankfurcie nad Menem, Kolonii, Berlinie, Wiesbaden i Moguncji; zajmował się głównie ornitologią; będąc utalentowanym rysownikiem, własnoręcznie ilustrował swoje prace; jego nazwisko upamiętnia m.in. Gavia kittlitzii (Bruch). [BSPŚ I]

KLEEMANN Eduard (8.1.1825 Racibórz - 22.10.1889 Mysłowice). Ksiądz katolicki, kapelan w Tułowicach i Bieńkowicach, wikary w Czarnowąsach, administrator w Starej Wsi k. Raciborza, proboszcz więzienny w Raciborzu, od 1863 proboszcz w Kujawach k. Prudnika i od 1868 proboszcz w Mysłowicach; jego prywatne zbiory mineralogiczne i paleontologiczne przewyższały ilością i jakością wrocławskie zbiory uniwersyteckie; zapisał je w testamencie magistratowi Mysłowic. [BSPŚ I]

KLOPSCH Johann Ernst (18.10.1790 Głogów - 5.1.1853 Wrocław). Nauczyciel we wrocławskim Gimnazjum św. Marii Magdaleny; entomologią zainteresował się jako dojrzały człowiek pod wpływem Schillinga; specjalizował się przede wszystkim w motylach, których okazy zbierał nie tylko na obszarze Śląska i Łużyc, ale i nad Adriatykiem oraz Morzem Północnym i Bałtyckim; opublikował szereg doniesień faunistycznych z dziedziny lepidopterologii. [BSPŚ I]

KNEBEL Carl Gottfried (21.11.1810 Stare Szczytniki k. Wrocławia - 9.9.1885 Wrocław). Ukończył wrocławską Szkołę Medyko-Chirurgiczną, gdzie był uczniem H. R. Goepperta i E. Schummela. Był praktykującym chirurgiem; w wolnych chwilach zajmował się botaniką; szczególnie interesowały go rośliny lecznicze i użytkowe, które uprawiał w swoim ogrodzie; opublikował też kilka doniesień o rzadkich gatunkach, formach i mieszańcach z obszaru Śląska. [BSPŚ I]

KNEIFL Johannes Antonius Franziscus Florian (11.1.1761 Dolna Lipova k. Jesenika - 7.12.1826 Wiedeń). Syn Johanna Josepha Kneyffla (!). Pijar, nauczyciel w szkołach pijarskich w Hustopečich, Bruntalu i Bilé Vode; od 1805 prefekt, a od 1807 profesor zoologii i mineralogii Wydziału Filozoficznego Akademii Rycerskiej w Wiedniu; chociaż zajmował się geologią, zoologią i botaniką, jego głównym dziełem była obszerna, dwutomowa topografia austriackiej części Śląska. [BSPŚ I]

KNIE Johann Georg (13.1.1794 Erfurt - 24.6.1859 Wrocław). Syn Johanna Knie i Henrietty Christiany z d. Goldammer. Mimo iż był niewidomy od 10 roku życia, zdobył gruntowne wykształcenie i od 1818 stał na czele pierwszej na Śląsku szkoły dla niewidomych we Wrocławiu; zajmował się geografią Śląska i w l. 1825-34 wydał obszerne, 3-tomowe dzieło "Geographische Beschreibung von Schlesien preussischen Antheils, der Grafschaft Glatz und der preussischen Markgrafschaft Ober-Lausitz". [BSPŚ I]

KNOPP Leo Franz (27.7.1896 Opawa - 10.1.1941 Katowice). Syn Johanna Knoppa i Anny z d. Dolenek. Nauczyciel na Śląsku Opawskim, od 1928 w Rybniku; aktywny współpracownik Geologische Vereinigung Oberschlesiens Eisenreicha; specjalizował się w karbonie wschodnich Sudetów, geologii obszaru Bramy Morawskiej i badaniach goniatytów; w 1938 po likwidacji niemieckiego gimnazjum w Rybniku pracował jako nauczyciel w Erwitte w Westwalii, zaś od 1940 - w Katowicach. [BSPŚ I]

KOEHNE Bernhard Adalbert Emil (12.2.1848 Zastruże k. Strzegomia - 12.10.1918 Friedenau k. Berlina). Syn Wilhelma Koehne i Berthy z d. Prömmel. Nauczyciel gimnazjalny w Berlinie, autor cenionych podręczników szkolnych; w botanice zasłynął jako dendrolog i wydawca "Herbarium dendrologicum" oraz wybitny znawca rodziny krwawnicowatych (Lythraceae); był jednym z założycieli Niemieckiego Towarzystwa Botanicznego; na jego cześć nazawano rodzaje Koehnea F. Müller, Koehneago O. Kuntze i Koehneola Urban. [BSPŚ I]

KÖHLER Johann Christian Gottlieb (30.7.1759 Płuczki k. Lwówka Śląskiego - 24.10.1833 Kowary). Syn Christiana Köhlera. Rektor szkoły w Kowarach; pod wpływem pastora Weigla z Leszczyńca zainteresował się botaniką (zasłynął jako znawca jeżyn i autor pracy o występujących na Śląsku roślinach trujących) oraz entomologią; gromadził okazy niemal wszystkich rzędów owadów, jednak nie opublikował niemal nic w tej dziedzinie, pozostawiąc opracowanie swych zbiorów innym badaczom. [BSPŚ I]

KOLBENHEYER Karl (28.5.1841 Bielsko - 1.2.1901 Bielsko). Nauczyciel gimnazjalny w Lewoczy, Cieszynie i Bielsku; zajmował się botaniką, geografią, meteorologią i klimatologią; prowadził badania w Tatrach - badał zasięg wysokościowy drzew i krzewów, wydał popularny przewodnik "Die Hohe Tatra" - oraz na Śląsku Cieszyńskim i w Beskidach - opublikował wstępne opracowanie flory okolic Bielska i Cieszyna, założył stacje mateorologiczne w Bielsku i na Szyndzielni. [BSPŚ I]

KÖLBING FriedrichWilhelm (4.9.1802 Koblencja - 24.5.1850 Berthelsdorf, Górne Łużyce). Syn Friedricha Ludwiga Kölbinga i Fryderyki Luizy z d. Reichel. Jako student, a później również nauczyciel Seminarium Teologicznego Braci Morawskich w Pawłowiczkach, badał wraz z m.in. J. M. A. Mettetalem florę okolic Koźla; był autorem dwóch spisów tamtejszej flory, które obejmowały 772 (1824 r.) i 1001 (1838 r.) gatunków; prócz tego wydał też w 1828 r. pracę o florze Górnych Łużyc, w której wykorzystał materiały zgromadzone przez J. B. Albertiniego. [BSPŚ I; PGŚ]

KOLENATI Friedrich Anton (12.4.1812 Praga - 17.6.1864 Pradziad). Syn Antona Kolenaty'ego (!) i Weroniki z d. Polter. Jeden z najwybitniejszych zoologów czeskich XIX w.; w l. 1842-45 prowadził z ramienia Cesarskiej Akademii Nauk w Petersburgu badania na Kaukazie; od 1845 był nauczycielem akademickim w Pradze, w 1849 został karnie przeniesiony do Brna; prowadził od tego czasu systematyczne badania botaniczne, zoologiczne i geologiczne w Jesionikach; ceniony był przede wszystkim jako znawca owadów i nietoperzy. [BSPŚ I]

KOLLAR Vincenz (12.1.1797 Krzanowice k. Raciborza - 30.5.1860 Wiedeń). Syn Mathaeusa Kolara (!) i Franciszki z d. Osadnik. Zoolog, kustorz Dworskiego Gabinetu Przyrodniczego w Wiedniu; zajmował się przede wszystkim entomologią, rozwijając jej kierunek biologiczno-systematyczny i entomologię stosowaną; w późniejszych latach zajmował się również koralami, mięczakami, skorupiakami i pajęczakami; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwie rodzajowe Kollaria Tutt. [BSPŚ I]

KOLLIBAY Paul Robert (4.7.1863 Gorzów Śląski - 5.11.1919 Nysa). Syn Adalberta Kollibaya i Klary z d. Janetzki. Adwokat i notariusz w Nysie; współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Śląskich Ornitologów; obok wielu doniesień faunistycznych z dziedziny ornitologii opublikował też w 1906 obszerną pracę "Die Vögel der preussischen Provinz Schlesien"; obserwacje ptaków prowadził nie tylko na Śląsku, ale i w Alpach, nad Morzem Śródziemnym oraz Bałtykim; upamiętnia go Apus apus kollibayi Tschusi. [BSPŚ I]

KÖRBER Gustav Wilhelm (10.1.1817 Jelenia Góra - 27.7.1885 Wrocław). Syn Gottfrieda Körbera i Christiny z d. Hermes. Nauczyciel gimnazjalny, docent i profesor nadzwyczajny we Wrocławiu; pod wpływem J. Flotowa zainteresował się porostami i z biegiem czasu został lichenologiem światowej sławy; sławę tę zawdzięczał takim dziełom, jak "Systema Lichenum Germaniae" (1855) czy "Parerga lichenologica" (5 tomów, 1859-75); jego nazwisko upamiętniają rodzaje Koerberia Massalongo i Koerberiella Stein. [BSPŚ I]

KOŘISTKA Karel František Eduard (7.2.1825 Březov nad Svitavou, Morawy - 19.1.1906 Praga). Asystent w Baňskiej Štiavnicy, później wykładowca Wyższej Szkoły Technicznej w Brnie i od 1851 profesor geodezji w praskiej Politechnice; wprowadził szereg nowatorskich rozwiązań w geodezji i kartografii; był autorem pierwszej poziomicowej mapy austriackiego Śląska i redaktorem monografii "Die Markgrafschaft Mähren und das Herzogthum Schlesien" z roku 1861. [BSPŚ I]

KORTUM Karol Ludwik (1749 Bielsko - 19.12.1808 Warszawa). Syn Ernesta Kortuma. Kurator gminy ewangelickiej w Warszawie, członek Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk; zajmował się badaniem zjawisk elektrycznych i elektromagnetycznych, chemią, astronomią, meteorologią i hydrografią; pośmiertnie opublikowano jego "Historię naturalną o czerwcu", w której podał informacje o obserwacjach tego owada w okolicach Warszawy i opisał jego matemorfozę. [BSPŚ I]

KOTSCHY Alois(18.6.1862 Koblov - ?). Syn Johanna Kotschy i Franciszki z d. Zahradnik. Nauczyciel w Syrynii, Gorzycach i Wrzesinie, później w Bełsznicy w pow. wodzisławskim; w l. 1890-1918 prowadził obserwacje florystyczne w okolicach Bełsznicy i Rogowa - ich wyniki przedstawił w kronice bełsznickiej szkoły i gminy (podał ok. 150 rzadkich i bardzo rzadkich gatunków); w 1920 przeszedł na emeryturę; mieszkał najpierw w Świętych k. Środy Śląskiej, a od 1938 w Nysie. [PGŚ]

KOTSCHY Karl Friedrich (26.1.1789 Cieszyn - 9.2.1856 Ustroń). Syn Johanna Gottfieda Kotschy i  Christiany Dorothei z d. Machol. Pastor w Ustroniu; pomolog ora propagator sadownictwa, warzywnictwa i kwiaciarstwa, autor "Książeczki o sadach i owocu" (1844), znawca flory Beskidów (opublikował kilka doniesień o swoich odkryciach florystycznych na Baraniej Górze); jego dobra znajomość flory beskidzkiej ściągała do Ustronia takich botaników, jak Max Wichura i Julius Milde. [BSPŚ I]

KOTSCHY Theodor (15.4.1813 Ustroń - 11.6.1866 Wiedeń). Syn Karla Friedricha Kotschy i Julii z d. Schimko; uczestnik wyprawy Russegera na Bliski Wschód; po odłączeniu od wyprawy usiłował bezskutecznie dotrzeć do źródeł Nilu, następnie zaś przemierzył Bliski Wschód aż do Iranu; po powrocie do Europy był asystentem i kustoszem Dworskiego Gabinetu Przyrodniczego w Wiedniu; Bliski Wschód odwiedzał jeszcze kilkakrotnie; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Kotschya Endlicher (motylkowate). [BSPŚ I]

KOTULA Bolesław (27.10.1849 Cieszyn - 19.8.1898 lodowiec Ebenferner, Alpy Tyrolskie). Syn Andrzeje Kotuli i Anny z d. Tetl. Nauczyciel we Lwowie i Przemyślu, później ze względu na stan zdrowia przeniesiony w stan spoczynku; badał pionowe rozmieszczenie flory w Tatrach i Alpach; w szerokim zakresie zajmował się też florą, owadami i mięczakami Karpat oraz okolic Lwowa i Przemyśla; zginął podczas górskiej wyprawy; jego nazwisko upamiętnia m.in. Alchemilla kotulae Pawłowski. [BSPŚ I]

KOTZIAS Hubert Emanuel (12.6.1892 Królewska Huta - 14.3.1941 Gliwice). Syn Emanuela Kotziasa i Jadwigi z d. Kalicinski. Nauczyciel w Łagiewnikach, Mikulczycach i Bytomiu; od 1927 organizator i kustosz działu przyrodniczego Muzeum Krajowego w Bytomiu; zajmując się florą i fauną wód w okolicach Bytomia, odkrył m.in. reliktową faunę stenotermiczną w źródliskach Dramy; w l. 1933-36, kierując rozgłośnią radiową w Gliwicach, prowadził liczne audycje o treści przyrodniczej, krajoznawczej i etnograficznej. [BSPŚ I]

KRAUSE Ernst Friedrich Julius (11.1808 - 22.10.1858 Wrocław). Aptekarz i wytwórca likierów we Wrocławiu; ceniony znawca śląskiej flory; przez 20 lat zajmował się śląskimi wierzbami wraz z Wimmerem, z którym wydawał "Herbarium salicum"; prócz tego zajmował się śląskimi gatunkami situ, kosmatki, kostrzewy, ostrożnia, wierzbówki i jastrzębca (opisał nowy gatunek Hieracium silesiacum); jego nazwisko upamiętnia Epilobium krausei Uechtritz. [BSPŚ I]

KREISEL Heinrich (28.11.1848 Krnov - 29.1.1917 Opawa). Syn Josefa Kreisla i Rozalii z d. Gebauer. Nauczyciel gimnazjalny w Opawie i Krnovie; opiekował się szkolnymi zbiorami przyrodniczymi , które wzbogacał dzięki własnym poszukiwaniom terenowym obejmującym zarówno florę i faunę, jak i przyrodę nieożywioną okolic Krnova; z jego dwóch publikacji pierwsza poświęcona była ogólnie przyrodzie okolic Krnova, druga występującym w jego okolicy roślinom nasiennym. [BSPŚ I]

KRETSCHMER Franz (4.1.1848 Witkowice k. Ostrawy - 25.12.1921 Šternberk). Syn Kaspara Kretschmera i Barbary z d. Kořistka. Inżynier górniczy, dyrektor kopalni w Sobotině; prowadził badania w dziedzinie mineralogii, petrografii i genezy złóż, zwłaszcza morawsko-śląskich dewońskich złóż żelaza i północnomorawskich złóż grafitu; opublikował ponad 20 prac naukowych i kilka map geologicznych; zbadanych przez siebie złóż żelaza opisał cztery nowe minerały: morawit, stilpnochloran, wirydyt i mackensit. [BSPŚ I]

KROCKER Anton Johann (1742 Szonów k. Głogówka - 27.5.1823 Wrocław). Lekarz; studiował medycynę w Wiedniu pod kierunkiem van Swietena i de Haena; zajmował się florą Śląska, której poświęcił obszerne, 5-tomowe dzieło "Flora Silesiaca renovata" (1787-1823); jego "Catalogus omnium plantarum in Silesia sponte nascentium" obejmował 3345 gatunków; jego nazwisko upamiętnił m.in. von Steudel w nazwie rodzajowej Krockeria (motylkowate). [BSPŚ I]

KÜHN Julius (28.10.1825 Pulsnitz, Górne Łużyce - 14.4.1910 Halle). Syn Gotthelfa Kühna i Zofii z d. Naumann. Agronom w różnych miejscowościach na Śląsku i Łużycach; odkrył związek między żerującymi na roślinach nicieniami a chorobami roślin; od 1856 był wykładowcą w Szkole Rolniczej w Prószkowie k. Opola; od 1862 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu w Halle; obok badania nicieni zajmował się też w późniejszych latach entomologią stosowaną, głównie owadami niszczącymi uprawy rolne. [BSPŚ I]

KUHNERT Friedrich Wilhelm (28.9.1865 Opole - 11.2.1926 Graubünden, Szwajcaria). Syn Friedricha Kuhnerta i Wilhelminy z d. Schlodder. Malarz specjalizujący się w malowaniu zwierząt; chociaż malował również okazy fauny europejskiej, w jego twórczości dominowały zwierząta Afryki, którą odwiedził w l. 1891, 1905 i 1911-12; wydał wraz z W. Haacke trzytomowe dzieło "Das Tierlebe der Erde" (1901) oraz dwie własne książki: "Im Lande meiner Modelle" (1918) oraz "Meine Tiere" (1925). [BSPŚ I; PGŚ]


KÜKENTHAL Willy Georg (4.8.1861 Weissenfels, Saksonia-Anhalt - 20.8.1922 Berlin). Syn Augusta Kükenthala i Minny z d. Wimmer. Zoolog; zajmował się początkowo adaptacją ssaków do życia w środowisku wodnym i ontogenezą uzębienia ssaków,  później obiektem jego badań były głównie korale ośmiopromienne; początki jego kariery naukowej związane były z Jeną; w 1898 jako następca Chuna został profesorem zwyczajnym zoologii i anatomii porównawczej Uniwersytetu Wrocławskiego; w 1917 przeniesiono go do Berlina na stanowisko dyrektora Muzeum Przyrodniczego; jego podręcznik "Leitfaden für das Zoologische Praktikum" do roku 1991 doczekał się 20 wydań; został upamiętniony w nazwie rodzajowej Kuekenthalia Hartmeyer i wielu nazwach gatunkowych. [BSPŚ I]

KUNDMANN JohannChristian (26.10.1684 Wrocław - 11.5.1751 Wrocław). Syn Johanna Samuela Kundmanna i Fryderyki Reginy z d. Nother. Lekarz wrocławski, adiunt Leopoldyńsko-Karolińskiej Akademii Przyrodników, kolekcjoner okazów przyrodniczych, dzieł sztuki i artefaktów archeologicznych, jeden z pionierów śląskiej statystyki i numizmatyki; prowadził samodzielne poszukiwania archeologiczne oraz geologiczne , które zaowocowały m.in. odkryciem złóż glinki pieczętnej w Płużnicy Wielkiej k. Toszka. [BSPŚ I]

KUNISCH Hermann (9.1.1856 Nysa - 8.5.1893 Wrocław). Syn Johannesa Kunischa i Teresy z d. Trautmann. Asystent Muzeum Mineralogicznego we Wrocławiu, później nauczyciel w Miejskiej Katolickiej Szkole Realnej i w Głównej Szkole Realnej we Wrocławiu; specjalizował się w badaniach skamieniałości występujących w wapieniu muszlowym Górnego Śląska, z którego opisał kilka nowych gatunków; jego nazwisko upamiętnia w paleontologii m.in. triasowy liliowiec Dadocrinus kunischi C. Wachsmuth et F. Springer. [BSPŚ I]

KUTZI Julius (2.12.1829 Tarnowskie Góry - 10.11.1876 Mikołów). Syn Ferdinanda Kutzi i Matyldy z d. Chotton. Nauczyciel w szkołach elementarnych w Chorzowie i Tarnowskich Górach, później w gimnazjum w Tarnowskich Górach, gdzie pod wpływem P. Wossidlo zainteresował się botaniką; prowadził obserwacje florystyczne w powiecie tarnogórskim, bytomskim, gliwickim i lublinieckim, kompletując jednocześnie zbiory zielnikowe; od 1876 był powiatowym inspektorem szkolnym w Mikołowie. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


LANGE Johannes (1485 Lwówek Śląski-21.6.1565 Heidelberg). Lekarz przyboczny elektorów Palatynatu; studiował medycynę w Ferrarze, Bolonii i Pizie, gdzie uzyskał stopień doktora medycyny. W swoim najważniejszym dziele, "Epistolae medicinales", poruszył wiele zagadnień związanych z szeroko rozumianym przyrodoznawstwem. Zagadnienia botaniczne w jego dziele stały się tematem dysertacji doktorskiej pochodzącego również z Lwówka Śląskiego Emanuela Gottloba Mentzla.

LATZEL Robert (28.10.1845 Uhelna - 15.12.1919 Klagenfurt). Nauczyciel gimnazjalny w Wiedniu i Klagenfurt w Karyntii; autor cenionych podręczników szkolnych i redaktor wydawnictw o tematyce przyrodniczej; wybitny znawca wijów, autor monografii wijów z obszaru Austro-Węgier i prac poświęconych wijom niemal całej Europy, Madery, Wysp Kanaryjskich, Algerii i Tunezji; jego nazwisko upamiętniają m.in. Brachydesmus latzeli Silvestri i Eurypauropus latzeli Cook. [BSPŚ I]

LAUS Heinrich (10.11.1872 Neslovice k. Tetčic, Morawy - 21.12.1941 Ołomuniec). Nauczyciel w szkołach ludowych w Hustopečích, Brnie, od 1902 profesor niemieckiego Instytutu Nauczycielskiego w Ołomuńcu; zajmował się mineralogią, petrografią, florystyką i fitogeografią Moraw i Śląska, opracowywał też bibliografie literatury przyrodniczej związanej z ich obszarem; od 1903 kierował Muzeum Historii Naturalnej i Historii Sztuki w Ołomuńcu. [BSPŚ I]

LAUTERBACH Karl Adolf Georg (21.4.1864 Wrocław - 1.8.1937 Stabłowice). Kolekcjoner i podróżnik; w l. 1888-91 odbył podróż dookoła świata z W. Szewiakowem, w 1896 wziął udział w wyprawie na Nową Gwineę; w l. 1899-05 był dyrektorem Kompanii Nowogwinejskiej; podczas swych podróży zgromadził ogromną kolekcję przyrodniczą, którą zapisał w testamencie Uniwersytetowi Wrocławskiemu; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Lauterbachia Perkins (Minimiaceae). [BSPŚ I]

LEBERT Hermann (9.6.1813 Wrocław - 11.8.1878 w Szwajcarii). Lekarz praktykujący w Bex w Szwajcarii i w Paryżu; od 1853 profesor medycyny w Zurychu, w l. 1859-74 profesor i dyrektor kliniki medycznej we Wrocławiu; obok medycyny zajmował się również botaniką, anatomią porównawczą oraz entomologią i arachnologią; poświęcił kilka prac pajęczakom z obszaru Śląska i Szwajcarii; jego nazwisko upamiętnia w arachnologii m.in. rodzaj Lebertia Neuman. [BSPŚ I]

LEONHARD Richard (25.5.1870 Wrocław - 15.5.1916 Wrocław). Nauczyciel; zajmował się geografią i geologią, rozpoczynając swoją karierę naukową od badań koryta środkowej Odry i górnośląskich utworów kredowych; od 1897 zajmował się badaniami w Grecji, zaś od 1899 - w Azji Mniejszej; owocami tych badań były geograficzne monografie wyspy Kythery i Paflagonii; licząc na katedrę geografii we Wrocławiu, odrzucił w roku 1915 ofertę objęcia katedry geografii w Konstantynopolu. [BSPŚ I]

LESKE Nathanael Gottfried (22.10.1751 Mużaków, Górne Łużyce - 25.11.1786 Marburg). Profesor historii naturalnej w Lipsku; w jego dorobku, do którego należą jego własne dzieła oraz uzupełniane obszernymi komentarzami przekłady, znalazły się prace z dziedziny mineralogii, paleontologii, botaniki, medycyny i ekonomii oraz zoologii ("Ichthyologiae Lipsiensis specimen", "Physiologia animalia"); jego nazwisko upamiętnia m.in. kopalny jeżowiec Micraster leskei Desmoulins. [BSPŚ I]



LETZNER Carl Wilhelm (13.6.1812 Gajowice k. Wrocławia - 15.2.1889 Wrocław). Nauczyciel w szkołach elementarnych we Wrocławiu; entomolog; od 1868 prezes Verein für Schlesische Insektenkunde, w l. 1872-87 sekretarz Sekcji Entomologicznej SGVK, specjalizował się w koleopterologii, zajmując się głównie śląskimi chrząszczami (głównym jego dziełem był "Verzeichnis der Käfer Schlesiens z 1871); Jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Letzneria Kraatz. [BSPŚ I]

LIEBICH Christoph (9.10.1783 Niemodlin - 11.1.1874 Praga). Inżynier leśnik we Lwowie i w Pradze, od 1849 docent nauk leśnych w Pradze; był redaktorem szeregu czasopism poświęconych leśnictwu i autorem wielu podręczników leśnictwa; z uwagi na swoją wojowniczość nazywany był "don Kichotem austriackiego leśnictwa"; sam nazywał siebie "reformatorem leśnictwa", ale niektóre jego pomysły, które zakładały daleko posuniętą ingerencję w życie lasu, były niezbyt trafione. [BSPŚ I]

LIMPRICHT Karl Gustav (11.7.1834 Bożejowice k. Bolesławca - 20.10.1902 Wrocław). Nauczyciel w Szklarach Górnych k. Lubina, Bolesławcu i Wrocławiu; wybitny badacz europejskich mszaków i światowy autorytet w dziedzinie briologii, autor 3-tomowego dzieła "Die Laubmoose Deutschlands, Österreichs und der Schweiz"; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Limprichtia Loeske i tytuł ukazującego się od 1992 czasopisma briologicznego "Limprichtia". [BSPŚ I]

LINDNER Kaspar Gottlieb (9.1.1705 Legnica - 8.12.1769 Jelenia Góra). Lekarz praktykujący w Jeleniej Górze; badacz Karkonoszy, jeden z pierwszych propagatorów dzikiego krajobrazu górskiego jako "arcydzieła natury"; interesował się historią turystyki w Karkonoszach, gromadził podania o Liczyrzepie; zgromadził też bogate materiały dotyczące dziejów Jeleniej Góry, które zostały wykorzystane po jego śmierci przez innych badaczy, i napisał biografię Martina Opitza. [BSPŚ I]

LINGELSHEIM Alexander von (27.9.1874 Arolsen - 5.3.1937 Wrocław). Chłopiec okrętowy na parowcu "Daphne", później student farmacji w Jenie, Lipsku oraz Wrocławiu, gdzie w 1904 został asystentem w Ogrodzie Botanicznym; zajmował się zarówno botaniką, jak i farmakognozją; w 1930 odszedł z uniwersytetu i otwarł we Wrocławiu aptekę "Pod Sokołem"; od 1932 prof. nadzw. Uniw. Wrocławskiego; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Lingelsheimia Pax (wilczomleczowate). [BSPŚ I]

LINK Heinrich Friedrich (2.2.1767 Hildesheim - 1.1.1851 Berlin). Od 1792 profesor historii naturalnej i chemii w Rostoku, od 1811 profesor botaniki we Wrocławiu i od 1815 profesor botaniki w Berlinie; w trakcie swego 4-letniego pobytu we Wrocławiu założył wraz z Franzem Heyde istniejący do dziś uniwersytecki ogród botaniczny, w którym w roku 1815 rosło już ok. 2 tys. gatunków roślin; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Linkia Cavanilles (Proteaceae). [BSPŚ I]

LOEW Friedrich Hermann (19.7.1807 Weissenfels, Saksonia - 2.4.1879 Halle). Nauczyciel, od 1850 dyrektor gimnazjum w Międzyrzeczu w Wielkopolsce; światowy autorytet w dziedzinie badań muchówek, również kopalnych z bursztynów; wprowadził do systematyki muchówek 83 nowe rodzaje; jako aktywny członek Verein für Schlesische Insektenkunde poświęcił szereg prac muchówkom z obszaru Śląska; jego nazwisko upamiętnia m.in. Calyxochaetus loewi Parent.

LOHMEYER Carl Leopold (3.8.1799 Morąg - 3.8.1873 Wrocław). Pomocnik aptekarski w Legnicy, Wrocławiu, Hamburgu, Lesznie i Frakfurcie nad Odrą, później pomocnik techniczny przy katedrach chemii i fizyki Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1830 aptekarz w Nysie; badacz śląskiej flory, autor pierwszego przewodnika po Tatrach i konstuktor pierwszego na Śląsku telegrafu; w latach 1866-69 na zlecenie F. Cohna wykonał kilkaset słynnych dydaktycznych modeli botanicznych. [BSPŚ I]

LOMPA Józef Piotr (26.6.1797 Olesno - 23.3.1863 Woźniki). Nauczyciel w Cieszynie w pow. sycowskim, Łomnicy k. Olesna, Lublińcu i Lubszy; zajmował się etnografią, gromadził materiały do historii Śląska; prowadził w Lubszy szkolny ogród, w którym zgromadził ponad 500 gatunków roślin; propagował nowoczesne metody gospodarowania i popularyzował wiedzę przyrodniczą poprzez artykuły zamieszczane na łamach czasopism i wydawane własnym sumptem broszurki. [BSPŚ I; PGŚ]

LUCHS Karl Johann Nepomuk Ernst (3.9.1811 Cieplice - 3.1.1886 Cieplice). Lekarz uzdrowiskowy w Cieplicach; przez szereg lat zajmował się ornitologią i zgromadził pokaźną kolekcję, która w roku 1878 trafiła do zbiorów Rudolfa Schaffgotscha; wpłynął znacząco na zainteresowania i drogę życiową O. Finscha i G. Martiniego; wielu śląskich faunistów uważało go za wybitnego znawcę występujących na Śląsku ptaków; jego nazwisko upamiętnia m.in. Aegintha luchsi Russ. [BSPŚ I]

LUDWIG Christian Gottlieb (30.4.1709 Brzeg - 7.5.1773 Lipsk). Uczestnik wyprawy Hebenstreita do Afryki Północnej; od 1740 prof. medycyny w Lipsku, od 1747 tamże prof. anatomii i chirurgii; botanik, a zwłaszcza systematyk; w 1737 wydał dzieło "Definitiones plantarum"; początkowo, jak większość botaników niemieckich, należał to krytyków Linneusza, z czasem jednak stał się obrońcą jego systematyki; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Ludwigia L. (wiesiołkowate). [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


ŁAZARCZYK Leon (18.6.1880 Stonawa - 10.9.1953 Nowy Sącz). Jezuita, studiował nauki przyrodnicze na Uniw. Jagiellońskim, gdzie pod kierunkiem M. Raciborskiego  napisał pracę doktorską  "Porosty polskie zebrane przez W. Jastrzębowskiego w latach 1827-1834" (1914). Od 1914 był nauczycielem matematyki i przyrody oraz prefektem muzeum przyrodniczego w Bąkowicach pod Chyrowem (placówka ta posiadała bogate zbiory, m. in. kolekcje entomologiczne Włodzimierza Żukotyńskiego i Ignacego Schaittera, dużą kolekcją egzotycznych ptaków, ssaków i gadów, zielniki flory karpackiej i południowoafrykańskiej oraz etnograficzne kolekcje z Konga, Sudanu, Mozambiku i Rodezji); od roku 1940 aż do śmierci pracował jako nauczyciel przyrody w jezuickim studium zakonnym w Starej Wsi.


ŁUKASZEWICZ Karol (2.7.1901 Kraków - 1.7.1973 Wrocław). Aktor, organizator Działu Przyrody w Muzeum Śląskim w Katowicach, w 1928 organizator, później kierownik naukowy zwierzyńca w Lesie Wolskim pod Krakowem; od roku 1947 pierwszy polski dyrektor wrocławskiego ogrodu zoologicznego; z jego inicjatywy Polskie Towarzystwo Zoologiczne powołało do życia Sekcję Ogrodów Zoologicznych, z jego sugestii powstała też Komisja Polskiego Nazewnictwa Kręgowców; powszechnie uważa się go za twórcę nowej dycypliny naukowej – wiwariologii, która zajmuje się hodowlą zwierząt nieudomowionych w warunkach stałego kontaktu z ludźmi.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż       Do początku strony


MACHALICA Augustyn (8.8.1880 Dziedzice - 24.4.1969 Jastrzębie Górne). Ksiądz katolicki, wikary w Ustroniu, Niemieckiej i Polskiej Lutyni, administrator parafii w Kończycach Wielkich, proboszcz w Kończycach Małych i Jastrzembiu Górnym; entomolog-amator zajmujący się m. in. hodowlą motyli. 

MACKO Stefan (28.8.1899 Żabno k. Tarnowa - 17.4.1967 Wrocław). Uczeń W. Szafera; nauczyciel w Krężołach k. Krakowa i w Łucku; od 1945 we Wrocławiu, gdzie w l. 1948-65 kierował Ogrodem Botanicznym i od 1951 był prof. nadzw. Katedry Geografii i Ekologii Roślin; zajmował się geografią i ekologią roślin, palinologią oraz ochroną przyrody; był organizatorem ochrony przyrody na Dolnym Śląsku, od 1957 - organizatorem Karkonoskiego Parku Narodowego.

MAJOR Johann Daniel (16.8.1634 Wrocław - 3.8.1693 Sztokholm). Lekarz, profesor Uniwersytetu w Kilonii; zajmował się wieloma dziedzinami nauk przyrodniczych, poezją, historią starożytną, numizmatyką i archeologią; jest uważany za jednego z pionierów nowoczesnego muzealnictwa; był autorem zaginionego dziś dzieła "Lithologia curiosa", w której zamieścił pierwsze informacje o szczątkach roślin ze śląskich utworów karbońskich. [BSPŚ I]

MAKOWSKI Arnold Artur Edward (11.12.1876 Petersburg - 10.9.1943 Warszawa). Studiował zoologię i geologię w Petersburgu, oraz geologię w Tybindze i Zurychu; pracując od 1920 w PIG był współtwórcą stacji w Dąbrowie Górniczej; opisał jego budowę geologiczną GZW, wykonał mapy regionu pszczyńskiego i rybnickiego, przeanalizował tektonikę i stratygrafię karbonu produktywnego, wyróżnił w profilu warstw brzeżnych odcinki o charakterze limnicznym i paralicznym. [BSPŚ I]

MAKUSH-WORONICZ Konrad (2.5.1916 Porąbka - 30.11.1981 Rzędów k. Opola). Znany popularyzator wiedzy przyrodniczej; od 1965 w towarzystwie oswojonych zwierząt jeździł po Polsce i pod pseudonimem "Szary Niedźwiedź" wygłaszał prelekcje; uczestnik międzynarodowych konferencji poświęconych ochronie niedźwiedzi; w 1978 zorganizował prywatny Zoologiczny Ośrodek Badawczy Ursus arctos L. (tzw. "Osadę Szarego Niedźwiedzia") w Rzędowie koło Opola.

MARTINI Georg (24.2.1860 - 19.1.1931 Cieplice). Syn Augusta Martiniego i Luizy Ilgner. Został biegłym ornitologiem i preparatorem, pracując jako pomocnik doktora Luchsa; z polecenia Luchsa został w 1880 kustoszem zbiorów ornitologicznych hrabiego Schaffgotscha w Cieplicach, którymi opiekował się przez 50 lat; dzięki jego staraniom cieplicka kolekcja stała się jedną z największych (3 tys. gatunków) prywatnych kolekcji w Niemczech; w 1904 Martini był jednym z założycieli Towarzystwa Śląskich Ornitologów. [BSPŚ I]

MATTHES Benno (15.9.1825 Legnica - 30.4.1911 Comfort, Teksas). Lekarz; po ukończeniu studiów zbierał, specjalizując się w herpetologii, okazy w USA, najpierw na zlecenie Muzeum Zoologicznego w Dreźnie, później na zlecenie Smithsonian Institution; wszystkie jego publikacje z dziedziny herpetologii i książka "Bilder aus Texas" pochodzą z lat 1855-61; w 1865 zamieszkał na stałe w Fayetteville w Teksasie, gdzie otwarł praktykę lekarską. [BSPŚ I]

MATTIOLI Pietro Andrea (23.3.1500 Siena - 3.4.1571 Trydent). Lekarz i botanik włoski, autor słynnej, wielokrotnie wznawianej edycji działa Dioskuridesa z własnym komentarzem; od 1552 przyboczny lekarz cesarski w Pradze; w 1563 wyruszył na wyprawę do źródeł Łaby, dzięki której był pierwszym odwiedzającym Karkonosze botanikiem; informacje o florze Karkonoszy i Śląska zamieścił w wydaniach dzieła Dioskuridesa z lat 1565 i 1570. [BSPŚ I]

MATTUSCHKA Heinrich Gottfried (22.2.1734 Jawor - 19.11.1779 Pyszczyna k. Środy Śląskiej). Syn Friedricha Rudolfa von Mattuschki i Józefy Barbary von Spättgen. Urzędnik pruskiej administracji; od 1770 prywatny uczony; zajmował się fizyką, matematyką, astronomią, muzyką i malarstwem; dopiero pod koniec życia, przejąwszy spuściznę po Rudolphie, zajął się botaniką; w l. 1776-77 wydał "Flora Silesiaca" - swoje najważniejsze dzieło, w którym opisał 736 gatunków roślin; jego nazwisko upamiętnia rodzaj Mattuschkaea Schreber (marzanowate). [BSPŚ I]

MATTUSCHKA Johann Nepomuk von (1735 - 24.1.1804 Wrocław). Syn Friedricha Rudolfa von Mattuschki i Józefy Barbary von Spättgen. Kanonik senior Kapituły Katedralnej i Kapituły Kolegiackiej św. Krzyża, Todesfälle; właściciel znanego gabinetu przyrodniczego, członek honorowy Gesellschaft Naturforschender Freunde w Berlinie; opublikował "Raupen- und Schmetterlings-Tabellen für Insecten-Sammler" (Leipzig 1785).

MAYER August Konrad (24.9.1802 Munzingen, Badenia - 4.1.1874 Litoměřice). Syn Konrada Mayera i Zofii Herzog. Agronom, zarządca majątku ziemskiego Velké Heraltice koło Opawy; przez szereg lat zajmował się badaniem flory austriackiego Śląska i Moraw, odkrywając m.in. stanowisko Crocus hauffelianus w dolinie Hořiny w Jesionikach; wraz z Rohrerem wydał w 1835 wykaz roślin austriackiego Śląska i Moraw, który obejmował 1346 gatunków. [BSPŚ I]

MENDEL Johann Gregor (20.7.1822 Hynčice k. Vražného - 6.1.1884 Brno). Syn Antona Mendla i Rozyny Schwirtlich. Zakonnik, nauczyciel w Znojmie i Brnie, od 1868 opat klasztoru augustianów w Brnie; rozpoczęte przez niego w 1854 doświadczenia nad krzyżowaniem różnych odmian grochu pozwoliły mu w 1865 sformułować podstawowe prawa dziedziczności, jednak na jego pracę zwrócili uwagę dopiero w roku 1900 twórcy nowoczesnej genetyki - Hugo de Vries, Erich Tschermak von Seysenegg i Carl Correns. [BSPŚ I]

MENTZEL Carl Rudolph (24.12.1799 Wałbrzych - 2.2.1856 Królewska Huta). Mistrz hutniczy, od 1824 nadzorował hutę "Lydognia" w Królewskiej Hucie, od 1830 kierował hutą "Fryderyk" w Strzybnicy i od 1844 - "Królewską Hutą"; geolog-amator; zgromadził dużą kolekcję skamieniałości triasowych z Górnego Śląska, którą opracowali H. v. Meyer i W. B. R. Dunker; upamiętniony m.in. w nazwie gatunkowej triasowej ryby Hemilopas mentzeli Meyer. [BSPŚ I]

MERKEL Eduard (18.6.1840 Świdnica - 10.1.1919 Wrocław). Nauczyciel we Wróblińcu k. Milicza, później w Gimnazjum Realnym św. Ducha we Wrocławiu; zajmował się wieloma dziedzinami nauk przyrodniczych (był m.in. znawcą jastrzębców), jednak największe uznanie przyniosły mu jego prace z dziedziny malakozoologii ("Molluskenfauna von Schlesien", 1894); odkrył m.in. występowanie Limax schwabii w masywie Śnieżnika Kłodzkiego. [BSPŚ I]

METTETAL Jean Marc Antoine (11.11.1785 Genewa - 24.5.1862 Pawłowiczki k. Koźla). Nauczyciel w Zakładzie dla Chłopców Braci Morawskich w Pawłowiczkach; badacz flory powiatu kozielskiego i powiatów sąsiednich, gdzie dokonał wielu odkryć florystycznych; w jego wędrówkach towarzyszyli mu studenci Akademii Teologicznej w Pawłowiczkach, wśród których był m.in. Kölbing; w 1819 zapoczątkował w Pawłowiczkach tradycję dorocznych wypraw w Tatry. [BSPŚ I; PGŚ]

MEYER Christian Erich Hermann von (3.9.1801 Frankfurt nad Menem - 2.4.1869 Frankfurt nad Menem). Uczony prywatny, jeden z twórców palentologii kręgowców w Niemczech, wybitny badacz kopalnych ssaków i gadów; współtwórca i redaktor czasopisma "Palaeontographica"; opracowanie kolekcji C. R. Mentzla pozwala zaliczyć go do pionierów badań górnośląskiego triasu; jego nazwisko obok wielu kopalnych gatunków zwierząt upamiętnia też góra Mt. Meyer na Nowej Zelandii. [BSPŚ I; PGŚ]

MICHAEL Richard (25.1.1869 Wrocław - 30.10.1928 Berlin). Uczeń F. Roemera, C. Hintze i G. Güricha; od 1901 geolog okręgowy na obszar Górnego Śląska; napisał obszerną monografię Zagłębia Górnośląskiego, uszczegółowił podział górnośląskiego triasu, był autorem i współautorem wielu map geologicznych Górnego Śląska; od 1924 stały zastępca prezesa Krajowego Instytutu Geologicznego w Berlinie; jego nazwisko upamiętnia m.in. Pecten michaeli Assmann. [BSPŚ I]

MICHAŁOWSKI Jerzy Paweł (26.6.1933 Kraków - 28.1.1966 Katowice). Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim był asystentem, od 1961 adiunktem w Zakładzie Biologii Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu-Rokitnicy; specjalizował się w płazach bezogonowych, badając przede wszystkim rozsiedlenie i cechy taksonomiczne kumaków; opracował wraz z L. Bergerem klucz do oznaczania płazów.

MIGULA Emil Friedrich August Walther (4.11.1863 Żyrowa - 23.6.1938 Eisenach). Uczeń Englera, Schroetera i Cohna; bakteriolog i badacz roślin zarodnikowych; od 1889 asystent w Stacji Badawczej Żywności Politechniki w Carlsruhe, od 1905 profesor botaniki Akademii Leśnej w Eisenach, od 1916 docent w Jenie; autor szeregu wydawnictw zielnikowych, podręczników i kluczy do oznaczania roślin zarodnikowych; jego nazwisko upamiętnia m.in. porost Caloplaca migulae (M. Choisy et Werner). [BSPŚ I]

MILCH Ludwig (4.8.1867 Wrocław - 6.1.1928 Wrocław). Studiował geologię w Heidelbergu i Zurychu; od 1892 asystent we Wrocławiu, od 1907 profesor w Greifswaldzie, od 1917, jako następca C. Hintze, profesor we Wrocławiu; wybitny znawca skał metamorficznych, wprowadził do literatury szereg używanych do dziś pojęć, m.in. skał archaiomorficznych oraz minerałów autilitomorficznych, autimorficznych, autineomorficznych, kamptomorficznych i neomorficznych. [BSPŚ I]

MILDE Carl August Julius (2.11.1824 Wrocław - 3.7.1871 Merano, włoska Riviera). Nauczyciel we wrocławskim Gimnazjum św. Ducha; w l. 1865-70 kustosz zbiorów przyrodniczych Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej; światowej sławy badacz skrzypów, autor "Index Equisetorum omnium" i "Monographia Equisetorum"; zajmował się też paprociami i mszakami, opisał 83 nowe dla Śląska gatunki mchów; jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzaj Mildea Grisebach. [BSPŚ I]

MINCKWITZ Silwius August (2.8.1772 Soświca k. Wrocławia - 30.5.1818 Gronowice, pow. Syców). Ziemianin; kupiwszy kolekcję przyrodniczą J. G. Hübnera, zainteresował się ornitologią i zaczął zbierać okazy ptaków z obszaru Śląska; z czasem stał się najpoważniejszym autorytetem w dziedzinie śląskiej ornitologii; po jego śmierci całą jego kolekcję dla Gabinetu Zoologicznego Uniwersytetu Warszawskiego kupił Feliks Jarocki. [BSPŚ I]

MÜCKUSCH von Buchberg Franz (26.9.1749 Dolní Červená Voda - 11.8.1837 Opawa). Oficer armii austriackiej; w 1802, przeszedłszy w stan spoczynku, zamieszkał w Karniowie i rozpoczął badania flory Jesioników; wiele swych artykułów podpisywał pseudonimem "weteran w Jesionikach"; od 1814 mieszkał w Opawie, gdzie wraz z Ensem i Schlösslerem założył muzeum gimnazjalne; z jego zielnika, który przechowywano w opawskim muzeum, zachowało się do dziś ok. 100 arkuszy. [BSPŚ I]

MÜLLER Christian Heinrich (27.2.1772 Wrocław - 14.9.1849 Cieplice). Kwatermistrz regimentu von Dollfa, później dyrektor mennic w Kłodzku i Wrocławiu; znawca minerałów z obszaru Śląska i Moraw; w roku 1803 był inicjatorem założenia Gesellschaft zur Beförderung der Naturkunde und Industrie Schlesiens przekształconym później w Schlesische Gesellschaft für vaterländische Kultur; w l. 1820-30 pełnił w tym towarzystwie obowiązki sekretarza Sekcji Przyrodniczej. [BSPŚ I]

MÜNCKE Robert (10.4.1837 Wrocław - 19.5.1889 Berlin). Farmaceuta, w l. 1869-79 dyrektor naukowo-techniczny firmy Warmbrunn, Quilitz i S-ka w Berlinie, od 1879 prowadził w Berlinie własny Institut für Anfertigung sämmtlicher Apparate im Gesamtgebiete der Naturwissenschaften; florą Śląska zajmował się w latach studiów i tuż po studiach, gdy prowadził we Wrocławiu badania u boku Goepperta; kilka jego publikacji w tej dziedzinie pochodzi z lat 1867-70. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


NAGEL Ernst (23.12.1837 Bydgoszcz - 6.5.1876 Pyskowice).  Aptekarz; uczył się zawodu aptekarza u Krausego w Królewskiej Hucie, poźniej pracował w aptece Pietrusky'ego w Pyskowicach;  badacz flory Górnego Śląska i Beskidów; w sierpniu 1865 znalazł koło Zabrza pierwsze i jedyne śląskie stanowisko lnicy skalnej (Linaria saxatilis). [PGŚ]

NECHAY VON FELSEIS Wiktor Paweł (24.1.1895 Lwów - zamordowany 05.1940 Kijów). Studiował geografię i geologię w Warszawie i Lwowie; pracował jako nauczyciel w Warszawie, Lwowie, od 1932 w Gimnazjum Polskim w Bytomiu; od 1936 kustosz zbiorów przyrodniczych Muzeum Śląskiego w Katowicach; badał utwory dyluwialne pd części Górnego Śląska, występowanie celestynu na Śląsku Cieszyńskim; napisał pracę omawiającą Śląsk jako region geograficzny. [BSPŚ I]

NEES VON ESENBECK Christian Gottfried Daniel (14.2.1776 Reichenberg k. Erbach, Odenwald - 16.3.1858 Wrocław). Praktykujący lekarz, prof. botaniki od 1817 w Erlangen, od 1818 - w Bonn, od 1830 - we Wrocławiu; badacz roślin zarodnikowych oraz astrów, jeżyn i wawrzynowatych; od 1818 prezes Leopoldyńsko-Karolińskiej Akademii Przyrodników; jego nazwisko upamiętniają m.in. rodzaje Esenbeckia Humboldt, Bonpland et Kunth i Neesia Blume (Bomacaceae). [BSPŚ I]

NEUMANN Caspar (14.9.1648 Wrocław - 27.1.1715 Wrocław). Od 1689 pastor kościoła św. Marii Magdaleny, od 1697 - kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu; dzięki swym kazaniom zyskał sobie przydomek "Chryzostomus Wratislaviensis"; w kazaniach tych zwykł był racjonalistycznie objaśniać parafianom różne zjawiska przyrodnicze, w tym również nawiedzającą Śląsk plagę szarańczy; na podstawie jego tabel statystycznych Edmund Halley obliczył przeciętną długość ludzkiego życia. [BSPŚ I]

NEUMANN Gustav Eduard (2.8.1798 Chojnów - 7.10.1869 Radków). Pomocnik aptekarski w Twardogórze, Naschmarkt i Berlinie, od 1825 aptekarz w Radkowie; badacz flory Gór Stołowych, Masywu Śnieżnika i Karkonoszy; twórca prywatnego ogrodu botanicznego w Radkowie; jego praca o florze okolic Dusznik nie została opublikowana; na jego doniesienia powoływali się w swoich pracach Goeppert i Wimmer. [BSPŚ I]

NEUMANN Johann Gottfried (25.7.1755 Zgorzelec - 29.10.1833 Gryfów). Prywatny nauczyciel, od 1791 nauczyciel w Lwówku; zajmował się geologią, meteorologią, przede wszystkim jednak zoologią, specjalizując się w badaniu śląskich i łużyckich ptaków, płazów i mięczaków; opublikował m.in. "Naturgeschichte der Schlesisch-Lausitzschen Amphibien" (1831) i "Naturgeschichte der Schlesisch-Lausitzschen Land- und Wasser-Mollusken" (1832-33). [BSPŚ I]

NIESIOŁOWSKI Witold (4.8.1866 Suchy Grunt k. Tarnowa - 7.1.1954 Bytom). Oficer armii austriackiej; po przejściu na emeryturę wolontariusz w Muzeum Przyrodniczym PAU w Krakowie, w którym od podstaw światowy zbiór motyli większych; opracowywał faunę motyli większych okolic Krakowa, Tatr, Podola i Czarnohory; po II wojnie światowej wolontariusz w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, gdzie zajmował się śląskimi żądłówkami.

NITSCHKE Theodor Rudolf Joseph (3.4.1834 Wrocław - 30.8.1883 Münster). Uczeń Goepperta, Körbera i Cohna; po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Wrocławskim habilitował się w Münster; tamże od 1863 był prof. nadzw. botaniki i dyrektorem Ogrodu Botanicznego, od 1875 - prof. zwycz.; był znawcą roślin owadożernych często przytaczanym przez Darwina w "Insectivorous Plants"; jego nazwisko upamiętnia Acalypha nitschkeana Pax et K. Hoffmann (wilczomleczowate). [BSPŚ I]

NOSKIEWICZ Jan Włodzimierz (8.10.1890 Sanok - 27.8.1963 Warszawa). Nauczyciel, zarazem asystent Katedry Zoologii Uniwersytetu Lwowskiego (1920-22) oraz pracownik Muzeum Dzieduszyckich we Lwowie (1922-39); od 1946 prof. nadzw., od 1954 prof. zwycz. systematyki zwierząt i zoogeografii Uniwersytetu Wrocławskiego; zajmował się badaniami fauny kserotermicznej, początkowo Podola, później Dolnego Śląska, błonkówkami, zwłaszcza żądłówkami, i gąsienicznikami.

NOWOTNY Hans (8.4.1897 Poznań - 17.4.1971 Karlsruhe, Badenia). Syn Josefa Nowotnego i Anny Herrmann. Kelner w Katowicach, Królewskiej Hucie i Bytomiu; wpółpracownik Górnośląskiego Muzeum Krajowego w Bytomiu, od 1936 tamże kustosz zbiorów przyrodniczych; zasłużony badacz motyli, chrząszczy, żądłówek, mrówek i pluskwiaków Ziemi Bytomskiej; po II wojnie światowej wrócił do zawodu kelnera w Karlsruhe w Badenii, gdzie zajmował się owadami chronionego obszaru Stutensee k. Karlsruhe.


 

A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
  Do początku strony


OBORNY Adolf (17.6.1840 leśniczówka Svatá k. Ždánic, Morawy - 27.4.1924 Znojmo, Morawy). Nauczyciel w Brnie, Znojmie i Lipniku; badacz flory Moraw i astriackiego Śląska; zajmował się badaniem krytycznych gatunków jastrzębca, róży, jeżyny, przytulii, kostrzewy, mięty, wierzbówki oraz mszakami i porostami, a także geologią; napisał m.in. "Flora von Mähren und Österr.-Schlesien" (1886); jego nazwisko upamiętnia Hieracium obornyanum Naegeli et Peter. [BSPŚ I]

OEYNHAUSEN Carl August Ludwig von (4.2.1794 Grevensburg, Westfalia - 1.2.1865 Grevensburg). Wybitny fachowiec w dziedzinie górnictwa; prowadził badania na Górnym Śląsku w l. 1817-20 ("Versuch einer geognostischer Beschreibung von Oberschlesien", 1822); po latach pracy w Bochum, Bonn, Dortmundzie i Halle wrócił w 1847 na Śląsk dyrektor Wyższego Urzędu Górniczego w Brzegu (od 1850 we Wrocławiu); od 1855 pracował w Dortmundzie. [BSPŚ I]



OTTO Adolf Wilhelm (3.8.1786 Greifswald, Meklemburgia - 14.1.1845 Wrocław). Studiował medycynę we Frankfurcie nad Odrą i w Greisfwaldzie; od 1813 prof. zwycz. anatomii Uniwersytetu Wrocławskiego; obok anatomii zajmował się również paleontologią (kolekcja skamieniałości triasowych z Górnego Śląska) i zoologią (m.in. "Beschreibung einiger neuen Mollusken und Zoophyten", 1823; "Über eine neue Affenart, den Cercopithecus leucoprymnus", 1825). [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


PAESSLER Friedrich Wilhelm (24.4.1891 Magdeburg - 20.11.1962 Naumburg (Saale)). Nauczyciel w rejencji legnickiej, po I wojnie światowej w szkołach średnich w Nowogardzie i Kamiennej Górze; odsunięty przez nazistów od pracy w szkolnictwie, mieszkał w Gryfowie Śląskim, gdzie zajmował się głównie badaniami nicieni (Nematoda); w 1940 został zmuszony do powrotu do pracy w szkolnictwie; po wojnie został mianowany przez Rosjan burmistrzem Młyńska k. Gryfowa i kierownikiem niemieckiej szkoły w Gryfowie; wysiedlony w 1947 ze Śląska, do 1954 pracował w szkolnictwie, później był współpracownikiem Instytut Fitopatologii w Naumburgu nad Soławą.

PAMPUCH Wojciech Albert Adrian Józef (15.4.1800 Biadacz, pow. opolski - 29.6.1866 Pawłowice k. Leszna). Nauczyciel gimnazjalny od 1830 w Gliwicach i od 1835 w Trzemesznie w Wielkopolsce; badacz flory Wielkopolski, autor rozpraw "Flora Tremesnensis" i "Flora posnaniensis" oraz podręcznika "Leitfaden für den Unterricht in der Botanik auf den höheren Lehranstalten des Grossherzogstums Posen"; po przejściu w stan spoczynku mieszkał u swojego syna Wojciecha na probostwie w Pawłowicach k. Leszna. [BSPŚ I]


PANNEWITZ Julius von (21.8.1788 Bukowina Bobrzańska k. Żagania - 19.8.1867 Wrocław). Nadleśniczy od 1816 w Kwidzynie, od 1832 w Opolu i od 1842 we Wrocławiu; założyciel Schlesischer Forstverein; w swoich publikacjach zajmował się zagadnieniami urządzania lasów, hodowli lasów i upraw leśnych oraz problemami ochrony upraw leśnych przed szkodnikami; jedną z jego specjalności była entomologia leśna; jego nazwisko upamiętniają m. in. nazwy błonkówki Pteromalus (Schizonotus) pannewitzii Ratzeburg i mieszańca turzyc Carex x pannewitziana Figert. [BSPŚ I]


PECK Felix Georg Reinhard (3.2.1823 Zgorzelec - 28.3.1895 Zgorzelec). Brat Franza Pecka; aptekarz; od  1860 kierownik biblioteki i inspektor zbiorów Towarzystwa Przyrodniczego w Zgorzelcu, które przekształcił w  prawdziwe muzeum przyrodnicze;  pełnił w rodzinnym mieście również szereg innych funkcji - był m. in. kierownikiem  laboratorium chemicznym Rolniczego Instytutu Doświadczalnego, ogrodu botanicznego  i stacji meteorologicznej. [BSPŚ I]


PECK Franz Gustav Magnus (1.3.1817 Zgorzelec - 21.12.1892 Zgorzelec). Brat Felixa Pecka; prawnik; od 1845 sędzia miejski w Treuenbrietzen w Brandenburgii, od 1867 dyrektor sądu powiatowego w Świdnicy; zasłużony florysta, autor opracowania flory okolic Świdnicy opublikowanego w l. 1871-75; przeszedłszy w 1883 w stan spoczynku, zamieszkał z młodszym bratem w Zgorzelcu; w ostatnich latach życia zajął się badaniem krytycznych form jastrzębców (Hieracium). [BSPŚ I]
 


A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


QUITZOW August Alfred Wilhelm (5.2.1881 Seehausen, Saksonia-Anhalt - 1914?). Geolog Pruskiego Instytutu Geologicznego pracujący od r. 1907 przy kartowaniu Górnego Śląska; I wojna światowa przerwała jego pracę nad fauną karbonu i miocenu Górnego Śląska - opublikował tylko kilka artykułów o faunie karbońskiej z wiercenia Christnacht w Katowicach-Zawodziu i faunie mioceńskiej z odkrytego przez siebie stanowiska w Starych Gliwicach; zaginął 30 grudnia 1914 podczas ataku na rosyjskie pozycje na południe od Skierniewic.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


RABENAU Hugo von (3.2.1845 Zgorzelec -  24.4.1921 Zgorzelec).  Nauczyciel w Zgorzelcu,  od 1885 asystent w laboratoriach chemicznych w Hoboken w New Jersey i w Nowym Jorku; w czasie pobytu w USA zajmował się badaniami botanicznymi (publikacja "Vegetationsskizzen vom unteren Lauf des Hudson"); od 1895 kustosz zbiorów Towarzystwa Przyrodniczego w Zgorzelcu; jego nazwisko upamiętnia m.in. jeżyna Rubus rabenaui E. Barber. [BSPŚ I]

RATH August Ferdinand (ok. 1800 - 28.1.1869 Świdnica). Chirurg kompanijny w 1 pomorskim regimencie ułanów, od 1830 lekarz batalionowy w 22 regimencie landwery w Gliwicach, od 1860 w 10 śląskim regimencie grenadierów w Świdnicy i od 1866 w  w 6 śląskim regimencie artylerii polowej; wymieniany przez H. R. Goepperta, H. Kabatha i H. E. Grabowskiego jako badacz flory okolic Gliwic; po jego śmierci rodzina wystawiła na sprzedaż jego zielnik uporządkowany wg systemu Endlichera, który obejmował ok. 8 tysięcy gatunków roślin naczyniowych oraz ok. 800 gatunków mszaków, porostów, glonów i grzybów z całego świata.


REICHEL Karl Gotthold (14.7.1751 Jerzmanki k. Zgorzelca - 18.4.1825 Niska, Górne Łużyce). Członek kościoła Braci Morawskich; w 1784 wyruszył do Ameryki z zadaniem otwarcia na nowo szkoły w Nazareth w Pensylwanii, gdzie jego współpracownikiem był Samuel Gottlieb Kramsch, a jednym z uczniów Ludwig David von Schweinitz; zajmował się obserwacjami meteorologicznymi i obserwowaniem owadów; znana jest tylko jego jedna publikacja entomologiczna ("Some particulars concerning the locust of North America", 1805), powszechnie uważa się go jednak za jednego z pionierów amerykańskiej entomologii; od 1801 jako biskup pracował w Salem w Północnej Karolinie, później w Bethlehem w Pensylwanii; w 1818 jako członek synodu wrócił do Europy.
ROHRER Rudolf (1805 Kraków - 14.9.1839 Brno). Syn Karla Rohrera i Judyty Trassler. Pracował w przedsiębiorstwie wydawniczym rodziny matki i w 1832 przejął drukarnię w Brnie.  Jako zapalony miłośnik botaniki zgromadził zielnik liczący ponad 10 tys. Arkuszy. Wraz z Augustem Mayerem wydał własnym nakładem pierwszy, obejmujący 1346 gatunków spis flory Moraw i austriackiego Śląska. [BSPŚ I]



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


SACHS Ferdinand Gustav Julius von (2.10.1832 Wrocław - 29.5.1897 Würzburg). Docent prywatny w Pradze, od 1859 asystent w Akademii Leśnej w Tharandt, od 1861 profesor botaniki w Rolnym Zakładzie Dydaktycznym w Poppelsdorf koło Bonn, od 1867 prof. botaniki we Freiburgu w Badenii i od 1868 prof. botaniki w Würzburgu, gdzie stworzył szkołę badawczą, z której wyszło wielu wybitnych uczonych; już w pierwszym roku pracy w Würzburgu wydał swój słynny, wielokrotnie wznawiany podręcznik botaniki, który w ciągu ostatnich trzech dekad XIX wieku był źródłem inspiracji dla niemal wszystkich adeptów tej dziedziny; nazwisko jego nosi Instytut Fizjologii Roślin w Würzburgu, który mieści się w budynku stojącym przy placu Juliusa Sachsa; upamiętnione zostało ono też m. in. w nazwie rodzaju Sachsia Grisebach z rodziny złożonych. [BSPŚ I]

SCHIMMEL Felix Otto Hermann (8.3.1858 Wrocław - 20.2.1939). Nauczyciel we Wrocławiu i Dzierżoniowie, od 1896 w Królewskim Gimnazjum w Kluczborku; zajmował się badaniem mięczaków z okolic Kluczborka, którym poświęcił rozprawkę "Beitrag zur Molluskenfauna der Umgebung von Kreuzburg O/S." (1908); w l. 1912-14 Theodor Schube opublikował informacje o jego odkryciach florystycznych z okolic Kluczborka.
SINTENIS Friedrich August Eduard (3.4.1813 Żytawa - 31.3.1865 Bolków). Syn Johanna Gottfrieda Theodora Sintenisa i Charlotty Güttel. Stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji "De abcessibus visceralibus post laesiones magnas operationesque chirurgicas" uzyskał w 1838 w Berlinie. Pracował jako lekarz, chirurg i położnik w Bolkowie. Od 1852 fizyk powiatowy w Bolkowie. Również od 1852 członek Verein für Schlesische Insektenkunde.
SINTENIS Max Benjamin Gerhard (21.7.1848 Zawidów - 1.10.1894 Miedzianka). Syn Eduarda Sintenisa i Emilii Fröhlich. Ze zmiennym szczęściem próbował zarabiać na życie jako zbieracz okazów przyrodniczych. Po nieudanej wyprawie do Ghany spędził z bratem Paulem 3 lata w Dobrudży, skąd przywieźli wiele okazów ornitologicznych. Do planowanej przez niego wyprawy do Hiszpanii nigdy nie doszło. Rozpił się, stoczył i zmarł zapomniany przez wszystkich w wieku 46 l.
SINTENIS Paul Ernst Emil (4.6.1847 Zawidów - 6.3.1907 Jelenia Góra). Syn Eduarda Sintenisa i Emilii Fröhlich. Farmaceuta i zawodowy zbieracz okazów przyrodniczych. Badał florę Śląska; po dłuższym pobycie w Dobrudży, gdzie zbierał z bratem Maxem okazy ornitologiczne, podjął szereg wypraw na Cypr, do Włoch, Dalmacji, Grecji, Azji Mniejszej, na Puerto Rico i  turkmeńsko-perskie pogranicze. Zebrane przez niego okazy roślin znajdują się dziś w 78 zbiorach zielnikowych na całym świecie, a jego nazwisko upamiętnia ponad 200 nazw gatunkowych, m. in. Achillea sintenisii Huber-Morath, Dianthus sintenisii Freyn, Euphrasia sintenisii Halacsy, Ficus sintenisii Warburg, Gladiolus sintenisii Baker i Iris sintenisii Janka. [PGŚ]

STEGER Victor (08.1.1859 Gorzów Śląski - 1.1929 Berlin). Syn Carla Stegera i Karoliny z d. Nowomiejskiej. Stopień dra filozofii uzyskał we Wrocławiu w 1883 na podstawie dysertacji o trzeciorzędowej florze z Kokoszyc k. Wodzisławia Śl.; do 1895 pracował jako mistrz hutniczy w Rozdzieniu i inspektor hutniczy w Radzionkowie, później w Hagen w Zagłębiu Ruhry; od 1897 królewski inspektor przemysłowy w Berlinie, od 1901 członek urzędu patentowego w Charlottenburgu; poza dysertacją doktorską opublikował też artykuły o genezie flory Sudetów i utworach plejstoceńskich w okolicach Katowic.


STEIN Eduard Berthold (23.3.1847 Wrocław - 27.2.1899 Wrocław). Syn Johanna Juliusa Steina i Johanny Wilhelminy z d. Otto. Ogrodnik w Prószkowie k. Opola, nauczyciel w szkole rolniczej w Popielowie k. Rybnika; w 1873 asystent w Ogrodzie Botanicznym w Berlinie, od 1874 inspektor Ogrodu Botanicznego w Innsbrucku, w l. 1880-91 inspektor Ogrodu Botanicznego we Wrocławiu; był wybitnym lichenologiem, pisał też  jednak m. in. o roślinności Babiej Góry, uprawie roślin alpejskich, o kaktusach, rododendronach, rosiczkach, prymulach i storczykach, którym poświęcił wydaną w 1892 książkę "Orchideenbuch"; jego nazwisko upamiętnia w lichenologii rodzaj Steinia Körber.

STIEBLER Joseph Berthold (25.7.1811 Głubczyce - po 1846). Syn Josepha Stieblera i Florentyny z d. Klose. Aptekarz w Nowej Rudzie, w l. 1838-41 w Mikołowie, gdzie zbierał z zapałem okazy lokalnej flory; przypomniany dopiero w l. 1900-1901 przez Theodora Schube, który podał z jego arkuszy zielnikowych stanowiska janowca włosistego ze Śmilowickiego Lasu oraz starca kędzierzawego i ostu kędzierzawego z Wymyślanki.


STOLZ Johannes Wilhelm (25.1.1881 Paramaribo - 27.8.1917 Francja). Nauczyciel w szkole ludowej i seminarium nauczycielskim w Niskiej na Łużycach, od 1913 w miejskiej szkole średniej w Żmigrodzie; jeden z czołowych badaczy łużyckiej awifauny; w l. 1916-17 jako asystent prof. Ferdinanda Alberta Paxa w Komisji do Naukowych Badań Królestwa Polskiego zajmował się ptakami występującymi na obszarze Polski; odkomenderowany na font zachodni został ciężko ranny i zmarł w szpitalu polowym.

STRÄHLER Adolf (10.12.1829 Szczawno Zdrój - 12.2.1897 Jawor). Syn inspektora zdrojowego, wuj noblisty Gerharta Hauptmanna; pracował jako leśniczy w Pszczynie i Gliniku Nowym k. Wałbrzycha, od 1858 w Sokołowsku k. Mieroszowa; był cenionym znawcą tamtejszej flory, zwłaszcza w obrębie wierzb i róż; w l. 1880-90 pracował w nadleśnictwie Smolary koło Wronek w Wielkopolsce; jego nazwisko upamiętnia m. in. mieszaniec wierzb Salix x straehleri Seemen.

STRICKER Otto Julius Felix (15.5.1811 Berlin - 14.2.1882 Wrocław). Lekarz powiatowy w Gryfinie, członek Towarzystwa Entomologicznego w Szczecinie; od 1859 we Wrocławiu; jako lichenolog upamiętniony przez Körbera w nazwach Strickeria i Karschia strickeri; członek Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej i Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego.

SUCKOW Sigismund (27.3.1845 Wrocław - 31.12.1878 Zgorzelec). W 1873 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Cohna dysertacji „Über Pflanzenstacheln und ihr Verhaltniss zu Haaren und Dornen”, która była poświęcona kolcom roślin oraz ich stosunkowi do włosków i cierni; wbrew opinii większości zajmujących się tymi zagadnieniami badaczy twierdził w niej, że wszystkie kolce powstają z epidermy, a dopiero później bierze udział w ich budowie perymblem; pracował jako nauczyciel w Dzierżoniowie, Szprotawie i Zgorzelcu.


SZARSKI Kazimierz Witalis (09.1.1904 Wiedeń - 18.1.1960 Wrocław). Specjalizował się w anatomii porównawczej zwierząt; stopień doktora filozofii uzyskał w 1932 we Lwowie, tam też habilitował się w 1939; od 1946 prof. nadzw. Uniw. Wrocławskiego; pionier polskich badań nad ptakami Dolnego Śląska, twórca prężnego ośrodka ornitologicznego we Wrocławiu; z jego inicjatywy utworzono rezerwat ptasi w pradolinie Baryczy, przy jego współudziale powstał też Karkonoski Park Narodowy; przełożył na język polski m. in. "Podróż na okręcie Beagle" Darwina.

SZOTKOWSKI Józef (20.9.1899 Mosty k. Jabłonkowa - 13.2.1945 Rogoźno). Dzieciństwo spędził w USA, po powrocie na Śląsk uczył się w l. 1911-17 w gimnazjum w Cieszynie; pracował jako nauczyciel w Sadogórze koło Kępna i Swarzędzu, jednocześnie studiując nauki przyrodnicze w Poznaniu; w l. 1926-39 był nauczycielem biologii w szkole średniej w Rogoźnie Wielkopolskim; zajmował się roślinami naczyniowymi i grzybami okolic Rogoźna i Wągrowca; opracował pod kątem fitosocjologicznym lasy bukowe nadleśnictwa Kąty i zaprojektował tam rezerwat; zginął od przypadkowej kuli.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


ŚWIDERSKI Jan Kazimierz (2.9.1895 Szalowa k. Nowego Sącza - 17.10.1965 Opole). W latach międzywojennych nauczyciel biologii w Seminarium Nauczycielskim w Rudzie Śląskiej-Wirku, następnie asystent Katedry Biologii na Uniwersytecie Wileńskim; od 1945 roku w Opolu, gdzie zorganizował Zakład Kształcenia Nauczycieli, a w roku 1946 został dyrektorem Liceum Pedagogicznego; wiceprzewodnicy Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody, współzałożyciel Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, założyciel Oddziału Ligi Ochrony Przyrody w Opolu.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


TAPPERT Wilhelm (19.2.1830 Górny Tomaszów Bolesławiecki - 27.10.1907 Berlin). Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Bolesławcu studiował w Akademii Muzycznej Kullaka w Berlinie; w l. 60, pracując jako nauczyciel muzyki w Głogowie, zajmował się badaniem okolicznej flory - na jego doniesienia powoływali się R. v. Uechtritz i J. Milde; od roku 1866 mieszkał w Berlinie, gdzie całkowicie poświęcił się muzyce.

TETENS Arnold (26.2.1887 Opole - 27.8.1962 Spremberg). Inżynier budowlany na Górnym Śląsku, w Westfalii, Badenii, później w Finkenheerd koło Frankfurtu nad Odrą; zbieracz kredowych skamieniałości; za namową Caesara Rudolfa Boettgera zajął się zbieraniem mięczaków współczesnych; poza Boettgerem współpracował też z Richardem Wegnerem, Ulrichem Steusloffem i Ljudevitem Kuščerem; jego prywatne zbiory, w tym kolekcja groszkówek (Pisidium), większa część zbiorów z Jugosławii, katalogi i biblioteka uległy zniszczeniu podczas bombardowania Berlina.


THIELISCH Johann Christian (21.9.1749 Cieszyn - 25.9.1827 Scharten). Od 1776 nauczyciel Szkoły Jezusowej w Cieszynie; badał florę Śląska Cieszyńskiego przed Szersznikiem, którego zapoznał z systematyką Linneusza; członek Towarzystwa Przyrodniczego w Halle; od 1782 pastor w Scharten w Górnej Austrii, od 1783 superintendent diecezji ewangelickiej obejmującej Górną Austrię i Tyrol.


TOLL Sergiusz (22.11.1893 Warszawa - 19.12.1961 Katowice). Studiował prawo w Warszawie i Rostowie; od 1924 pracował w Bydgoszczy, od 1934 – w Katowicach; zgromadził kolekcję ptasich jaj liczącą ok. 12 000 okazów, przede wszystkim był jednak badaczem motyli; od 1939 zajmował się przedstawicielami rodziny Coleophoridae, początkowo z obszaru Polski, później z całego świata; w l. 1939-44 prowadził badania na obszarze Beskidu Śląskiego; po wojnie współpracował z Instytutem Zoologii PAN w Warszawie i Zakładem Zoologii Systematycznej PAN w Krakowie; odkrył i opisał 279 nowych gatunków motyli.


TORKA Valentin (P) (28.1.1867 Stare Kotkowice k. Prudnika - 3.11.1952 Sigmaringen). Leśniczy, później nauczyciel w wielkopolskich szkołach ludowych w Gościkowie, Jordanowie, Nowym Dworku i Świebodzinie, od 1906 nauczyciel gimnazjalny w Nakle nad Notecią, od 1920 radca szkolny w Prudniku; jako botanik interesował się okrzemkami i mszakami, zaś jako zoolog – mięczakami, błonkówkami i chrząszczami; w roku 1914 zainicjował regionalne wydawnictwo zielnikowe „Bryotheca Posnaniensis”; opublikował ponad 50 prac z dziedziny florystyki i faunistyki.

TWRDY Konrad Adam (8.10.1844 Żulowa - 11.7.1920 Wiedeń). Profesor gimnazjalny w Krems i w Wiedniu; autor rozpraw "Über den Bau und die Entwicklung des Respirationsapparates im Bereiche der wirbellosen Thiere" (1876), "Die Gastropodenfauna von Wien, des Wiener Waldes und der angrenzenden Gebiete" (1889) i "Über die verwandtschaftlichen Beziehungen der recenten Säugethiere zu ihren Vorfahren in der geologischen Vergangenheit" oraz podręczników "Methodischer Lehrgang der Krystallographie, ein Lehr- und Übungsbuch zum Selbstunterrichte" i "Lehrbuch der Mineralogie und Geologie für die oberen Classen der österreichischen Realschulen"; jako Konrad Friedeberg pisywał artykuły popularnonaukowe do "Neues Wiener Tagblatt".



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


UECHTRITZ Rudolf Friedrich Carl von (31.12.1838 Wrocław - 21.11.1887 Wrocław). Syn Maximiliana Friedricha von Uechtritz-Sohland i Johanny z d. Siemon. Uczony prywatny, jeden z najwybitniejszych znawców flory środkowej Europy, założyciel Schlesischer Botanischer Tauschverein, w l. 1885-87 kustosz Zielnika Śląskiego; zainteresowaniem darzył krytyczne gatunki turzyc, wierzb, ostrożni, jeżyn, fiołków, a szczególnie róż i jastrzębców;  jego nazwisko upamiętnia m.in. rodzajowa nazwa Uechtritzia Freyn (złożone) i takie nazwy gatunkowe jak Brassica uechtritziana Janka, Consolida uechtritziana Soó, Festuca uechtritziana Wiesbaur, Gentiana uechtritzii Wettstein, Hieracium uechtritzianum Schneider, Lepidotrichum uechtritzianum Velenovský i Potentilla uechtritzii Zimmermann. [BSPŚ I]


UTTENDÖRFER Otto (14.1.1870 Königsfeld im Schwarzwald, Badenia-Wirtembergia - 21.3.1954 Herrnhut). Syn Ottona Ferdinanda Uttendörfera i Marii z d. Scheuber. Nauczyciel, ornitolog, botanik, historyk kościoła Braci Morawskich; doktor h. c. uniwersytetów w Berlinie i Marburgu; uczył się w Pawłowiczkach k. Koźla, Herrnhut i Niskiej na Łużycach; jako nauczyciel pracował w Niskiej i Piławie Górnej; w l. 1903-13 był dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Niskiej; w 1894 wraz z W. Baerem rozpoczął systematyczne poszukiwania wypluwek ptaków szponiastych i sów; w 1901 uformowała się wokół niego grupa robocza, dzięki pracy której do roku 1922 przebadano ponad 10 tys. wypluwek; podsumowaniem jego wieloletnich badań były publikacje "Studien zur Ernährung unserer Tagraubvögel und Eulen" (1930), "Die Ernährung der deutschen Raubvögel und Eulen und ihre Bedeutung in der heimischen Natur" (1939) i "Neue Ergebnisse über die Ernährung der Greifvögel und Eulen".



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


VIERHAPPER Friedrich Karl Max (7.3.1876 Widnawa - 11.7.1932 Wiedeń). Syn Friedricha Vierhappera i Franciszki z d. Köhler. Asystent  K. Wilhelma w Wyższej Szkole Rolniczej w Wiedniu, później asystent R. von Wettsteina w Instytucie i Ogrodzie Botanicznym w Wiedniu; od 1912 honorowy docent i kierownik katedry botaniki Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Wiedniu; pionier koncepcji drobnych gatunków; specjalista w zakresie wchodnioalpejskich gatunków goździka, przymiotna i urdzika; badacz flory Karpat, Grecji, Bośni i południowej Arabii; jego nazwisko zostało upamiętnione w nazwie rodzajowej Vierhapperia Handel-Mazzetti.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


WAGNER Antoni Józef (1.2.1860 Ustroń - 12.6.1928 Styria). Syn Jędrzeja Wagnera. Lekarz wojskowy, profesor nauk biologicznych w Akademii Wojskowej w Wiener-Neustadt, od r. 1921 dyrektor Państwowego Muzeum Przyrodniczego w Warszawie; wybitny malakozoolog, opracował systematykę wielu grup mięczaków w oparciu o kryteria anatomiczne, szczególnie duże znaczenie przypisując genitaliom, jako jeden z pierwszych biologów uznał podgatunek za najniższą jednostkę systematyczną; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwach Alopia plumbea wagneri Klimakowicz i Daudebardia wagneri Rosen. [BSPŚ I]


WAGNER Wilhelm (14.1.1848 Wohnbach, Hesja - 7.8.1900 Królewska Huta). Syn Georga Wagnera i Emmy z d. Koehler. Od 1877 ordynator oddziału chirurgicznego w Szpitalu Spółki Brackiej w Królewskiej Hucie; miłośnik Tatr, w których upamiętniały go niegdyś nazwy Wagner-Weg i Wagnerspitze; florysta, członek Schlesischer Botanischer Tauschverein. [BSPŚ I]


WALLISCH Karol Wilhelm Adolf (30.10.1901 Pukaczów, woj. lwowskie - 3.2.1934 Kraków). Syn Alfreda Wallischa i Emmy z d. Bischof. Botanik, od 1923 brał udział w pierwszych badaniach fitosocjologicznych w Tatrach; w 1929 uzyskał stopień doktora filozofii na Uniw. Jagiellońskim na podstawie dysertacji "Cycadoidea polonica, nowy gatunek z Polski"; od 1932 kustosz zbiorów geologicznych Muzeum Śląskiego w Katowicach. [BSPŚ I]


WANKA VON LENZENHEIM Theodor Josef (5.8.1871 Frysztat - 6.5.1932 Opawa). Syn Theodor Wanki von Lenzenheim i Natalii z d. Oleownik. Prawnik; pracował w Strumieniu, Bielsku i Cieszynie, gdzie był pomocnikiem prokuratora, poźniej zaś radcą i nadradcą sądu ziemskiego; po I wojnie światowej pracował w kancelarii adwokackiej radcy Harbicha; koleopterolog; pod koniec życia współpracownik Emmericha Reittera w Opawie; jego nazwisko upamiętniają m. in. nazwy Asida wankai Reitter, Atheta wankai Bernhauer i Cephennium wankai Machulka. [BSPŚ I]


WEBERBAUER August (26.11.1871 Wrocław - 16.1.1948 Lima). Syn Ottona Weberbauera i Antonii z d. Adamczyk. Studiował we Wrocławiu, Heidelbergu i Berlinie, gdzie uzyskał stopień dra filozofii na podstawie dysertacji "Beiträge zur Samenanatomie der Nymphaeceen" (1894); asystent we wrocławskim Ogrodzie Botanicznym; habilitował się we Wrocławiu na podstawie pracy "Beiträge zur Anatomie der Kapselfrüchte" (1898); w l. 1901-05 podróżował po Peru; od 1906 dyr. ogrodu botanicznego w Viktorii w Kamerunie, od 1908 dyr. ogrodu zoologicznego i ogrodu botanicznego w Limie, od 1922 związany z Uniwersytetem w Limie; wybitny znawca flory peruwiańskich Andów.

WEBERBAUER Otto (25.4.1846 Wrocław - 19.2. 1881 Lądek-Zdrój). Syn Johanna Augusta Weberbauera. Malarz-pejzażysta; kolekcjonował motyle i zajmował się grzybami; w l. 1873-75 opublikował we współpracy z W. G. Schneiderem 2 zeszyty dzieła "Die Pilze Norddeutschlands mit besonderer Berücksichtigung Schlesiens", które nie doczekało się kontynuacji. [BSPŚ I]


WEBSKY Martin (17.7.1824 Głuszyca k. Wałbrzycha - 27.11.1886 Berlin). Syn Martina Websky'ego i Karoliny z d. Kramsta. Urzędnik górniczy w Wałbrzychu, Miedziance i Tarnowskich Górach (stąd opisał nową odmianę aragonitu – tarnowicyt); od 1861 pracownik Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu; w 1865 za namową F. Roemera zrezygnował z pracy w górnictwie i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim; w 1874 został profesorem mineralogii na Uniwersytecie w Berlinie. [BSPŚ I]

WECZERZICK Alfred Friedrich Franz (10.4.1864 Malinka k. Cieplic - 27.3.1952 Berlin). Syn Aloisa Weczerzicka i Amalii z d. Pohl. Studiował malarstwo w Berlinie, tam też debiutował w roku 1889 na wystawie akademickiej cyklem obrazów przedstawiających ptaki; był znanym i cenionym malarzem zwierząt, ilustrował wiele wydawnictw poświęconych myślistwu i książki dla dzieci; do najbardziej znanych jego ilustracji należą barwne tablice z trzytomowego dzieła Richarda Lydekkera "Wild life of the world" (London 1916), które zilustrował wraz z Wilhelmem Kuhnertem.

WEEBER Gustav (20.4.1857 Veselí nad Moravou - 19.8.1943 Frydek). Syn Gustava Weebera i Marii z d. Střecha. Nauczyciel w szkołach miejskich w Osobłodze i Frydku, od 1896 w Wyższym Gimnazjum Komunalnym we Frydku; w l. 1901, 1903 i 1935 opubikował w 3 częściach pracę "Flora von Friedek und Umgebung"; interesował się wierzbami, jastrzębcami i różami, jednak głównym obiektem jego badań były jeżyny; większość z opisanych przez niego samodzielnie lub we współpracy z Heinrichem Sabranskym nowych jeżyn znalazła się w publikacji Sabransky’ego "Beiträge zur Rubus-Flora der Sudeten und Beskiden" (1912); jego nazwisko upamiętnia jeżyna Rubus weeberi Sabransky.


WEEBER Heinrich Caesar (14.2.1811 Cieszyn - 8.3.1891 Tuřany k. Brna). Syn Philippa Weebera i Josephy z d. Liebich. Leśnik, mierniczy we wschodnich Czechach, dolnej Austrii i Rudawach, gdzie był podwładnym Ch. Liebicha; od 1832 w służbie biskupstwa wrocławskiego, od 1837 przysięgły rzeczoznawca sądu krajowego w Brnie; autor wielu publikacji z dziedziny leśnictwa, gleboznawstwa, klimatologii oraz krajoznawstwa Moraw i Śląska; założyciel Śląsko-Morawskiego Towarzystwa Leśnego i Wyższej Szkoły Leśnej w Úsovĕ. [BSPŚ I]


WEIGEL Johann Adam Valentin (29.9.1740 Sommerhausen k. Würzburga - 24.6.1806 Leszczyniec, pow. kamiennogórski). Syn Valentina Weigla. Nauczyciel domowy w Jeleniej Górze i Kamiennej Górze, od 1778 pastor w Leszczyńcu; kolekcjoner okazów przyrodniczych, zwłaszcza minerałów, skamieniałości, roślin i owadów; opublikował "Schlesische Pflanzenkalender" (1791) i 10-tomowe dzieło "Geographische, naturhistorische und technologische Beschreibung des souverainen Herzogthums Schlesien" (1800-06); hrabia Reden w swoim parku w Bukowcu kazał na dużym głazie wyryć na jego cześć napis "Dem schlesischen Geographen und Naturforscher Pastor Weigel". [BSPŚ I]


WEIHE Carl Ernst August (4.2.1779 Mennighüffen, Westfalia - 27.1.1834 Herford, Westfalia). Syn Carla Justusa Friedricha Weihe i Anny Katarzyny z d. Redeker. Aptekarz, od 1802 doktor medycyny; wielki zwolennik homeopatii; praktykował w Lüttringhausen w Północnej Nadrenii, Hamburgu, Bünde,Mennighüffen i Herford; zbierając okazy jeżyn w okolicach Mennighüffen, odkrył ich ogromne zróżnicowanie - obserwacje te dały początek batologii, działowi botaniki zajmującemu się jeżynami; od 1822 wydawał z Neesem von Esenbeck dzieło "Die deutschen Brombeersträuche – Rubi germanici" nazywane "Starym Testementem batologii"; w 1829 opublikował we florze Wimmera i Grabowskiego "Dispositio Ruborum Silesiae"; jego nazwisko upamiętnia m. in.  rodzaj Weihea Reichenbach oraz nazwy gatunkowe Mentha weiheana Opiz i Rubus weiheanus Köhler.


WEISS Josef Gustav Adolf (28.8.1837 Jeseník - 17.3.1894 Praga). Syn Josepha Weissa i Josephy z d. Vielhauer. Od 1862 profesor zwyczajnym botaniki i dyrektor ogrodu botanicznego Uniwersytetu we Lwowie; w 1871 przeniesiony do Pragi, gdzie stworzył samodzielny Instytut Fizjologii Roślin i doprowadził do podziału dotychczasowej katedry botaniki na dwie odrębne katedry: botaniki systematycznej i botaniki fizjologiczno-anatomicznej; upamiętniony m.in. przez Josefa Franza Freyna w nazwach Bellevalia weissii, Leopoldia weissii i Muscari weissii. [BSPŚ I]

WENZELIDES Karl Franz (24.9.1770 Opawa - 6.5.1852 Mikulov). Syn Carla Wenzelidesa i Elżbiety z d. Lehnert. Od 1805 urzędnik w służbie księcia Franza Josefa von Dietrichstein; w wolnych chwilach zajmował się poezją, muzyką, fizyką, botaniką, entomologią, archeologią, mineralogią oraz paleontologią; jako jeden z pierwszych badaczy zwrócił uwagę na bogactwo minerałów i skamieniałości występujących w okolicach Mikulova; większość jego zbiorów trafiła do muzeum gimnazjalnego w Opawie; w latach 1898-1945 jego nazwisko upamiętniała Wenzelidesgasse w Opawie. [BSPŚ I]


WERNER Abraham Gottlob (25.9.1749 Osiecznica k. Bolesławca - 30.6.1817 Drezno). Syn Abrahama Davida Wernera i Marii Reginy z d. Holstein. Ojciec geologii; w 1774 opublikował „Abhandlung über die ausseren Kennzeichen der Fossillien” – pierwszą próbę systematyki minerałów; od 1775 profesor mineralogii Akademii Górniczej we Freibergu; stworzył niezwykle klarowną koncepcję budowy i etapów kształtowania się skorupy ziemskiej, będącą zaczątkiem zarówno późniejszej geologii dynamicznej, jak i geologii historycznej; w mineralogii upamiętnia go werneryt. [BSPŚ I]

WERNER Alois Julius (1.7.1887 Krzyżkowice, pow. prudnicki - 21.1.1917). Syn Franza Wernera i Pauliny z d. Kiefer. Od 1907 nauczyciel w Starych Gliwicach; w l. 1908-14 zbierał okazy roślin na niemal całym obszarze Górnego Śląska; w 1913 opisał nowy podgatunek dziewanny drobnokwiatowej Verbascum thapsus subsp. silesiacum; uporządkował i opisał znajdujący się w Muzeum Górnośląskim w Gliwicach zielnik Erdmanna Richtera; jego owocną działalność florystyczną przerwał wybuch I wojny światowej; poległ na froncie. [PGŚ]

WERNER Hermann (4.1.1830 Żmigród - 27.9.1895 Wrocław). Syn Antona Wernera i Augusty z d. Wolff. Aptekarz w Rawiczu, od 1868 właściciel "Naschmarkt-Apotheke" na wrocławskim rynku; kolekcjoner ciekawostek przyrodniczych, aktywny członek Sekcji Botanicznej Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej; w 1874 wykazał priorytet nazwy przywrotnika rozciętego Alchemilla fissa Günther et Schummel.

WETSCHKY Max (1844 Pawłowiczki k. Koźla - 26.1.1927 tamże). Syn Gustava Wetschky. Aptekarz, wybitny florysta; okazy roślin zbierał nie tylko na Śląsku, ale i podczas podróży podczas których dotarł m.in. na Sycylię, do Norwegii, Palestyny, na Krym i stepy Powołża; jego zielnik po jego śmierci trafił Izby Regionalnej w Pawłowiczkach; upamiętniony przez Fieka w nazwie Linum wetschkyanum. [BSPŚ I]


WICHURA Max Ernst (27.1.1817 Nysa - 26.2.1866 Berlin). Syn Ernsta Wichury i Konstancji z d. Rode. Prawnik, adwokat w Raciborzu, sędzia sądu miejskiego we Wrocławiu, później  radca prawny wydziału do spraw wyznaniowych i szkolnych; prowadził badania botaniczne na Śląsku, w Karpatach, Alpach i w Laponii; zajmował się doświadczeniami nad sztucznym krzyżowaniem różnych gatunków wierzb, na wyniki których powoływali się Darwin i Mendel; w 1858 mianowany został botanikiem Pruskiej Ekspedycji Wschodnioazjatyckiej; w trakcie opracowywania przywiezionych z tej wyprawy zbiorów uległ śmiertelnemu wypadkowi; jego nazwisko upamiętnia m. in. nazwa rodzajowa Wichuraea J. M. Roemer oraz nazwy gatunkowe Hieracium wichurae Zahn, Hypericum wichurae R. Keller, Rosa wichuraiana Crépin i Trymalium wichurae Nees. [BSPŚ I, PGŚ]


WIESENTHAL FRANZ (14.12.1879 Nowa Ruda - 7.2.1955 Mingende, Nowa Gwinea). Syn Augusta Wiesenthala i Agnes z d. Ruffert. Zakonnik Zgromadzenia Słowa Bożego, od 1910 misjonarz w Alexishafen w ówczesnej kolonii niemieckiej Ziemia Cesarza Wilhelma na Nowej Gwinei, od 1928  tamże rektor szkoły katechetycznej; w 1943 internowany przez Japończyków; do 1947 mieszkał w Australii, później powrócił do pracy misyjnej na Nowej Gwinei; w latach 1910-43 był aktywnym florystą; najlepiej znany jest jego niewielki zielnik z lat 1912-13 z okolic Alexishafen, który trafił do Muzeum Botanicznego w Berlinie: w swoich opracowaniach flory Nowej Gwinei korzystali z niego m. in. K. Lauterbach i H. Winkler.


WIMMER Friedrich Christian Heinrich (30.10.1803 Wrocław - 12.3.1868 Wrocław). Nauczyciel, dyrektor wrocławskiego Friedrichsgymnasium; autor dzieła "Flora von Schlesien", którego 3 wydania ukazały się w l. 1840, 1844 i 1857; wybitny badacz wierzb, autor monografii "Salices europaeae"; jego nazwisko upamiętnia m. in. nazwa rodzajowa Wimmeria Schlechtendal et Chamisso oraz nazwy gatunkowe Cirsium wimmeri Čelakovský, Dianthus wimmeri Wichura, Hieracium wimmeri Uechtritz, Rubus wimmeri Spribille i Salix wimmeri Kerner. [BSPŚ I]


WINKLER Carl (19.7.1820 Krzanowice-15.11.1896 Tarnowskie Góry). Syn Andreasa Winklera i Eufrozyny z d. Gorivoda. Nauczyciel w Pawonkowie i od 1840 w Tarnowskich Górach; badacz dziejów Tarnowskich Gór; kolekcjoner minerałów i owadów; większość swych zbiorów przekazał placówkom szkolnym; największy zbiór trafił w 1887 do seminarium nauczycielskiego w Białej. [BSPŚ I]


WINKLER Georg Friedrich Moritz (13.2.1812 Wrocław - 21.12.1889 Zgorzelec). Syn Johanna Friedricha Winklera i Augusty Ulryki Wilhelminy z d. Züllich. Brat Adolfa Winklera; zarządca majątku w Goświnowicach k. Nysy; zbierał okazy roślin początkowo na Śląsku, później w całej środkowej Europie; jego pierwszy zielnik spłonął podczas wielkiego pożaru w Goświnowicach w 1858; dwukrotnie odwiedził Półwysep Iberyjski - w 1873 z R. Fritze i w 1876 z prof. Hackelem z St. Pölten; w 1886 przekazał Ogrodowi Botanicznemu Uniwersytetu Wrocławskiego zbiory zielnikowe liczące ok. 150 tys. okazów, które stały się obok zbiorów R. v. Uechtritza podstawą zielnika uniwersyteckiego; jego nazwisko upamiętnione zostało m. in. w nazwach Umbilicus winkleri Willkomm i Hordeum winkleri Hackel.

WINKLER Heinrich Wilhelm (2.9.1842 Żarki k. Pieńska - 27.10.1927 Zgorzelec). Nauczyciel w Szklarskiej Porębie – Białej Dolinie i od 1870 w Marysinie; przez długie lata zajmował się prócz tego meteorologią, kierując Królewską Stacją Meteorologiczną w Szklarskiej Porębie; znawca flory Karkonoszy i Gór Izerskich, opublikował "Flora des Riesen- und Iser-Gebirges" (1881) i ilustrowaną barwnymi tablicami książkę "Sudetenflora" (1900). [BSPŚ I]


WINKLER Hubert (13.2.1875 Prenzlau, Meklemburgia - 10.6.1941 Wrocław). Asystent w ogrodach botanicznych we Wrocławiu, Berlinie i Rostocku, przez półtora roku pracownik rolniczej stacji doświadczalnej w Kamerunie; od 1906 docent we Wrocławiu; uczestnik wypraw naukowych do Indonezji i wschodniej Afryki; od 1921 prof. Uniwersytetu Wrocławskiego; opracował paciorecznikowate, bananowate i lnowate do "Die natürlichen Pflanzenfamilien" Englera; na przełomie l. 20. i 30. badał zagadnienia związane z powstawaniem mieszańców międzygatunkowych brzóz; jego nazwisko upamiętnia nazwa rodzajowa Winklerella Engler (Podostemaceae) i takie nazwy gatunkowe, jak Ampelocissus winkleri Lauterbach, Euphorbia winkleri Pax i Uvaria winkleri Diels. [BSPŚ I]
WINKLER Karl Gustav Adolf (27.11.1810 Wrocław - 29.11.1893 Berlin). Syn Johanna Friedricha Winklera i Augusty Ulryki Wilhelminy z d. Züllich. Brat Moritza Winklera; asesor i radca intendentury w Koblencji, Frankfurcie nad Odrą, Wrocławiu i Berlinie; w l. 1870-71 podczas wojny francusko-pruskiej prowincjonalny intendent 3 korpusu pruskiej armii; jego pierwsze doniesienia florystyczne opublikował Wimmer w 1841; po przejściu w stan spoczynku zajął się pracą badawczą - zgromadził w postaci notatek, rysunków i okazów zielnikowych ogromną dokumentację dotyczącą wczesnych faz rozwojowych wiele gatunków roślin; opublikował pod pseudonimem A. Carex książeczki "Ilustracje do niemieckiej flory" i "Cierpienia i radości botanika", w których zamieścił rysowane piórkiem karykatury i satyryczne obrazki.

WITTIG Johannes Lebrecht Hermann (13.1.1885 Wrzesiny k. Żagania - ?). Syn Oskara Wittiga. Nauczyciel w szkołach ludowych w Niwicy koło Czerwieńska i w Bolesławicach koło Bolesławca, później w seminariach nauczycielskich w Ścinawie, Wojrowicach, Brzegu, Oleśnicy i Kluczborku, od r. 1922 profesor gimnazjalny w Kluczborku, później w Brzegu i od 1939 we Wrocławiu; badacz flory okolic Kluczborka i Brzegu; opublikował m. in. "Naturschutzgebiete im mittelschlesischen Odertal" (1940) i "Die Laubwälder der Sudeten und ihres Vorlandes" (1943).

WOCKE Erich (11.9.1863 Wrocław - 25.9.1941 Oliwa). Syn Maximiliana Ferdinanda Wocke i Henrietty z d. Dittmar; ogrodnik, specjalista w dziedzinie uprawy gatunków górskich; zawodu uczył się we Wrocławiu, Geisenheim i Trieście; od r. 1888 pracował w Ogrodzie Botanicznym we Wrocławiu, rok później A. Engler zatrudnił go w Berlinie, gdzie stworzył nowoczesne alpinarium; od r. 1894 inspektor ogrodu botanicznego w Zurychu, od r. 1899 inspektor ogrodu pałacowego w Oliwie; autor kilkakrotnie wznawianej książki "Die Alpen-Pflanzen in der Gartenkultur der Tiefländer".

WOCKE Felix (11.8.1855 Wrocław - 12.7.1924 Ząbkowice Śląskie). Syn Maximiliana Ferdinanda Wocke i Henrietty z d. Dittmar; prawnik, adwokat i notariusz w Ząbkowicach Śląskich; aktywny entomolog, członek Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego.

WOCKE Maximilian Ferdinand (27.11.1820 Wrocław - 7.11.1906 Wrocław). Syn Friedricha Georga Heinricha Wocke i Johanny Fryderyki Eleonory z d. Hänsel. Lekarz, z zamiłowania entomolog; badał faunę motyli mniejszych (Microptera) Śląska, Norwegii, Siedmiogrodu i Alp; w latach 1889-1905 prezes Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego; jego nazwisko upamiętnione zostało w nazwie rodzajowej Wockia Heinertz oraz w takich nazwach gatunkowych, jak Coleophora wockeella Zeller, Epermesia wockeella Staudinger, Hyalina wockei Standfus i Micropteryx wockei Staudinger. [BSPŚ I]

WOCKE Georg Heinrich Richard (26.1.1853 Wrocław - 26.3.1906 Aschersleben, Saksonia-Anhalt). Syn Maximiliana Ferdinanda Wocke i Henrietty z d. Dittmar; kupiec, od r. 1882 właściciel przedsiębiorstwa zajmującego się sprzedażą nasion i nawozów w Opawie; aktywny entomolog, członek Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego i Towarzystwa Przyrodniczego w Opawie.
WOEHL Eugen (17.11.1866 Racławiczki pow. prudnicki - 10.1.1945 Oberammergau, Bawaria). Leśnik; pracował w Niedźwiedzińcu k. Kochłowic, Pszczynie, Dębie k. Katowic, Ornontowicach, Chojniku w pow. sycowskim, Rehau w Bawarii i Białym Ługu k. Kędzierzyna. Zajmował się ornitologią (był informatorem Paula Kollibaya i Williama Baera), entomologią leśną i botaniką. Od 1920 mieszkał w  Oberammergau. W l. 1920-21 w tygodniku "Der Bund – Związek" ukazywały się jego artykuły, w których opowiadał się przeciw plebiscytowi i podziałowi Górnego Śląska.


WOESLER Richard Josef (25.11.1877 Nowa Jamka, pow. niemodliński - 4.11.1942 Opole). Syn Josefa Woeslera i Berty z d. Huske. Nauczyciel w Lichynii, Ucieszkowie, Błotnicy Strzeleckiej, Bierawie i od 1919 w Opolu; członek Śląskiego Towarzystwa Ornitologicznego, Stowarzyszenia Geologów Górnego Śląska i Opolskiego Towarzystwa Przyrodniczego; od 1932 kierownik Muzeum Miejskiego w Opolu. [BSPŚ I]


WOSSIDLO Paul (11.5.1836 Krotoszyn - 27.7.1921 Wrocław). Syn Andreasa Daniela Wossidlo i Karoliny z d. Rüdenburg. Nauczyciel gimnazjalny we Wrocławiu, od 1870 dyrektor Szkoły Realnej w Tarnowskich Górach; w ciągu 30 lat zgromadził pokaźne zbiory minerałów, skał, skamieniałości oraz zakonserwowanych i wypchanych zwierząt i zaszuszonych roślin z okolic Tarnowskich Gór; opublikował "Das Tarnowitzer Plateau nach seinem geographischen und naturwissenschaftlichen Beziehungen" (1891) i "Flora von Tarnowitz" (1900). [BSPŚ I]


WUSSIN Josef (15.4.1753 Wiedeń - 21.1.1813 Brno). Syn Johanna Wossina (!). Od 1776 komisarz do spraw budowy dróg w Księstwie Cieszyńskim sprawujący też inżynieryjny nadzór nad drogami w księstwach Opawskim, Karniowskim i Nyskim; zebrał w trakcie prac inżynieryjnych dużą kolekcję skał ze Śląska i Moraw; dogłębną znajomość mineralogii zawdzięczał mu Szersznik; w l. 1785-88 pozbawiony posady państwowej pracował nad mapami do atlasu świata Schrämbla i Trasslera; w 1788 wrócił na posadę państwową jako dyr. dróg na Morawach i Śląsku, a w 1803 stanął na czele Dyrekcji Budowy Dróg w Dolnej Austrii. [BSPŚ I]


WUTZDORF Hermann (22.5.1843 Wrocław - 2.4.1909 Wrocław). Krawiec; od 1875 zajmował się głównie hodowlą i zbieraniem okazów motyli oraz, w mniejszym stopniu, chrząszczy; zbierał okazy najpierw na Śląsku, później też na Węgrzech, w Bośni, Hercegowinie, wschodnich Alpach, Dalmacji, Czarnogórze, północnych Włoszech, nad Bałtykiem i nad Morzem Północnym; w latach 1901-02 odwiedził Egipt, Syrię, Palestynę i Azję Mniejszą; upamiętniony w nazwie Euxestis wutzdorffi Püngeler.


WYCISŁO Paweł (13.5.1882 Łaziska Górne - 3.6.1939 Pogrzebień). Syn Mikołaja Wycisło i Katarzyny z d. Katon. Ksiądz katolicki, wikary w Pilchowicach, Oleśnie, Siemianowicach Śląskich, Zaborzu, Orzegowie, proboszcz w Chwałowicach i od roku 1926 w Pogrzebieniu. Zebrał duże kolekcje chrząszczy i motyli z okolic Chwałowic, Łazisk Górnych, Lubomii i Pogrzebienia, z których korzystał m. in. Marian Stuglik.



A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
      Do początku strony


ZACHARIAS Otto (27.1.1846 Lipsk - 2.10.1916 Kilonia). Syn Ottona Zachariasa. Pracując jako redaktor "Boten aus den Riesengebirgen" w Jeleniej Górze zainteresował się fauną słodkowodną karkonoskich stawów; badania swoje rozciągnął poźniej na Góry Izerskie i Kotlinę Kłodzką, a następnie na Holstein, Mekleburgię i Prusy Zachodnie; od r. 1892 kierował utworzoną na jego wniosek Stacją Biologiczną nad Plöner See w Holsteinie; jego nazwisko upamiętnione zostało m.in. w nazwach Acanthosphaera zachariasi Lemmermann, Attheya zachariasi Brun, Eudiaptomus zachariasi (Poppe), Histiona zachariasi Voigt i Oestrupia zachariasi (Reichelt). [BSPŚ I]


ZAWADZKI Aleksander (6.5.1798 Bielsko - 6.5.1868 Brno). Nauczyciel w studium dla zakonników przy Seminarium Lwowskim, wykładowca botaniki w Studium Medycyny Chirurgicznej Uniwersytetu Lwowskiego, od 1837 prof. fizyki w przemyskim Instytucie Filozoficznym, od 1840 prof. fizyki na Uniwersytecie Lwowskim, od 1852 nauczyciel fizyki, botaniki i zoologii w Szkole Technicznej w Brnie; badacz flory i fauny Karpat Wschodnich, Bukowiny, Tatr i Pasma Babiogórskiego; upamiętniony m. in. w nazwach Chrysanthemum zawadzkii Herbich, Carabus zawadzkii Frivaldszky i Dryomyza zawadzkii Schummel. [BSPŚ I]


ZEISBERGER David (ochrzczony 2.3.1721 roku Suchdol nad Odrą – 17.11.1808 Goshen, Ohio). Syn Davida Zeisbergera i Rozyna z d.  Schneyder. Misjonarz kościoła Braci Morawskich; prowadził działalność misyjną wśród Irokezów i Delawarów w Pensylwanii i Ohio; w l. 1779-1780 napisał "Historię Indian Ameryki Północnej", która m. in. jest skarbnicą wiedzy o faunie i florze tzw. środkowego zachodu z czasów, gdy obszaru tego nie tknęły jeszcze strzelby, topory i lemiesze białych osadników. [BSPŚ I, PGŚ]


ZEJSZNER (ZEUSCHNER) Ludwik (1805 Warszawa - 3.1.1871 Kraków). Syn Karola Zeuschnera. Wybitny geolog i paleontolog; w l. 1829-33 prof. mineralogii Uniw. Jagiellońskiego; w l. 1837-46 dyr. górnictwa Wolnego Miasta Krakowa; od 1848 ponownie prof. Uniw. Jagiellońskiego, od 1857 prof. Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie i od 1870 znów prof. Uniw. Jagiellońskiego; jako dyr. górnictwa Wolnego Miasta Krakowa odkrył kilka nowych miejsc występowania sjenitów i diorytów w okolicach Cieszyna, wykonał profil geologiczny utworów okolic Cieszyna, opisał dioryty znalezione w okolicy Katowic, sfałdowanie pokładów węgla w kopalniach Zabrza, Siemianowic i Jaworzna, skamieniałości górnośląskiego karbonu oraz skamieniałości wapienia muszlowego z okolic Tarnowskich Gór i Jaworzna; upamiętniony m. in. w nazwach Saxicava zeuschneri Geinitz, Pleurotomaria zeuschneri Zaręczny, Lytoceras zeuschneri Siemiradzki, Ctenis zeuschneri Raciborski i Rhynchonella zeuschneri Zittel. [BSPŚ I]

ZEPLICHAL Anton Michael (13.5.1737 Trzebicz, Morawy - 14.11.1806 Wrocław). Syn Jana Ceplichala (!) i Weroniki z d. Woldan. Nauczyciel w Świdnicy i Wrocławiu, od 1770 prof. mineralogii i matematyki we wrocławskiej Leopoldynie, od 1775 zwierzchnik śląskiego szkolnictwa, przełożony Leopoldyny i dyr. Królewskiego Instytutu Szkolnego we Wrocławiu; na zlecenie Fryderyka II prowadził badania geologiczne w Kotlinie Kłodzkiej, których celem było znalezienie złóż rud kobaltu; spod jego pióra wyszło wiele prac z zakresu przyrodoznawstwa, filozofii, historii i statystyki oraz wiele podręczników matematyki, mineralogii, historii i filologii. [BSPŚ I]

ZEUNER Friedrich Eberhard/Frederic Everard (8.3.1905 Berlin - 5.5.1963 Londyn). Syn Hugona Zeunera. Uczeń i asystent Wolfganga Soergela we Wrocławiu; zajmował się stratygrafią śląskiego plejstocenu; opracował faunę szarańczaków ze Staruni; w l. 30. wyemigrował do Anglii, gdzie pracował jako wykładowca geomorfologii w Londyńskim Instytucie Archeologii, a od roku 1946 profesor archeologii środowiskowej Instytutu Archeologii Uniwersytetu Londyńskiego; był autorytetem o światowej randze w dziedzinie badań koplanych owadów oraz w dziedzinie datowania i chronologii, zwłaszcza środowisk plejstoceńskich. [PGŚ]

ZIESCHE Hermogenes (19.4.1846 Woskowice Małe k. Namysłowa - 28.8.1910 Wrocław). Nauczyciel wrocławskich szkół ludowych, jednen z założycieli i pierwszy prezes Zrzeszenia Katolickich Nauczycieli Śląska, wydawca „Katholischer Lehrerkalender“, poseł do pruskiego parlamentu; w latach 1878-1908 florysta aktywny na całym obszarze Śląska; upamiętniony w odmianie Rubus bayeri var. zieschei Spribille.

ZIMMERMANN Friedrich Albert (30.5.1745 Lubin - 27.3.1815 Wrocław). Organizator pruskiej administracji w Prusach Zachodnich, Prusach Południowych i Warszawie; urzędnik Kamery Wrocławskiej; tajny sekretarz ministra von Hoyma; opracował wydane w l. 1783-96 13-tomowe dzieło "Beyträge zur Beschreibung von Schlesien"; w 1785 zaczął wydawać we Wrocławiu wraz ze Streitem "Schlesische Provinzial-Blätter". [BSPŚ I]
ZIMMERMANN Hermann Adolf (P) (15.1.1841 Düsseldorf-02.2.1916 Freiendiez). Syn Adolfa Gottloba Zimmermanna i Amalii Luizy z d. Geller. Od 5 roku życia mieszkał we Wrocławiu, gdzie w 1866 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie dysertacji "De Papyro, Particula I, Geographica Continens". Zajmował się botaniką i mineralogią, z czasem jednak wyspecjalizował się w pająkach. Badał pająki Śląska i Łużyc, a gdy w 1871 rozpoczął pracę w Progimnazjum Realnym w Limburgu na rzeką Lahn, zajął się też pająkami Hesji. Jego nazwisko w arachnologii upamiętniają m. in. Sitticus zimmermanni (Simon) i Tenuiphantes zimmermanni (Bertkau).

ZIMMERMANN Julius (27.11.1823 Bolesławiec - 8.7.1894 Strzegom). Syn Augusta Wilhelma Zimmermanna i Johanny Dorothei z d. Mässiggang. Nauczyciel w Pszennie k. Świdnicy i w Łażanach, od 1849 w szkole miejskiej w Strzegomiu; przez szereg lat zbierał w okolicach Strzegomia okazy roślin i minerałów, prowadził też systematyczne obserwacje meteorologiczne; opublikował m. in. "Die Flora der Umgegend von Striegau" (1879), "Die Striegauer Berge in naturwissenschaftlicher und geschichtlicher Beziehung" (1885) i "Führer für Striegau und Umgegend" (1886). [BSPŚ I]

ZIPSER Karl Eduard (25.3.1816 Bielsko - 15.5.1908 Cieszyn). Syn Johanna Gottlieba Zipsera i Anny Eleonory z d. Weigelt. Rektor Ewangelickiej Szkoły Miejskiej w Bielsku, współorganizator i pierwszy dyrektor bielskiej Szkoły Realnej; badacz flory okolic Bielska; członek Towarzystwa Zoologiczno-Botanicznego w Wiedniu.

ZUKAL Hugo (18.8.1845 Opawa - 15.2.1900 Wiedeń). Syn Vincenza Zukala i Rozalii z d. Zelz. Początkowo zawodowy żołnierz, później nauczyciel w Bruntalu i Wiedniu; zajmował się porostami, sinicami i grzybami; odkrył, że brodawnice i inne porosty występujące na wapieniach gromadzą w wyspecjalizowanych komórkach tłuszcze; w roku 1898 został profesorem patologii roślin na wydziale leśnym wiedeńskiej Hochschule für Bodencultur.

ZUSCHKE Heinrich (1839 Wołczyn - 26.10.1904 Olesno). Syn Traugotta Zuschke i Julii z d. Baumgärtner. Nauczyciel i kantor w Kostowie w powiecie kluczborskim, później w Biskupicach w powiecie oleskim; badał florę okolic Olesna i od roku 1882 prowadził w Biskupicach obserwacje fenologiczne; w l. 1895-97 opublikował cykl artykułów „Zur Flora des Kreises Rosenberg in Oberschlesien”.

ZWIERZYCKI Józef (12.3.1888 Krobia, Wielkopolska - 1.5.1961 Wrocław). Syn Ignacego Zwierzyckiego i Agnieszki z d. Ofiarkiewicz. Paleontolog, od roku 1927 geolog w Holenderskich Indiach Wschodnich, po roku 1945 profesor Uniwersytetu Wrocławskiego; zajmował się badaniami surowców mineralnych Dolnego Śląska,   cechsztynu i wulkanitów trzeciorzędowych; doprowadził do utworzenia rezerwatu przyrodniczego na wzgórzu Wilcza Góra w Sudetach; upamiętniony m.in.  w nazwie jednego z gatunków plejstoceńskich tygrysów szablozębnych, Machairodus zwierzyckii  Koenigswald.


 

A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
    Do początku strony


ŻLIK Andreas (1.5.1802 Kozakowice k. Goleszowa - 23.3.1865 Cieszyn). Syn Georga Żlika i Anny z d. Buzek. Od roku 1824 pastor w Ramsau am Dachstein w Styrii, od roku 1829 pastor w Starym Bielsku i od roku 1834 pastor i profesor gimnazjalny w Cieszynie. Wymieniany przez innych botaników jako badacz flory Styrii i Śląska Cieszyńskiego.

ŻLIK Oskar (16.9.1829 Stare Bielsko - 9.12.1878 Bielsko). Syn Andreasa Żlika i Amalii z d. Nowak. Nauczyciel w gimnazjum ewangelickim w Cieszynie, od 1869 nauczyciel w Ewangelickim Zakładzie Kształcenia Nauczycieli w Bielsku; znawca flory Śląska Cieszyńskiego i Beskidu Śląskiego; zajmował się zagadnieniami aklimatyzacji roślin i zwierząt, którym poświęcił rozprawę "Über Akklimatisation der Thiere und Pflanzen" (1864).


 
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W Z Ż
    Do początku strony